Effectiviteit van BNT162b2-vaccin na herstel van Covid-19

Onze studie toonde aan dat het ontvangen van het BNT162b2-vaccin bij patiënten die herstelden van Covid-19 geassocieerd was met significant lagere herinfectiepercentages. Deze resultaten komen overeen met gegevens uit onderzoeken die robuuste immuunresponsen op vaccinatie bij eerder geïnfecteerde personen hebben aangetoond.^11,19

Hoewel de werkzaamheid van het vaccin lager was bij patiënten van 65 jaar of ouder dan bij jongere patiënten, bood het vaccin nog steeds significante bescherming bij oudere patiënten. Bij niet-gevaccineerde patiënten was de incidentie bij oudere patiënten echter opnieuw significant lager dan bij jongere patiënten (3,02 gevallen per 100.000 persoonsdag versus 10,79 gevallen per 100.000 persoonsdag). Deze observatie kan worden verklaard als we aannemen dat oudere patiënten die al met SARS-CoV-2 zijn geïnfecteerd, verhoogde sociale afstand en andere vereiste voorzorgsmaatregelen hebben genomen, vooral tijdens verhoogde deltavariabele, zelfs als ze besluiten niet te vaccineren. Daarom waren de verschillen in incidentiecijfers tussen oudere gevaccineerde en niet-gevaccineerde patiënten kleiner dan die in de jongere populatie.

In de secundaire analyse vonden we dat het ontvangen van meer dan één vaccindosis niet geassocieerd was met een grotere werkzaamheid. Opgemerkt moet worden dat slechts 19% van de gevaccineerde patiënten meer dan één dosis vaccin ontving tijdens de onderzoeksperiode. Gezien eerdere blootstelling aan het virus, lijkt het erop dat de initiële vaccindosis bij herstelde patiënten een robuustere en langdurigere immuunrespons gaf dan de eerste dosis alleen bij patiënten die niet eerder Covid-19 hadden gehad. Deze resultaten komen overeen met die van een eerder onderzoek in Italië.¹¹

Sinds maart 2021 heeft het Israëlische ministerie van Volksgezondheid aanbevolen om een ​​enkele dosis van het vaccin toe te dienen aan patiënten die hersteld zijn van Covid-19, waarbij de dosis 3 maanden na herstel van de eerste infectie wordt gegeven. Niet alle patiënten die in aanmerking kwamen voor deze dosis haastten zich echter om een ​​vaccin na herstel te krijgen. Kort nadat Covid-19-vaccins beschikbaar kwamen, creëerde Israël een immuniteitspaspoortbeleid, ook wel bekend als een Groene Pass, met als primaire doel om de veilige versoepeling van Covid-19-beperkingen mogelijk te maken.²⁰ Aanvankelijk gaf het ministerie van Volksgezondheid een groen paspoort aan alle patiënten die hersteld zijn van Covid-19 zonder enige beperking. In oktober 2021 heeft het ministerie van Volksgezondheid vanwege de plotselinge stijging van de deltavariabele echter besloten dat patiënten die niet eerder dan 6 maanden na herstel waren ingeënt, geen recht zouden hebben op de Groene Pas.²¹

In Israël is het ontvangen van het Covid-19-vaccin een persoonlijke keuze. Aarzeling van het vaccin na herstel van Covid-19 kan te wijten zijn aan zorgen over de persoonlijke veiligheid van patiënten die er zeker van wilden zijn dat het vaccin veilig en gunstig voor hen was. Aan de andere kant zijn sommige patiënten met een voorgeschiedenis van ernstige symptomen tijdens hun ziekte misschien bereid alles te doen om herinfectie te voorkomen en hebben ze daarom een ​​grotere stimulans om zich te laten vaccineren.

Ons onderzoek heeft een aantal sterke punten. Ten eerste zijn de resultaten gebaseerd op het Comprehensive Health Services Integrated Medical Record System, met gedetailleerde demografische, klinische en laboratoriumgegevens, inclusief alle RT-qPCR-testdata en resultaten, die dagelijks worden bijgewerkt met informatie van de gegevensopslagplaats van het ministerie van Volksgezondheid. . Ten tweede is het grote cohort beschikbaar voor analyse met een relatief lange termijn follow-up. Ten derde omvatte de onderzoeksperiode de volledige opkomst van de deltavariant in Israël, waar de incidentie van Covid-19 tot de hoogste ter wereld behoorde.²² Het aantal herinfecties was dus voldoende om de werkzaamheid van het vaccin aan te tonen.

