Coronavirus: reis van het vaccin naar de darmen: EU verschuift naar fabrieken | Gemeenschap

De doos rolt langzaam aan het einde van de productielijn. Daar plakt een operator een zuignap op hem, waardoor hij op een pakket van 16 kg kan slapen totdat het op een stok wordt geplaatst. De meeste inhoud is droogijs. Maar met 6.000 diepgevroren volumes van Pfizer-Bioendech’s kostbare injectie-extract was het het eerste vaccin dat in de Europese Unie mocht worden gebruikt. Het is de laatste van de meest geavanceerde productie- en logistieke motoren die twee maanden geleden werden gelanceerd in de reactoren van de grootste vaccinfabriek van het continent, gelegen in Burs, België, en hij eindigt met dit machinegebaar zes dozen per dag, de een na de ander. om elk 15 te vullen. Dat wil zeggen: er passeren dagelijks meer dan een half miljoen injecties, klaar om verspreid te worden in Europa en andere delen van de wereld. De vrachtwagen staat al bij de poort te wachten om ze naar Nederland te brengen.

“Wat zou het zijn?”

“Het is een eer om hier een van de weinigen te zijn, om te helpen de wereld te verbeteren, ondanks de situatie.”

Onmiddellijk verschijnt de supervisor en onderbreekt hem: geen vragen gesteld. De Pfizer-fabriek in België is een van de beste geheimen van infectie. De plaats is tot op heden ontoegankelijk. Met een kleine groep mediatoegang tot deze hangar die bekend staat als de “diepvriesboerderij”, werd de sluier deze week gedeeltelijk verwijderd, waar je alles ziet behalve wat je kwam zien: de inhoud van het vaccin. De flacons worden altijd verpakt in dozen en containers, van karren tot in de vriezer, en van daar tot de uiteindelijke verpakking. Ze herinneren zich de doos Pulp Fiction: Mensen doden zichzelf ervoor, maar de kijker weet nooit wat er aan de hand is. Het bedrijf rechtvaardigt het vermijden van het blootstellen van hun producten om namaak te voorkomen. Veel van de leidinggevenden zorgen ervoor dat er niets van de scène wordt gefotografeerd en dat de verkeerde persoon niet wordt onderzocht. Om nog maar te zwijgen van het kijken naar het lab.

De boerderij is een open ruimte bedekt met een tinnen dak, waar productielijnen worden gevormd en echo’s van droogijspijpen. Honderden dozen worden op het plafond gestapeld en eindeloze rijen koelkasten van -75ºC. Vanaf hier vertrok begin december de eerste zending naar het VK; Dat deden de mensen in de EU net voor Kerstmis. Twee maanden later produceert de plant ongeveer 50 miljoen maandelijkse doses van een vaccin dat ze een jaar geleden niet had, en de technologie, gebaseerd op boodschapper-RNA, is nooit goedgekeurd voor gebruik bij mensen. In juni verwacht het bedrijf dat de productie zal verdubbelen tot 100 miljoen. De productietijd is teruggebracht van 110 naar 60 dagen. Ze hebben vaccins naar meer dan 60 landen gestuurd. Velen van hen, buiten de EU: “Bogota, Guayaquil, Quito …”, lazen snel op de laptop van een werknemer. De Powers-campus is getransformeerd om ongekend werk aan te kunnen. “Een monumentale reis”, noemt plantmanager Luke von Steinwingle het.

De omvang van deze verandering, de snelheid, de vrijgevigheid van de productie, de enorme overheidsinvesteringen herinneren ons op de een of andere manier aan de industriële inspanning in tijden van oorlog, alleen hier worden kleine capsules van het leven gemaakt tegen de klok. Deze verandering vindt plaats in heel Europa, waar al meer dan 40 planten betrokken zijn bij de productie van deze medicijnen. Vaccins waren tot een jaar geleden een minderheid in de drugshandel. Het is een belangrijke sector geworden.

