The Hundred 2022 – Will Jacks raakt de juiste noten om Jason Roy-funk te benadrukken

De woede op zijn gezicht, die in de lucht sloeg toen hij het waarschijnlijk in de Taff-rivier wilde gooien, was begrijpelijk, en niet alleen omdat dit weer een mislukking was om aan de lijst toe te voegen. Hij zag er goed uit – zo goed als je kunt zien scoorde hij voor de 10e bal. Een grens door het midden, getikt in plaats van geschud, suggereert een herovering van de bal. Zoals wanneer je geluk hebt, het beste contact dat hij maakte was toen George Scrimshaw in de buurt van David Payne werkte, die geen centimeter hoefde te bewegen.

Met een 81 van 45 – de op één na hoogste gecombineerde score in de honderd van de mannen tot nu toe – sloeg Jack de bal van één tot 99, waarbij hij alleen de baan misliep met een onbaatzuchtige poging om het hek te vinden. De ontembare aanvoerder Sam Billings noemde de voorstelling ‘coming of age’ van een speler die al lang gepromoveerd is voor internationale eer. Wat onvermijdelijk was, was het contrast tussen twee spelers die dezelfde rol speelden, maar met heel verschillende uitkomsten.

Geen van beide partijen wisten echt wat ze moesten doen vanuit het veld, wat verklaart waarom Josh Cope ervoor koos om als eerste te rennen bij het winnen van de loterij. “We zullen kijken of we dat eerst kunnen gebruiken en zien wat we in de tweede helft moeten krijgen”, legde de aanvoerder van Welsh Fire uit voordat hij de bal gooide. Na een Powerplay van 25 ballen, met slechts 30 punten gescoord door Oval Invincibles voor het verliezen van twee wickets, leek het een slim spel gezien de aantrekkelijkheid van het kaartspel.

Helaas hielden ze geen rekening met Jacks – of liever gezegd, de volwassenheid van de 23-jarige. De gouden munten die de rondes op sociale media zouden doen, zaten min of meer in de laatste 20 ballen van die eerste innings: 63 ballen werden gescoord, waarvan 39 van 12 Jacks die werden tegengekomen, met drie van de vier ertussenin. Maar de langetermijnvoordelen van het ervaren van deze matchwinnende hit waren vervat in de eerste 28 leveringen. Jacks had toen nog maar 33 en Invincibles 81 voor 3 van 70.

Nu op zijn gemak met ballen die in lijn op het veld stonden toen het tempo werd verlaagd, werd lang gewacht op de eerste levering van de volgende set, gegeven door Scrimshaw en vervolgens wijd geslagen. “Je moet geduld hebben”, legde Jack uit tijdens het rollenspel. “Neem het mee – het is iets in het verleden dat ik waarschijnlijk niet zou hebben gedaan, dus vandaag ben ik blij dat ik erin ben gestapt.”

Hij ging zelfs nog verder nadat de Invincibles hun eerste overwinning van het seizoen bevestigden: “We mikten op 140, maar we dachten dat het niet de gemakkelijkste was om onder de bal te komen. Toen het werd geboord, gleed het een beetje uit. Weinigen .”

Het probleem van Roy is hoe populair openingspunten zijn in elk team. Het is tenslotte de beste vleermuisplaats in cricket met witte ballen als de mogelijkheid om de kracht te benutten, het bezetten van dit uitstekende pand een doelwit op je rug legt. Zeker als je de huur niet betaalt. Het probleem wordt nog verergerd door het feit dat Roy, net als Jack, veel wordt beïnvloed door het soort getallen dat hij kan kopen, in plaats van verkopen op zijn voorwaarden.

Als het een troost is, is het dat Roy niet de gemakkelijke weg probeerde te nemen. Zijn waardering voor de benodigde aanvalsintentie gaat hand in hand met een situatie die wordt bepaald door een situatie die geen schaduw biedt om even binnen te sluipen. De aard van openheid is om buiten te zijn, blootgesteld, ontvankelijk voor risico. En het is een show die je zou moeten willen, en dat is waarschijnlijk de reden waarom de rol het meeste ego vereist. Want ook als het niet goed gaat, moet je toch uit diezelfde arrogante geest zien te komen. Het moment dat je je schelp binnengaat, is het moment dat je hem verliest.

Roy is al heel lang een van de beste spelers in beide: ofwel doelpunten maken (en snel) of eruit zien alsof de tegenstander een beetje uit is na een paar treffers. Hij was, vooral in 2018 en 2019, een manifestatie van de mannelijkheid van de rol: grote borst, grote onderarmen, grote hits.

Er is echter meer aandacht voor hoe Roy uit deze funk probeert te breken. Nadat hij de fasen van de slechte gemoedstoestand van zijn geest heeft doorgewerkt – voornamelijk woede en acceptatie – slijpt hij zich in op specifieke gebieden met slagcoach Vikram Solanki van Invincibles. Terwijl de mensen rondom Roy zich verzamelen om hem te verdedigen door te praten over dat het “een kwestie van tijd” is totdat de deuren opengaan, doet de man zelf de moeite om het voor elkaar te krijgen.

“Hij is het soort speler waar je echt bij blijft. Want als hij klikt – wow,” zei Billings. “Hij en Jack staan ​​bovenaan de ranglijst, dit is naar mijn mening een goede openingspartnerschap in het kampioenschap.”

Billings is daar waarschijnlijk ergens mee bezig, ook al spreekt hij ook als een vriend, en er is een onwrikbaar gevoel, deels vanwege zijn lichaam aan het werk, dat Roy goed zal binnenkomen en zijn leider gelijk zal bewijzen. Er komen betere line-ups, te beginnen met een terugkeer naar The Kia Oval op donderdag tegen de Northern Super Chargers. En dat was zo’n acht weken geleden, toen Roy’s nummer 10 in de ODI-eeuw tegen Nederland in Amsterdam werd geslagen.

Hier in Cardiff was er echter een sluipend gevoel van transformatie dat het verdiende om gescoord te worden – misschien niet meteen aangezien Roy pas 32 is, maar zeker in de toekomst. Bij het kijken naar de opening van de Invincibles zag je twee spelers aan weerszijden van het professionele sportreuzenrad: de een keek vooruit met de hoogste hoogte, de ander vocht tegen het idee dat de piek erachter zou kunnen liggen.