Sport- en bewegingsgeneeskunde (SEM) is een officieel medisch specialisme in Nederland, met een 4-jarige voltijdopleiding voor artsen. Momenteel zijn er ongeveer 150 sportgeneeskundigen actief in het land. Het is interessant om op te merken dat ongeveer een derde van alle sportgeneeskundigen in Nederland een proefschrift heeft afgerond, waardoor SEM het specialisme is met het hoogste percentage beoefenaars die gekwalificeerd zijn om te promoveren in de geneeskunde.
Militaire geneeskunde is een tak van de arbeidsgeneeskunde die zich bezighoudt met de risico’s en medische behoeften (preventief en interventioneel) van soldaten, matrozen en andere militairen. SEM werd bij de Nederlandse strijdkrachten erkend als een belangrijk medisch specialisme voor de selectie van militairen, training en professionele fitheid, lang vóór de ontwikkeling ervan in de civiele sector. Het was slechts een kwestie van tijd voordat de eerste civiele universiteit met een hoogleraar sportgeneeskunde (Universiteit Utrecht) een alliantie zou aangaan met de Nederlandse Afdeling Militaire Sportgeneeskunde, die momenteel een hoogleraar militaire geneeskunde heeft. Ze werken allebei in dezelfde stad!
Gemeenschappelijke onderwerpen die voor beide disciplines (en deze door Nederland geleide versie van BJSM) van belang zijn, zijn knie-/onderbeenblessures en (gevechts)sporters. In Nederland zijn (overbelastings)blessures aan de knie en onder de knie hoog en vormen ze een aanzienlijke financiële last, zowel bij de civiele als de militaire sport.1 2 De vrouwelijke sportdeelname in alle leeftijdsgroepen is ongeveer gelijk aan die van mannen, maar het aantal blessures is dat niet.3 Vooral in het leger, waar vrouwen consequent meer verwondingen aan het bewegingsapparaat oplopen dan mannen.4 Er is meer onderzoek nodig om vrouwelijke atleten te beschermen en te behandelen.
Daarom zijn we blij om in dit nummer verschillende artikelen te kunnen presenteren die zich richten op twee onderwerpen: (1) De vrouwelijke atleet; (2) Knie en onderbeen.
Vrouwelijke atleet
In redactionele bijdrage, Tsukahara et al De aandacht vestigen op de vooroordelen en uitdagingen waarmee vrouwelijke arts-atleten worden geconfronteerd wanneer ze aan de zijlijn werken tijdens de zwangerschap en postpartum, en oproepen tot innovatief onderzoek om vrouwelijke arts-atleten in deze tijden te ondersteunen
(Zie pagina 1535)
. Voor atleten kan postpartum terugkeer naar activiteit (RTA) en terugkeer naar sport (RTS) moeilijk zijn vanwege aanzienlijke fysieke, fysiologische en mentale veranderingen. Schulz et al Een verkennend onderzoek uitgevoerd naar de huidige RTA- en RTS-richtlijnen en -aanbevelingen
(Zie pagina 1573)
. Uit hun onderzoek bleek dat er slechts enkele wetenschappelijke richtlijnen bestaan, waarvan de meeste worden gekenmerkt door vage en inconsistente aanbevelingen. Dienovereenkomstig pleiten de auteurs voor de ontwikkeling van toekomstige klinische praktijkrichtlijnen.
Het derde manuscript over zwangerschap en de postpartumperiode bij atleten benadrukt de ervaringen van coaches en zorgverleners bij het ontwikkelen van evidence-based beleid en praktijken die (top)sporters ondersteunen tijdens de perinatale periode.
(Zie pagina 1559)
.
Symptomen van de bekkenbodem (PF) vormen een onderkend probleem bij vrouwelijke atleten, ondanks dat ze verantwoordelijk zijn voor inspanningsinterferentie bij 50% van de Australische vrouwen met deze symptomen. De auteurs onderzochten de oorzaken en adviseerden, op basis van hun bevindingen, een veilig pre-sport PF-screeningprotocol, inclusief informatie en aanbevelingen voor het omgaan met de ongemakken van PF, om de gevolgen van sportactiviteiten te verminderen.
(Zie pagina 1539)
. In lijn hiermee, Jiajiu et al Hij ontwikkelde een informatieve en praktische infographic met de titel ‘Tien naakte feiten over de bekkenbodem bij atleten’, waarbij hij opmerkte dat PF-symptomen ook bij mannen kunnen voorkomen
(Zie pagina 1583)
.
Knie en onderbeen
In een origineel onderzoeksartikel, Clausen et al Het werd ontworpen om het effect van de behandelstrategie, chirurgisch of niet-chirurgisch, op structurele veranderingen in het kniegewricht en het daaruit voortvloeiende risico op knieartrose te bepalen bij jonge patiënten met meniscusscheuren. Ze ontdekten dat beide behandelstrategieën na twee jaar vergelijkbare resultaten opleverden wat betreft veranderingen in het kniegewricht en door de patiënt gerapporteerde resultaten
(Zie pagina 1566)
. Als ‘stemmen van patiënten’ beschrijven Lu en Slezwick Visser, beiden werkzaam in de gezondheidszorg, hoe zij informatie wilden over het voorkomen van artrose na een knieblessure.
(Zie pagina 1579)
. Della Vela en zijn groep gaan terug naar de basis van blessurepreventie in de sportgeneeskunde met behulp van gedetailleerde videoobservatie en geavanceerde analytische epidemiologie, in dit geval in het voetbal.
(Zie pagina 1550)
. Andere sporten zouden van deze aanpak kunnen profiteren. Moissan et al Neem een standpunt in in wat misschien wel een ‘al lang bestaand’ debat is: platvoet is geen misvorming, maar een gezonde anatomische variabele
(Zie pagina 1536)
. Tenslotte Carranza et al Introductie van een hot topic dat momenteel in de populaire pers staat: de invloed van hardloopschoeneigenschappen op fysiologie, biomechanica en hardloopprestaties
(Zie pagina 1581)
. Wat denk jij: helpt geavanceerde schoentechnologie echt zoveel? Lees het artikel en blijf op de hoogte.
Kom ons bezoeken
In lijn met deze observaties zullen op de jaarlijkse wetenschappelijke bijeenkomst van de Nederlandse Sportgeneeskundige Vereniging (VSG), gepland op 30 november en 1 december 2023 in Vianen, verschillende presentaties plaatsvinden over de vrouwelijke sporter en knie- en onderbeenblessures.
We hopen dat je geniet van deze VSG-geïnspireerde versie. Ik hoop dat de artikelen daarin zullen bijdragen aan uw klinische en onderzoeksinspanningen.
Ethische verklaringen
Toestemming van de patiënt voor publicatie
Ethische goedkeuring
Niet toepasbaar.
‘Social media-expert. Bekroonde koffie-nerd. Algemene ontdekkingsreiziger. Probleemoplosser.’
