Verschillende EU-lidstaten moeten nog hun standpunt bepalen over enkele belangrijke aspecten van een EU-wetsontwerp om bedrijven verantwoordelijk te houden voor mensenrechten- en milieuschendingen in hun waardeketen, waardoor de lopende onderhandelingen over dit dossier worden vertraagd.
De landen van de Europese Unie en het Europees Parlement zijn momenteel in gesprek Voorstel Corporate Sustainability Due Diligence-richtlijn (CSDDD), een wet die ervoor zorgt dat grote EU-bedrijven en bedrijven die actief zijn in de Unie verantwoordelijk zijn voor het identificeren, voorkomen en beperken van de schadelijke gevolgen van hun activiteiten voor het milieu of de mensenrechten.
De onderhandelingen zijn gaande langzaammet een derde onderhandelingsronde op donderdag (7 september), waarbij de nadruk lag op technische aspecten in plaats van op de meer controversiële elementen van de richtlijn, waaronder het toepassingsgebied van de richtlijn.
“We boeken vooruitgang op technisch vlak”, vertelde een EU-diplomaat aan EURACTIV, eraan toevoegend dat er goede contacten zijn met onderhandelaars van het Europees Parlement.
In juni komt het Europees Parlement geadopteerd Dit is een standpunt dat ver verwijderd is van de aanpak van de Raad waarover afgelopen december overeenstemming werd bereikt, en als gevolg daarvan hebben veel landen hun standpunt in het licht van het rapport van het Parlement nog niet definitief bepaald.
Verdeelde meningen
Een woordvoerder van het Duitse Ministerie van Arbeid, dat verantwoordelijk is voor de onderhandelingen, vertelde EURACTIV vorige week dat “het proces van opinievorming in de federale regering voortduurt.” Hieruit bleek dat de Duitse regering nog geen oordeel heeft gevormd over de wet waarin nationale regeringen in de EU-Raad in december vorig jaar formeel een gezamenlijk onderhandelingspositie hebben gevonden.
Andere landen, zoals Luxemburg en Nederland, handhaven officieel hetzelfde standpunt dat zij in december in de gezamenlijke aanpak hadden bereikt. Dit standpunt geeft het Spaanse voorzitterschap echter geen praktisch mandaat om de onderhandelingen met het Parlement over de meest controversiële kwesties te leiden.
Hoewel EU-wetgevers ervoor willen zorgen dat financiële diensten onder de verplichte due diligence-regels vallen, zijn de lidstaten vorig jaar voorlopig overeengekomen dat het aan de individuele landen is om te beslissen of ze deze wel of niet willen dekken.
In lijn met het standpunt van vorig jaar blijft Frankrijk zich verzetten tegen de opname van financiële diensten in de verplichte due diligence-regels, een standpunt dat door een aantal andere landen wordt gedeeld.
Een Bulgaarse woordvoerder zei: “Rekening houdend met de specifieke kenmerken van gereguleerde financiële instellingen, steunt Bulgarije hun uitsluiting van het toepassingsgebied van de richtlijn”, terwijl een Tsjechische functionaris zei dat het land het behoud van de discretie van de lidstaten ondersteunt, zoals overeengekomen in het gemeenschappelijk standpunt.
Betwiste definities
De definitie van waardeketen is een ander belangrijk en controversieel punt, waarbij het Europees Parlement aandringt op de opname van een deel van het stroomafwaartse deel van waardeketens, zoals de verkoop en het transport van producten, onder de richtlijn.
Een engere definitie, die beperkt is tot de toeleveringsketen en het stroomafwaartse deel uitsluit, zou ook financiële diensten uitsluiten, waarvan de negatieve gevolgen grotendeels verband houden met hun stroomafwaartse activiteiten.
Voor Tsjechië en Litouwen moet de definitie worden verbeterd om meer rechtszekerheid te bieden, terwijl zowel Polen als Slowakije er specifiek voorstander van zijn om het toepassingsgebied van de richtlijn te beperken tot alleen het deel van de toeleveringsketen.
“Het concept uitbreiden met activiteiten als productontwikkeling, productie, verkoop en levering […] “Het vereist meer gedetailleerde discussies”, vertelde een Poolse functionaris aan EURACTIV, eraan toevoegend dat “de introductie van een nieuw (breder) concept tot enige chaos kan leiden” omdat de term “keten van activiteiten” niet bestaat in Internationale richtlijnen.
Administratieve lasten
Een andere zorg die door verschillende lidstaten, waaronder Polen, Slowakije, Zweden en Duitsland, wordt gedeeld, zijn de administratieve lasten voor bedrijven, die volgens sommige landen buitensporig zouden zijn, vooral als de regels uiteindelijk ook betrekking zouden hebben op downstream-activiteiten.
“Bedrijven mogen niet verantwoordelijk worden gehouden voor activiteiten binnen hun waardeketen die buiten hun controle liggen”, vertelde een Slowaakse woordvoerder aan EURACTIV.
De Duitse regering heeft onlangs de EU-instellingen opgeroepen om de EU-rapportageverplichtingen voor bedrijven te verminderen in een poging de bureaucratie terug te dringen, en zal er waarschijnlijk op aandringen dat bedrijven met minder dan 1.000 werknemers van de richtlijn worden uitgesloten, in overeenstemming met de nationale due diligence-wetgeving.
Verwacht wordt dat de Europese Commissie de komende weken ook met een initiatief zal komen om de rapportagevereisten te verminderen.
Hoewel er de komende weken nog steeds bijeenkomsten zullen plaatsvinden om de details op technisch niveau uit te zoeken, zullen de lidstaten waarschijnlijk meer inhoudelijke beslissingen nemen tijdens de volgende onderhandelingsronde, die in november gepland staat.
[Edited by János Allenbach-Ammann/Nathalie Weatherald]
