Hoewel deze interventies in het algemeen belang zijn, zullen er winnaars en verliezers ontstaan. Hoe moet je het aanpakken?
Het Groene Groei-team zal zeggen: Laten we er gewoon voor zorgen dat we voldoende groei reguleren, want dat zal helpen de verliezers te compenseren, en op die manier zal het groene beleid publieke steun krijgen.
Het klinkt aantrekkelijk, maar hier ben ik van gedachten veranderd.
Hier ben ik van gedachten veranderd
Noch groei, noch welvaart zijn voldoende om steun voor interventies te verwerven. Dit komt bijvoorbeeld duidelijk tot uiting in het verbod op verbrandingsmotoren hier in Europa, of de ESG-reactie in de VS, of het stikstofbeleid hier in Nederland. Zelfs in een rijk land als Nederland zijn mensen over het algemeen voorstander van klimaatbeleid, maar de meerderheid is bang voor de impact ervan op de kosten van levensonderhoud en de energierekening.
De psychologie biedt hulp bij het verklaren van wat er gebeurt als landen rijker worden. Ten eerste is er zoiets als status quo bias: mensen houden niet van verandering. Een verlies is een verlies, ook al is het een relatief verlies – de Easterlin-paradox. Ten derde is het verlies vaak geconcentreerd bij een kleine groep werknemers en bedrijven. Overweeg om een fabriek te sluiten – werknemers en eigenaren zijn zich volledig bewust van wat ze te verliezen hebben, en misschien wel veel. De winnaars zullen niet beseffen dat ze door de sluiting van deze fabriek langer leven of een nieuwe baan krijgen.
Economen, inclusief ikzelf, waren dus naïef toen ze zeiden:Bevorder gewoon de groei en zorg tegelijkertijd voor de juiste prikkels'.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
