Francesco Mochitiello, auteur van de studie en universitair hoofddocent geografie aan de Universiteit van Cambridge, zei dat de bevindingen zorgwekkend zijn omdat de vroege opwarming suggereert dat er een fout kan zijn in de modellen die wetenschappers gebruiken om te voorspellen hoe het klimaat zal veranderen.
“De Noordelijke IJszee warmt veel langer op dan we eerder dachten”, vertelde Moshitilo aan CNN. “En dat is om vele redenen een beetje zorgelijk, vooral omdat de klimaatmodellen die we gebruiken om projecties van toekomstige klimaatverandering te maken, dit soort veranderingen niet echt simuleren.”
De onderzoekers gebruikten mariene sedimenten in Fram Street, waar de Atlantische Oceaan het Noordpoolgebied ten oosten van Groenland ontmoet, om 800 jaar aan gegevens te reconstrueren die een langer historisch beeld schetsen van hoe de wateren van de Atlantische Oceaan het Noordpoolgebied binnenstroomden. De mariene sedimenten zijn “natuurlijke archieven” die gegevens over vroegere klimatologische omstandigheden vastleggen, schreven de onderzoekers.
De onderzoekers ontdekten dat de temperatuur en het zoutgehalte, en het zoutgehalte van het oceaanwater, tot de 20e eeuw min of meer constant bleven en daarna abrupt toenamen.
“De reconstructies wijzen op een significante toename van de overdracht van Atlantische warmte en zout naar de Scandinavische Zee aan het begin van de 20e eeuw, wat niet goed wordt gesimuleerd door[klimaatmodellen]”, zegt Rong Zhang, een senior wetenschapper in geofysische vloeistofdynamica Het laboratorium van de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA), dat niet bij het onderzoek betrokken was, vertelde CNN. “Het is belangrijk om de reden voor deze snelle uitbreiding te begrijpen, evenals de discrepanties tussen modelsimulaties en reconstructies.”
Het is niet duidelijk in hoeverre de door de mens veroorzaakte klimaatverandering een rol heeft gespeeld bij de vroege opwarming van de aarde in het noordpoolgebied, zei Muschitiello, en er is meer onderzoek nodig.
“We hebben het over het begin van de 20e eeuw en tegen die tijd waren we de atmosfeer al aan het opladen met koolstofdioxide”, zei hij. “Het is mogelijk dat de Noordelijke IJszee gevoeliger is voor broeikasgassen dan eerder werd gedacht. Dit vereist natuurlijk verder onderzoek, omdat we geen sterke controle hebben over de feitelijke mechanismen achter deze vroege Atlantische Oceaan.”
Stijgende Arctische temperaturen zorgen ervoor dat zee-ijs smelt, wat op zijn beurt leidt tot verdere opwarming – terwijl het helderwitte zee-ijs de energie van de zon reflecteert, absorbeert de donkere oceaan energie in de vorm van warmte.
Dergelijke veranderingen op de lange termijn in de Noord-Atlantische Oceaan, samen met het recente verlies van zee-ijs in het Noordpoolgebied, bedreigen mariene ecosystemen, zei James E. Overland, een NOAA Arctic-wetenschapper bij het NOAA Pacific Marine Environmental Lab in Seattle.
“Het verlies van zee-ijs en oceaanstromingen heeft de bufferzone tussen de Atlantische Oceaan en de Noordelijke IJszee veranderd in iets dat lijkt op de mid-Atlantische arm”, vertelde Overland, die niet bij het onderzoek betrokken was, aan CNN. “Belangrijke visserijen en zeezoogdieren zijn kwetsbaar voor de reorganisatie van ecosystemen vanuit deze Atlantische Oceaan.”
“Als ik met mijn studenten praat, probeer ik ze er altijd van bewust te maken dat het noordpoolgebied heel, heel snel, veel sneller opwarmt dan enige andere regio op aarde”, zei Moshetilo. “Het is zeer zorgwekkend en zeer zorgwekkend, vooral omdat we nog steeds geen volledig begrip hebben van de feedback in het spel.”
“We leren nog steeds langzaam hoe het hele systeem werkt”, zei hij. “En ik ben bang dat tegen de tijd dat we het probleem hebben opgelost, het te laat zal zijn.”
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
