analyse: Het besluit van Australië om de Oceania Football Confederation te verlaten en lid te worden van de Asian Football Confederation in 2006 heeft de afgelopen 17 jaar veel voordelen opgeleverd voor het Nieuw-Zeelandse voetbal.
Maar het was zeer waarschijnlijk het Ferns-voetbal – en het vrouwenvoetbal in het algemeen – dat er het meest van profiteerde.
De uitsluiting van Australië van de competitie voor de onderscheidingen voor het beste team in Oceanië – plaatsen in de FIFA Women’s World Cup, FIFA World Cups en Olympische voetbaltoernooien – markeerde het begin van het moderne tijdperk van Ferns.
Dit leidde er zelfs toe dat ze in de eerste plaats de bijnaam The Football Ferns kregen.
Het WK van dit jaar zal niet worden onderschat als Australië niet naar Azië verhuist en Nieuw-Zeeland achterlaat als de grote vis in Oceanië en het vooruitzicht op een toekomstig Trans-Tasman-bod opent.
Keri Marshall/Getty Images
Football Ferns verzamelde zich deze week tijdens hun overwinning op Vietnam in Napier – een van de slechts 10 overwinningen die ze sinds begin 2018 buiten Oceanië hebben behaald.
En terwijl de Football Ferns zich voorbereiden om te proberen de kansen die de Major League op eigen bodem biedt, optimaal te benutten, is het de moeite waard om de geboekte vooruitgang terug te winnen.
Het programma van het nationale damesteam was in de vroege jaren van de 21e eeuw feitelijk tot stilstand gekomen, met de deelname van Nieuw-Zeeland aan het eerste WK in China in 1991 en successen in de jaren zeventig – waaronder het winnen van de Asian Cup van 1975 – en in de jaren tachtig een verre herinnering .
Er waren geen wedstrijden tussen juni 2000 en de kwalificatiewedstrijden voor het WK 2003 in Oceanië in april van dat jaar, waarbij Nieuw-Zeeland in de finale verloor van Australië. Alle vijf de wedstrijden in 2004 eindigden in een nederlaag, waaronder een recordverlies van 11-0 tegen Noord-Korea en een verlies van 5-0, 6-0 tegen de Verenigde Staten. Een verlies van 6-0 tegen Japan in mei 2005 was de enige wedstrijd die in de periode van 23 maanden werd gespeeld.
Het vooruitzicht om de kwalificatiewedstrijden voor de Wereldbeker Oceanië 2007 te winnen, bracht het team in november 2006 weer in actie en dat bleek een fluitje van een cent.
In de afgelopen 17 jaar hebben de Ferns 20 wedstrijden gespeeld tegen hun Oceanische rivalen en ze allemaal gewonnen, terwijl ze 168 doelpunten maakten – meer dan acht per wedstrijd – en slechts twee incasseerden.
Ze waren op reis vanuit Oceanië.
Van begin 2006 tot het einde van het WK 2007 in China speelden ze 12 wedstrijden en verloren ze alle 12, kregen ze 41 doelpunten tegen en scoorden ze slechts één keer – in een 6-1 nederlaag tegen de VS. In hetzelfde toernooi verloren ze met 5-0 van Brazilië, met 2-0 van Denemarken en met 2-0 van China.
De doorbraak van Ferns tegen Argentinië kwam in juni 2008 in Suwon, Zuid-Korea, en tegen de tijd dat ze het WK 2011 in Duitsland bereikten, hadden ze 40 wedstrijden buiten Oceanië gespeeld sinds de laatste wedstrijd voor 7 overwinningen, 7 gelijke spelen en 26 verliespartijen. . Ze verloren toen met 2-1 van Japan en 2-1 van Engeland, maar behaalden hun eerste WK-punt toen twee late goals leidden tot een 2-2 gelijkspel met Mexico.
