Toen ik ging zitten om aan mijn eerste commentaaropdracht op deze historische tour te beginnen, kon ik niet anders dan glimlachen. Het voelde als een belangrijk moment.
Engeland, mijn thuis, tegen Pakistan, mijn erfgoed, voor het eerst in 17 jaar in Pakistan.
Sinds Testcricket in 2019 in Pakistan werd hervat, hebben veel teams door het land gereisd. Sri Lanka, Zuid-Afrika, Australië en West-Indië. Maar iets aan deze rondreis door Engeland voelde… speciaal.
Van de bewondering voor de Engelse sterren tot de verwachting ‘Bazball’ voor hun ogen te zien spelen, het gevoel van opwinding onder de Pakistaanse fans was overal voelbaar.
Veel lokale bewoners toonden hun waardering voor de Engelse spelers, met name James Anderson en zijn legendarische carrière. Fans droegen spandoeken bij zich om het Engelse team te bedanken voor het bezoek.
Mijn persoonlijke favoriete moment waren de fans in de schuur van Fazal Mahmood in Multan die “Harry, Harry, Harry” zongen terwijl Harry Brooke op de boarders was gestationeerd.
Het is niet verwonderlijk dat Brooke zo’n bewondering krijgt van de Pakistaanse massa’s. Herinneringen aan zijn eeuw met Lahore Qalandar in de vorige editie van de Pakistan Premier League zijn nog vers. Hij leek echt ontroerd toen hij het metalen beeld van hem buiten het stadion in Multan zag.
Dit zijn dezelfde spelers die de gastheren gedurende deze serie hebben gekweld. De thuisfans toonden echter grote waardering voor goede cricket en prezen genereus de mijlpalen en wickets van de tegenstander.
Het is geweldig om dat te denken om Engeland te zien winnen een onaantastbare 2-0 voorsprong in de reeks, Lokale fans zijn nog steeds enthousiast om ze te zien en de sterren van Engeland brengen hulde aan hun bezoek.
Deze waardering werd beantwoord door toerende fans uit Engeland. Ik bezocht de Inzamam-ul-Haq Enclosure in Multan, waar veel bezoekende fans uit Engeland verhalen deelden over fans die bij lokale families logeerden, hun geschenken gaven of over verkopers die gewoonweg weigerden hun geld aan te nemen omdat ze gasten zijn.
De gastheren hebben het Pakistaanse concept van “Mahmanwazi” – gastvrijheid – echt naar een hoger niveau getild. Toeristen werden getrakteerd op excursies, lekkernijen en natuurlijk cricket van wereldklasse.
De relatie tussen de cricketboards van beide landen zal na deze reis alleen maar gezonder worden. En met veel fans die beloven terug te keren in 2024, zit het slimme geld in een nog grotere toerpool voor de volgende testreeks tussen de twee partijen in Pakistan.
Ik herinner me dat ik in 2009 in Pakistan was toen het Sri Lankaanse team werd aangevallen.
We wisten dat het slecht zou gaan voor de Pakistaanse cricket en we moesten door een pijnlijke fase. Langzaam maar zeker keert Pakistan terug uit ballingschap.
En met deze rondreis door Engeland voelde het echt alsof cricket thuis was gekomen in Pakistan.
‘Social media-expert. Bekroonde koffie-nerd. Algemene ontdekkingsreiziger. Probleemoplosser.’