“Sommigen zeggen dat het net een oorlogseconomie is”, zegt Thierry Breton, de Europese commissaris voor Binnenlandse Markten en Industrie, tijdens een bezoek aan de Pfizer-fabriek. “Wat gewoonlijk in vier jaar wordt gedaan, hebben we in zes maanden gedaan.” Bretton, een 66-jarige Parijse ingenieur geboren in het naoorlogse Europa, een voormalige Franse minister van economie en industrie, en voormalig hoofd van technologiebedrijven zoals France Telecom Meneer Pharma​ Na tegenslagen bij de start van de vaccinatiecampagne herzien Pfizer, AstraZeneca en Moderna (de drie tot nu toe goedgekeurde geneesmiddelen) hun distributie in overeenstemming met de EU, terwijl Ursula van der Leyn, hoofd van de gemeenschapsleider, de Fransen een speciale sectie met als doel de productie van vaccins te versnellen. Het idee omvat ook het zaaien van de zaden voor de uitbreiding van deze nieuwe belangrijke ruimte in de toekomst.

De industriële fase is eigenlijk een bad. De lekke banden bereikten niet de verwachte snelheid. Angst verspreidt zich over een continent met honger in omvang. De Commissie erkent dat zij de moeilijkheden van massaproductie onderschat. Hoewel hij de houding van de farmaceutische bedrijven aan de kaak stelde, vond hij dat het misschien niet alles moest zijn. In de woorden van Bretton: “Het feit dat je een contract hebt getekend, betekent niet dat je de volgende dag een vaccin krijgt.” Hij is al meer dan twee weken in functie. Sindsdien heeft hij de fabrieken bezocht van drie bedrijven met vaccins op de markt. Hij lacht als hem wordt gevraagd of hij vaak met drugbeheerders praat: “Meerdere keren per dag.” Hij legt zijn belangrijkste zorgen uit: “toeleveringsketens en verstoringen.” Pfizer heeft bijvoorbeeld 280 producten nodig om zijn medicijn te maken van 86 leveranciers in 19 verschillende landen. In totaal hebben Europese vaccins meer dan 400 verschillende componenten nodig en zijn er meer dan 100 bedrijven bij de productie betrokken. Het ontbreken van sleutelelementen “veroorzaakt spanningen, zelfs als we ze niet openbaar maken”, zegt Breton. “Het zijn filters, flessen, lipiden …”. Alle bedrijven vechten tegenwoordig voor gelijkaardige producten. Volgens een bron in de farmaceutische industrie is deze oorlog vergelijkbaar met de wereldmarkt voor maskers en BP aan het begin van epidemieën. “Er zullen zeker problemen zijn”, zegt Bretton. “Ikzelf was de CEO. Ik ken de branche. Een dergelijke productieverhoging zal waarschijnlijk niet soepel verlopen. Er is elke dag een probleem. “

De EU weet dat er veel gevaar schuilt in deze gezondheids-, industriële en economische oorlog. Het doel is om voorop te lopen bij de productie van vaccins en nauw samen te werken met de Verenigde Staten om zich te concentreren op nieuwe technologie. De Commissie hoopt dat het continent tegen begin 2022 2.000 tot 3.000 miljoen stuks per jaar zal kunnen produceren, gericht op Europese burgers en de rest van de wereld, met het potentieel om op nieuwe soorten te reageren. Tot op heden heeft Brussel $ 4 miljard geïnvesteerd in pre-purchase deals en onderzoek; Volgens cijfers van het hoofd van de Europese regering hebben EU-landen overeenkomsten voor het kopen van dosissen ondertekend voor ongeveer 33.000 miljoen euro. Investeringen zorgen voor een groot bedrijf dat op de lange termijn zal groeien. Het coronavirus en zijn mutaties verdwijnen niet van de ene op de andere dag. “Iedereen die denkt dat iemand wordt gevaccineerd en dan is het probleem voorbij,” zegt een bron in de farmaceutische industrie. ‘Het viel ons toen gewoon op. We gebruiken al vaccins van de tweede generatie. Ze komen aan het einde van het jaar ”.

Na de aanvankelijke tegenslagen trok de EU haar eisen in. In een brief aan zevenentwintig leiders vroeg Van der Leyen de industrie om te reageren op het hoge tempo dat de wetenschap oplegt, in een brief aan zevenentwintig leiders waarin staat dat de sociale beheerder ‘alle middelen moet gebruiken die nodig zijn om aan de behoeften van Europa te voldoen. door te investeren “. Bestaande installaties verbeteren of hergebruiken of nieuwe creëren ”, zelfs met behulp van het miljonairherstelfonds. Charles Michael, voorzitter van de Raad van Europa, heeft gedreigd in te grijpen om de productie van bedrijven te beperken, andere laboratoria te dwingen om in fabrieken te produceren of patenten te verwijderen.

