Illustratie van het concept van een kunstenaar van een superzwaar zwart gat dat een straal röntgenstralen uitstraalt. Krediet: NASA/JPL-Caltech
Een internationaal team van onderzoekers onder leiding van afgestudeerde student Alexis Andres ontdekte dat: zwart gat In het centrum van ons sterrenstelsel, Sagittarius A*, gloeit het niet alleen onregelmatig van dag tot dag, maar ook op de lange termijn. Het team analyseerde 15 jaar aan gegevens om tot deze conclusie te komen. Andres begon in 2019 met onderzoek toen hij zomerstudent was aan de Universiteit van Amsterdam. In de jaren die volgden zette hij zijn onderzoek voort, dat nu zal verschijnen in Maandelijkse mededelingen van de Royal Astronomical Society.
Arc A* is een krachtige bron van radio-, röntgen- en gammastraling (zichtbaar licht wordt geblokkeerd door storend gas en stof). Astronomen weten al tientallen jaren dat Sagittarius A* elke dag flitst en uitbarstingen van straling uitzendt die tien tot honderd keer helderder zijn dan de normale signalen die door een zwart gat worden waargenomen.
Deze röntgenfoto van het galactische centrum combineert alle waarnemingen van Swift van 2006 tot 2013. Boogschutter A* bevindt zich in het centrum. Röntgenstraling met lage energie (300 tot 1500 MeV) wordt in rood weergegeven. Groen heeft een gemiddelde energie (1500 tot 3000 MeV). Hoogenergetisch blauw (3.000 tot 10.000 eV). Krediet: NASA/Swift/In. deigner
Om meer te weten te komen over deze mysterieuze fakkels, zocht een team van astronomen onder leiding van Andres naar patronen in 15 jaar aan gegevens die door Andres beschikbaar waren gesteld. NASANeil Geirels Swift Observatory, een satelliet die in een baan om de aarde draait en is bedoeld voor het detecteren van gammastraaluitbarstingen. De Swift Observatory observeert sinds 2006 gammastraling van het zwarte gat. Analyse van de gegevens toonde hoge activiteitsniveaus van 2006 tot 2008, met een scherpe daling van de activiteit in de komende vier jaar. Na 2012 nam de frequentie van fakkels weer toe – de onderzoekers hadden moeite om het patroon te onderscheiden.
Het team van astronomen verwacht de komende jaren voldoende gegevens te verzamelen om uit te kunnen sluiten of de verschillen in uitbarstingen van Boogschutter A* worden veroorzaakt door passerende gaswolken of sterren, of dat iets anders de waargenomen onregelmatige activiteit van het zwarte gat centraal in onze melkweg.
“De lange dataset van de Swift Observatory is niet toevallig ontstaan”, zegt Andrés co-auteur en voormalig begeleider dr. Nathalie Degenaar, eveneens verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. Haar verzoek om deze specifieke metingen van de Swift-satelliet werd goedgekeurd toen ze promovendus was. “Sindsdien heb ik regelmatig meer monitoringtijd aangevraagd. Het is een heel bijzonder monitoringprogramma waarmee we veel onderzoek kunnen doen.”
Mede-auteur van Dr. Jacob van den Igenden, of Oxford universiteitIn een reactie op de bevindingen van het team: “Hoe de fakkels ontstaan is nog steeds niet helemaal duidelijk. Eerder werd aangenomen dat er meer fakkels komen nadat gaswolken of sterren door het zwarte gat zijn gepasseerd, maar daar is nog geen bewijs voor. hypothese dat de magnetische eigenschappen van het omringende gas ook een rol spelen.”
Referentie: “A Snel Studie van langetermijnveranderingen in röntgenbrandeigenschappen van boog A” door A Andrés, J van den Eijnden, N Degenaar, PA Evans, K Chatterjee, M Reynolds, JM Miller, J Kennea, R Wijnands, S Markoff, D Altamirano, CO Heinke, A Bahramian en G Ponti, D Haggard, 9 december 2021, hier beschikbaar. Maandelijkse mededelingen van de Royal Astronomical Society.
DOI: 10.1093/mnras/stab3407