Onze studie heeft ook een aantal beperkingen. Zoals in elke real-world observationele studie, werden patiënten niet willekeurig toegewezen om het vaccin wel of niet te krijgen. Er wordt verwacht dat er veel verwarring zal ontstaan ​​door het gebrek aan randomisatie vanwege aanzienlijke verschillen in de klinische achtergronden en sociodemografische kenmerken van de twee groepen. Deze beperking is inherent aan elk real-world, populatie-gebaseerd onderzoek naar de werkzaamheid van vaccins, omdat patiënten die een vaccin hebben gekregen kunnen verschillen van degenen die dat niet hebben gedaan.^8,23 We hebben geprobeerd deze vooringenomenheid te overwinnen door te corrigeren voor variabelen waarvan bekend is dat ze de percentages van Covid-19-complicaties beïnvloeden. Het is echter mogelijk dat meting of correctie niet adequaat wordt uitgevoerd voor niet-waargenomen of niet-gemeten bronnen van vertekening.

Een andere mogelijke bron van vertekening is het verschil in blootstelling aan SARS-CoV-2 gedurende de onderzoeksperiode. Om deze mogelijke vertekening te verminderen, hebben we patiënten slechts tot 31 mei 2021 in het onderzoek opgenomen, voordat de toename van de delta-variabele begon. Daarom veronderstelden we dat, na correctie voor alle covariaten, de potentiële blootstellingsvariantie een vergelijkbaar effect had in de gevaccineerde en niet-gevaccineerde groepen.

Een andere beperking van deze studie is dat herinfecties werden geïdentificeerd op basis van een positief resultaat in de RT-qPCR-assay, een procedure die zou worden gemist bij patiënten die opnieuw waren geïnfecteerd maar niet op de hoogte waren van de infectie of degenen die besloten de RT-test te vermijden. qPCR-test, wat waarschijnlijker is in milde gevallen. Als we aannemen dat infectie meer kans heeft op symptomen of slechts milde symptomen bij degenen die zijn gevaccineerd, is testen mogelijk minder waarschijnlijk in deze groep. Het is dus mogelijk dat veel infectiegegevens zijn gemist – een factor die zou kunnen leiden tot een aanzienlijke scheeftrekking van het aantal ruginfecties in de gevaccineerde groep en zou kunnen leiden tot een overschatting van de werkzaamheid van het vaccin. Daarom vergeleken we het totale testpercentage in de twee groepen en ontdekten dat het testen vaker voorkwam in de geïmmuniseerde groep (Tabel S4).

Een bijkomende beperking is dat we geen gegevens hebben geëvalueerd over de ernst van de infectie, ziekenhuisopname of overlijden bij opnieuw geïnfecteerde patiënten omdat deze bevindingen buiten de reikwijdte van het onderzoek vielen. In een recent onderzoek met een groot nationaal cohort in Qatar was het risico op herinfectie in het ziekenhuis of overlijden echter 90% lager dan het risico dat gepaard gaat met primaire infectie.²⁴

Ten slotte waren onze bevindingen beperkt tot het BNT162b2-vaccin. Hoewel een recent gepubliceerde studie bewijs leverde dat het mRNA-1273-vaccin iets effectiever is dan het BNT162b2-vaccin bij deelnemers die twee doses van het vaccin kregen,^25,26 We kunnen niet concluderen of deze observatie relevant is om herinfectie te voorkomen met betrekking tot patiënten die hersteld zijn van Covid-19. Ondanks deze beperkingen zijn we van mening dat onze resultaten zinvolle antwoorden kunnen bieden op een belangrijke vraag over het vaccinatiebeleid met betrekking tot patiënten na herstel van Covid-19.

Onze studie toonde aan dat bij patiënten die herstelden van Covid-19, het ontvangen van een enkele dosis BNT162b2-vaccin geassocieerd was met een 82% lager risico op SARS-CoV-2-infectie bij degenen van 16-64 jaar en ouder. 60% lager risico bij 65-plussers. Er werd geen significant verschil in het risico op herinfectie gevonden voor twee doses van het vaccin in vergelijking met een enkele dosis. Bewijs verzameld in deze studie tijdens de deltavariant-rush in Israël ondersteunt het volksgezondheidsbeleid om patiënten te vaccineren die hersteld zijn van Covid-19, met name op plaatsen waar de deltavariant zorgwekkend blijft.