NASA’s Juno-missie, die in juli 2016 in een baan om Jupiter begon, maakte onlangs zijn 38e close-up van de gasreus. De missie werd eerder dit jaar verlengd, met de toevoeging van een flyby van Jupiters maan Ganymedes in juni.
Gegevens en afbeeldingen van deze vliegtuigen herschrijven alles wat we weten over Jupiter, zei Scott Bolton, hoofdonderzoeker van Juno bij het Southwest Research Institute in San Antonio, tijdens een briefing op de American Geophysical Union-bijeenkomst in New Orleans op vrijdag.
Daar onthulde Bolton 50 seconden aan geluid dat werd gecreëerd toen Juno in de zomer in de buurt van Ganymedes vloog. De geluidsclip van de maan werd gegenereerd door elektrische en magnetische radiogolven die werden gegenereerd door het magnetische veld van de planeet en opgepikt door het Waves-instrument van het ruimtevaartuig, ontworpen om deze golven te detecteren. Klinkt als een 3D-ruimtetijdperk-soundtrack.
“Deze soundtrack is wild genoeg om je het gevoel te geven dat je meerijdt terwijl Juno voor het eerst in meer dan twee decennia langs Ganymedes vaart”, zei Bolton. “Als je goed luistert, kun je de plotselinge verandering van hogere frequenties rond het middelpunt van de opname horen, die de toegang tot een ander gebied in de magnetosfeer van Ganymedes vertegenwoordigt.”
Het Juno-team blijft gegevens analyseren van de langsvliegende Ganymedes. Destijds bevond Juno zich ongeveer 645 mijl (1.038 kilometer) van het maanoppervlak en bewoog hij met 41.600 mijl per uur (67.000 kilometer per uur).
“Het is waarschijnlijk dat de verandering in frequentie kort na de dichtste nadering het gevolg is van de overgang van de nachtkant naar de dagkant bij Ganymedes”, zegt William Court, co-hoofdonderzoeker van het Waves-instrument, gevestigd aan de universiteit. van Iowa in Iowa. stad, in een verklaring.
Het team deelde ook verbluffende nieuwe beelden die eruitzien als artistieke beelden van de wervelende atmosfeer van Jupiter.
“Je kunt zien hoe mooi Jupiter is,” zei Bolton. “Het is echt een schilderij van een kunstenaar. Dit is bijna een schilderij van Van Gogh. Je ziet deze prachtige wervelingen en wervelende wolken in verschillende kleuren.”
Dit is visueel verbluffend Foto’s dienen Wetenschappers helpen Jupiter en zijn vele mysteries beter te begrijpen. Foto’s van orkanen op de polen van Jupiter intrigeerden Lia Siegelman, een wetenschapper die samenwerkt met Juno’s team dat gewoonlijk de oceanen van de aarde bestudeert. Ze zag parallellen tussen de dynamiek van de atmosfeer van Jupiter en de wervelingen in de oceanen van de aarde.
Siegelman, een fysisch oceanograaf en postdoctoraal fellow aan het Scripps Institute of Oceanography aan de Universiteit van Californië, San Diego, zei in een verklaring.
Dit is vooral duidelijk in satellietbeelden met hoge resolutie van wervelingen in de oceanen van de aarde die worden onthuld door planktonbloei die fungeren als een stroomvolger.
Het magnetisch veld van Jupiter in kaart brengen
Gegevens van Juno helpen wetenschappers ook om het magnetische veld van Jupiter in kaart te brengen, inclusief de Grote Blauwe Vlek. Dit gebied is een magnetische anomalie die zich op de evenaar van Jupiter bevindt – niet te verwarren met de Grote Rode Vlek, een atmosferische storm die al eeuwen aanhoudt ten zuiden van de evenaar.
Sinds Juno’s aankomst bij Jupiter heeft het team een verandering in het magnetische veld van Jupiter gezien. De Grote Blauwe Vlek beweegt ongeveer 5,1 cm naar het oosten per seconde en zal over 350 jaar om de planeet draaien.
Ondertussen beweegt de Grote Rode Vlek naar het westen en zal over ongeveer 4,5 jaar sneller over de finish komen.
Maar de Grote Blauwe Vlek wordt afgebroken door de jetstreams van Jupiter, waardoor het een gestreept uiterlijk krijgt. Dit zichtbare patroon vertelt wetenschappers dat deze winden zich veel dieper in het binnenste van de gasplaneet uitstrekken.
De kaart van het magnetisch veld van Jupiter, gegenereerd door Juno-gegevens, onthulde dat de beweging van de dynamo van de planeet, die het magnetische veld van binnenuit Jupiter creëert, afkomstig is van metallische waterstof onder een laag “heliumregen”.
Juno was ook in staat om de zeer zwakke ring van stof rond Jupiter vanuit de ring te bekijken. Dit stof bestaat eigenlijk uit twee van de kleine manen van de planeet, Metis en Adrastea. Dankzij de waarnemingen konden de onderzoekers een deel van het sterrenbeeld Perseus vanuit een ander planetair perspectief bekijken.
“Het is verbazingwekkend om naar deze bekende sterrenbeelden te kunnen staren vanuit een ruimtevaartuig op een halve miljard mijl afstand”, zei Heidi Becker, hoofdonderzoeker van de Juno Stellar Reference Module bij NASA’s Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Californië, in een verklaring. .
“Maar het ziet er allemaal ongeveer hetzelfde uit als we ze waarderen vanuit onze eigen achtertuinen hier op aarde. Het is een geweldige herinnering aan hoe klein we zijn en hoeveel er nog te ontdekken valt.”
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