Het volgende jaar, 2012, onderscheidt zich nu als een van de twee die Ferenc’s moderne hoogtepunt vormen – een reeks van 12 maanden van vijf overwinningen, vier gelijke spelen en zes nederlagen buiten Oceanië, waaronder een overwinning op Kameroen op de Olympische Spelen in Londen. Hij was daar als eerste op dit niveau en het was genoeg om ze door te stoten naar de kwartfinales. In 2013 boekten ze vijf overwinningen in dergelijke wedstrijden, evenals drie gelijke spelen – waaronder één tegen de Amerikaanse grootmacht – en drie nederlagen.
De resultaten daalden in 2014 en 2015 tot het volgende WK in Canada. Er zijn slechts twee overwinningen behaald in de 21 wedstrijden buiten Oceanië, al waren er wel acht gelijke spelen. Dit patroon zette zich voort in het toernooi, waarbij Ferns begon met een 1-0 nederlaag tegen Nederland en vervolgens thuis met 0-0 en 2-2 met China gelijkspeelde – een wedstrijd waarin ze een penalty kregen voor een buitensporig foute handcall.
De tweede Olympische overwinning kwam in 2016, 1-0 op Colombia, maar dit keer was het niet genoeg voor Ferns om zich te kwalificeren. Tussen de Wereldbekers van 2015 en 2019 had het team drie verschillende coaches, van wie er één, Andreas Heraff, het onderwerp was van een onderzoek waaruit bleek dat zijn gedrag terwijl hij de leiding had neerkwam op pesten. In die tijd hebben ze er negen gewonnen, vier gelijk gespeeld en achttien verloren.
Op het WK in Frankrijk begonnen ze, net als in 2015, met een 1-0 nederlaag tegen Nederland, maar leken in te storten nadat ze in blessuretijd hadden toegegeven en in de wedstrijd verloren van Canada met 2-0 en Kameroen met 2-1. Ze zouden echt moeten winnen.
In de afgelopen vier jaar – inclusief 16 maanden waarin de grenzen van Covid-19 en reisbeperkingen de grond op hun plaats hielden – hebben de Ferns 33 gespeeld met vier overwinningen en vijf gelijke spelen.
Het is 11 jaar geleden dat ze enige vorm van WK-geschiedenis hebben geschreven en de redenen zijn talrijk: gebrek aan binnenlandse investeringen; aanzienlijke investeringen van traditionele herenvoetbalcentra; gebrek aan duidelijke wegen naar het spelen van topvoetbal, in ieder geval tot de opkomst van Wellington Phoenix Women in 2021; De sage van Heraf en Covid-19, die de overdracht van de ene generatie op de volgende stopte.
Nu komen de drie grootste wedstrijden die Ferns ooit zou kunnen spelen – tegen Noorwegen in Eden Park op donderdag, de Filipijnen in Wellington Regional Stadium de volgende dinsdag en Zwitserland in Dunedin Stadium de zondag daarna.
Lukt het hen om hun eerste WK-overwinning te behalen? Zullen ze in staat zijn om de twee beste plaatsen in Groep A te veroveren, waarvoor hoogstwaarschijnlijk een tweede overwinning nodig is? Komt er een grote vierde in de laatste 16, en wie weet wat daarna komt?
Meer dan ooit zijn Nieuw-Zeelanders klaar om te kijken en te wachten om erachter te komen.
Fern Football – FIFA Wereldbeker Dames
een ploeg
keepers: Victoria Eason, Anna Litt, Erin Nayler
Verdedigers: Liz Anton, CJ Bott, Katie Bowen, Claudia Bong, Michaela Foster, Ali Riley, Rebecca Stott
middenvelders: Olivia Chance, Daisy Cleverly, Betsy Hassett, Analeigh Longo, Rhea Percival, Malia Steinmetz
Aanvallers: Millie Clegg, Jackie Hand, Grace Gill, Gabi Rainey, India Paige Riley, Paige Satchel, Hannah Wilkinson
combinaties
20 juli, 19.00 uur: tegen Noorwegen; Eden Park, Auckland
25 juli, 17.30 uur: tegen de Filippijnen; Wellington regionaal stadion
30 juli – 19.00 uur: tegen Zwitserland; Dunedin-stadion
‘Social media-expert. Bekroonde koffie-nerd. Algemene ontdekkingsreiziger. Probleemoplosser.’
