Zou jij liever tot de haves behoren dan tot de have-nots? Of om de onderdrukker te zijn in plaats van de onderdrukte? Het lijkt misschien een onoplosbaar moreel dilemma, maar bij gebrek aan enige nuance zou de keuze voor de meeste mensen eenvoudig zijn: tussen de rijken of onder de onderdrukkers behoren.
Ben je qua sport liever Nederland in cricket, dan India of Australië? Nederland versloeg Zuid-Afrika en Bangladesh op het WK, maar geen enkel topteam zal in de toekomst tegen hen kunnen spelen omdat er geen geld mee te verdienen is – Nederland heeft geen enorme cricketeconomie, ze hebben geen enorme cricketeconomie. ‘Ik heb geen miljard fans om grote geldsponsors aan te trekken. India en Australië hebben in twintig jaar tijd precies drie keer tegen Nederland gespeeld in ODI’s, en Engeland heeft sinds 1996 zeven keer tegen hen gespeeld.
Als teams als Nederland, Namibië en Canada – die allemaal aan vijftig WK-finales hebben deelgenomen – vaardigheden en zelfvertrouwen willen opdoen, moeten ze met de beste teams ter wereld spelen. Dat zal niet gebeuren, omdat teams en spelers geld volgen en niet idealen.
Vóór de jaren negentig, toen India niet de financiële hoofdstad van de wereldcricket was en er weinig geld te verdienen was door in India te spelen, waren topteams als West-Indië, Australië of Engeland niet erg happig op een bezoek. Australië bezocht India slechts één volledige tour in de jaren zeventig en tachtig, West-Indië toerde tweemaal in de jaren tachtig en Engeland stelde hun team tweemaal op in de jaren tachtig en negentig. Engeland zal onderhandelen met het Indiase bestuur om ‘garantiegeld’ aan hun team te betalen en vervolgens een team van tweederangers op de been te brengen.
Het is dus duidelijk dat het najagen van geld in de sport geen recent fenomeen is, of een eigenaardigheid van Indiase cricketspelers of bestuurders. In de sport, zowel modern als oud, bepaalde geld het deuntje dat de speler zou spelen.
Twee fouten maken nog geen goed; Maar zoals elke onderzoeker van menselijk gedrag je zal vertellen: macht wekt geen empathie op en maakt individuen of instellingen ook niet eerlijk.
De cricketwereld beschouwt India en de BCCI als pestkoppen – wat overigens de manier is waarop het grootste deel van de wereld de Verenigde Staten in de geopolitiek beschouwt.
Het is dan ook gemakkelijk te begrijpen waarom de nederlaag van India in de WK-finale zoveel fans in andere landen blij maakte – fans en officials in India leken te geloven dat de WK-trofee op grond van goddelijk recht aan de mannen van Rohit Sharma toebehoorde. De poging van het teammanagement om de stadions te manipuleren om aan te sluiten bij de sterke punten van het team was – zoals onthuld door de stadionconsulent van het ICC en berichten in de media – schandelijk. Het gedrag van de menigte op veel plaatsen in het land, vooral in Ahmedabad, was verre van sportief, altijd overdreven en soms lelijk.
De fans, dronken van de zekerheid van de overwinning, waren geschokt. Sommige Indiase fans, op zoek naar troost, troostten zichzelf met het kinderachtige idee dat India op alle dagen van het WK kampioen was geweest, op één dag na: de finale; Deze mening is uiteraard zinloos.
Kracht en gratie
Jaren geleden maakte een blinde cricketfan, Fred Ruffle, een nogal trieste opmerking: Ruffle zei dat hij niet wist wat schoonheid was. “Ik weet wat commentatoren bedoelen als ze de krachtige schoten van batslieden als Ian Botham beschrijven”, vertelde Raffle aan deze schrijver. ‘Maar als ze het hebben over de zegen van David Gower, begrijp ik het niet. Ik weet niet hoe het eruit zal zien.’
Zelfs een blinde man weet wat macht is: de kracht van Botham of Chris Gayle in cricket, de kracht van Rafael Nadal in tennis.
Er kan worden gezegd dat de technologische vooruitgang in de productie van apparatuur ervoor heeft gezorgd dat steeds meer fans blind zijn geworden voor Blessing – omdat Blessing zelf zeldzaam is geworden. Dit geldt zeker voor tennis. In het tijdperk van houten rackets, toen de bal niet ongelooflijk versnelde vanaf de snaren, speelden spelers met grotere behendigheid en intelligentie, waarbij ze behendig hoeken en snelheid manipuleerden met een lichte beweging van de pols. Maar lichtere grafietrackets en snellere snaren stellen iedereen in staat ongelooflijke kracht op de bal over te brengen en de winnaars van ver buiten de basislijn te raken – de volley, die echte vaardigheid vereist, is een schot met een laag percentage dat op weg is naar buiten. Bij cricket zorgen grotere vleermuizen, met een grotere ‘sweet point’ en dikkere randen ervoor dat iedereen zessen kan slaan. De voormalige Indiase bowlingcoach Eric Simons, die in de jaren tachtig en negentig het grootste deel van zijn cricket in Zuid-Afrika speelde, vertelde deze schrijver dat sinds de ballen in de lucht werden geslagen, ze 50 procent hoger waren dan in zijn tijd. “Ja, ik denk dat een aanzienlijke toename van de balbelasting (de afstand die de bal vanaf de knuppel vliegt) heel goed mogelijk is”, bevestigde Sunil Gavaskar.
Honkbal, dat is voortgekomen uit cricket, gaat over macht, dus zal cricket over de hele wereld op dezelfde manier gaan? Cricketpuristen vrezen dit, en niet zonder goede reden: jonge spelers, de T20-generatie, groeien op met een obsessieve interesse in het behalen van het ‘maximum’, een zes.
Hoe zit het dan met de genade? Federer heeft misschien meer fans dan welke andere atleet ter wereld dan ook, maar de rivalen van Nadal en Novak Djokovic zullen waarschijnlijk meer bang voor hen zijn dan voor Federer. Muhammad Ali is de populairste bokser aller tijden, maar degenen die tegen hem vochten, Joe Frazier of Mike Tyson, waren minder bang voor Ali dan Frazier en Tyson.
Machiavelli beweerde dat macht, die tot uiting komt in angst, zorgt voor volgzaamheid en loyaliteit – ‘het is beter om gevreesd te worden dan geliefd, als je niet allebei kunt zijn.’ Dit doet denken aan de woorden van Ravel: Mensen buigen zich voor autoriteit, niet voor genade of vriendelijkheid, in het openbare leven, zoals in de sport en het bestuur ervan.
‘Social media-expert. Bekroonde koffie-nerd. Algemene ontdekkingsreiziger. Probleemoplosser.’
