De grootste inslagkrater op aarde, met een diameter van 520 kilometer, bevindt zich mogelijk onder Australië

Ongetwijfeld hebben asteroïde-inslagen meer soorten gedood dan bijna elke andere soort ramp sinds het leven op aarde begon. De bekendste hiervan, de Chicxulub-botser, doodde ongeveer 65 miljoen jaar geleden de dinosaurussen, samen met 76% van alle soorten op de planeet in die tijd. Maar dat was zeker niet de ergste ramp. Voor zover we weten was het niet eens de grootste asteroïde. Deze titel gaat momenteel naar Vredefort Crater in Zuid-Afrika. Met een diameter van meer dan 300 kilometer was het de grootste asteroïdekrater die tot nu toe is gevonden, tenminste toen hij ongeveer twee miljard jaar geleden werd gevormd. Maar dat zou kunnen veranderen als een theorie van Andrew Glickson en Tony Yates uit New South Wales klopt. Ze hebben ontdekt wat volgens hen de grootste inslagkrater op aarde is sinds het late zware bombardement in de Australische provincie New South Wales, en denken dat dit een van de vijf andere massale uitstervingsgebeurtenissen heeft veroorzaakt.

Ze noemden de krater, die naar schatting zo’n 520 kilometer groot was, de Deniliquin-structuur. Proberen een enorm bouwwerk op te sporen is een moeilijke taak, en een oud bouwwerk maakt het nog moeilijker. dr.. Glikson en Yeates schatten dat de Denliquin-structuur ongeveer 445 miljoen jaar geleden bestond. Dat is een lange tijd voor erosie, sedimentatie en tektonische activiteit om elke structuur op aarde te beïnvloeden, hoe massief ook. Er zijn echter enkele aanwijzingen die onderzoekers kunnen vinden om de grootte van deze inslagkrater aan te geven.

De eerste is om de geofysische gegevens van het gebied te evalueren. Updates van die gegevens, die in 2020 hun hoogtepunt bereikten, duiden op een koepelvormige structuur die is gedefinieerd door een seismische gebeurtenis met een diameter van ongeveer 520 kilometer. Ander magnetisch bewijs is er in overvloed, zoals “radiale defecten” die wijzen naar wat wordt verondersteld het centrum van de botsingsstructuur te zijn. Er zijn enkele magnetische onregelmatigheden die kunnen zijn veroorzaakt door magma dat na de inslag nabij het oppervlak circuleerde.

Als het zou bestaan, zou het zijn gemaakt door een invloed van epische proporties. De auteurs van een nieuw artikel over de krater suggereren een specifieke tijd in de geschiedenis. Vierhonderdvijfenveertig miljoen jaar geleden viel samen met de geologische gebeurtenis die de Hirnantiaanse ijstijd wordt genoemd en die deel uitmaakte van de eerste van de vijf grote uitstervingen – het uitsterven van het einde van het Ordovicium.

Het einde van het Ordovicium werd veroorzaakt door de enorme wereldwijde afkoeling, die enorme veranderingen in de oceaanchemie en andere problemen veroorzaakte. 86% van alle soorten op aarde stierf in deze periode, aangezien het de op een na meest catastrofale van alle uitstervingsgebeurtenissen was (na degene die de Perm-periode 250 miljoen jaar geleden beëindigde).

Tal van geologische processen kunnen wereldwijde afkoeling veroorzaken, maar een van de meest dramatische is de inslag van een asteroïde, die in de bovenste atmosfeer schiet om de zon te blokkeren. Een invloed zo groot als die waardoor de romp van Denliquin ontstond, was groot genoeg om dat te doen.

Dus, zou deze enorme krater het bewijs kunnen zijn van hoe een andere asteroïde weer een wereldwijde catastrofe veroorzaakte? Misschien, maar om een ​​beter tijdstempel te krijgen over wanneer de inslag plaatsvond, zullen onderzoekers monsters moeten verzamelen diep in de magnetische kern van de inslagkrater. Op dit moment zijn er geen plannen om dat te doen, maar als de theorie voldoende aandacht krijgt, zullen er ongetwijfeld enkele miljonairs bereid zijn een poging te financieren om te zoeken naar ’s werelds grootste inslagkrater – en te ontdekken of het was verantwoordelijk voor een van ’s werelds dodelijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van de aarde.

Kom meer te weten:
Gesprek – Nieuw bewijs suggereert dat ’s werelds grootste bekende asteroïde-inslagstructuur diep in het zuidoosten van Australië begraven ligt
glickson yates – Geofysica en de oorsprong van de polycyclische eigenschap Deniliquin, Zuidoost-Australië
Utah – Wetenschappers hebben de asteroïde onderschat die de vorming van de grootste bekende krater op aarde veroorzaakte
UT – Creëer de extreme krachten van een asteroïde-inslag in het laboratorium

hoofdafbeelding:
Satellietbeeld van de inslagstructuur, met een duidelijk polycyclisch patroon en stippen die ondiepe boorgaten aangeven waar monsters zijn genomen.
Krediet – Glikson en Yeates