De industrie sloeg om de pols. Op dit moment zijn er al een tiental contracten om de productie te verhogen, zo kondigde het Franse Sanofi de productie aan van flacons voor Pfizer-Bioentech.

“Het wordt in zeer korte tijd op buitengewone schaal geproduceerd”, zei Stephen Boncel, CEO van Moderna, donderdag tegen het Europees Parlement. Toen de epidemie begon, had zijn bedrijf nooit in Europa geproduceerd of had het een productieketen op het continent. Ze werkten samen met het Zwitserse biotechbedrijf Lonsa, een Spaans bedrijf voor verpakking en afwerking van rovi, en een Belgisch bedrijf voor distributie. In Zwitserland hebben ze drie maanden lang de muren afgebroken en de fabriek weer opgebouwd. Volgens Pansel hebben ze bij elke start-up veel voorkomende ‘hikken’ ervaren, bovendien hebben ze geen kleerkastbodem en is alles wat ze produceren bestemd voor de markt: als een pomp in het weekend kapot gaat, zoals het is gebeurd, of een leverancier is een dag te laat wordt de productie teruggebracht tot “voor altijd verloren tijd”.

De European Federation of Pharmaceutical Industries and Associations (EFPIA) meldt dat er ongeveer 60 fabrieken in de wereld zijn die covid-vaccins kunnen produceren; 20 daarvan bevinden zich in Europa, volgens een kaart die dagelijks wordt opgesteld en bijgewerkt door het team van commissaris Bretton (en 21 meer toegewijd aan het vullen en afwerken). Het werken aan deze kaart is een van de eerste taken op kantoor. Het lijkt misschien ongelooflijk, maar niemand in het buurtbeheer heeft dit eerder gedaan: vind elke plant en ontdek wat er op de grond staat. Commissaris Bretton bekritiseerde zijn standpunt, dat door sommigen wordt afgekeurd als een cosmetisch gebaar, en verdedigde de noodzaak om een ​​netwerk te creëren voor de uitwisseling van componenten, toezicht te houden op toeleveringsketens en te wedden op publiek-private partnerschappen. “Enerzijds moeten fabrieken bestaande fabrieken versterken om hun productie te verhogen, maar ook om nieuwe spelers aan te trekken.” Denk aan het “verbeteren of vervangen” van bestaande planten om ze in de middeleeuwen te laten functioneren. Het schat de introductie van ‘overheidsmechanismen’ waardoor fabrieken beschikbaar zijn tijdens noodsituaties, ‘24 uur per dag, zeven dagen per week als we plotseling productie nodig hebben’. Dit wordt bedoeld met “oorlogseconomie”.

Volgens hem heeft de productie in Europa nog vijf maanden om te stabiliseren. En hij schat dat het continent in de komende 12 tot 18 maanden zelfvoorzienend zal worden. Hij weigert de EU-strategie als een mislukking te zien. Hij haalt het Russische vaccin Spoetnik V aan: “Russen zijn erg goed in wetenschap, natuurkunde, wiskunde, astronomie en biologie, maar ze zijn niet in staat tot massaproductie.” ‘Dus komen ze naar ons toe om te vragen of we het kunnen bouwen.’ Maar de EU lijkt er niet klaar voor te zijn: haar fabrieken zijn strategische knooppunten geworden, waar veel vraag naar is, op een punt van uitbreiding.

“Dit is een buitengewone industriële onderneming”, legt Breton zich nu vast met camera’s en microfoons, terwijl Goan Vastenavont, productmanager bij Powers, hem door de diepvrieslijnen op de boerderij leidt. Ze staan ​​voor een van hen, waar de operators wat ze noemen “pizzadozen” in de koelcel plaatsen. In de flesjes, “product”, leggen ze uit. Breton lijkt nieuwsgierig: “Mag ik er een?” Hij vraagt. Maar de productmanager reageert met een discours “d …” en de entourage verlaat de hangar zonder het kostbare naaldsap te zien.