Curaçao, een land dat deel uitmaakt van het Koninkrijk der Nederlanden, is samen met Aruba een van de landen die wereldwijd het grootste aantal Venezolaanse vluchtelingen en immigranten per hoofd van de bevolking opvangen. Voordat de grens werd gesloten, mochten Venezolanen het eiland binnenkomen als toerist of met een tijdelijke verblijfsvergunning. Velen van hen bleven te lang en kwamen zo in een illegale situatie terecht, waardoor ze geen toegang hadden tot openbare gezondheidszorg, sociale voorzieningen en het recht om te werken op de formele arbeidsmarkt. Er zijn weinig manieren om de situatie op te lossen of te documenteren, waardoor een context ontstaat waarin vluchtelingen en migranten worden blootgesteld aan misbruik, uitbuiting en het risico op detentie. De toegang tot andere rechten en diensten wordt belemmerd door het beperkte wettelijke kader, aangezien het land geen partij is bij het Vluchtelingenverdrag van 1951. Dit, samen met administratieve obstakels, met name de moeilijkheid om documenten te verkrijgen van hun land van herkomst, zet pasgeborenen ook aan de kant risico op staatloosheid.
De Venezolaanse en Curaçaose autoriteiten zijn overeengekomen om te praten over het heropenen van de grenzen die sinds 2019 gesloten zijn, te beginnen met het hervatten van de handel. Ondertussen gaan de gevaarlijke overtochten over zee naar Curaçao door, met een gelijktijdig risico op ongevallen op zee. Het aantal gemengde bewegingen naar Curaçao via onregelmatige routes zal echter naar verwachting afnemen als gevolg van het aanhoudende beleid inzake detentie en deportatie, versterkte kustwachtpatrouilles om de aankomst van boten af te schrikken en hogere kosten van levensonderhoud.
De gecombineerde effecten van de ineenstorting van de petroleumindustrie, de afname van het toerisme als gevolg van COVID-19, de stijgende inflatie en de kosten van levensonderhoud zullen naar verwachting tot 2023 negatieve gevolgen blijven hebben voor de economie van het eiland. Venezolaanse vluchtelingen en migranten die dat wel doen mensen die geen toegang hebben tot openbare sociale vangnetten zijn getroffen.Mensen worden onevenredig zwaar getroffen door de economische crisis, worden kwetsbaarder en hebben minder middelen om in hun basisbehoeften te voorzien, zoals voedsel, gezondheidszorg en onderdak. Hoewel alle kinderen op Curaçao wettelijk recht hebben op onderwijs, zijn er aanzienlijke belemmeringen die vluchtelingen- en migrantenkinderen ervan weerhouden naar school te gaan en naar school te gaan, waaronder vreemdelingenhaat, taalbarrières, gebrek aan informatie en kosten in verband met registratie, verzekering en uniformen. , onder andere vervoer van en naar school.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
