In Engeland werd een versteend bos ontdekt dat dateert uit de Devoon-periode

Wetenschappers hebben gefossiliseerd bewijsmateriaal ontdekt van 's werelds oudste bekende bos bovenop afgelegen kliffen in Engeland, zo maakten onderzoekers eind vorige maand bekend. Het biedt een kijkje in de manier waarop planten honderden miljoenen jaren geleden groeiden.

schrijven In de Journal of the Geological Society beschrijven onderzoekers de ontdekking van een versteend bos dat volgens hen een moment in de biologie vertegenwoordigt dat de planeet voor altijd zal ‘veranderen’.

Ze ontdekten bewijs van het bos boven de kliffen aan de zuidkant van het Kanaal van Bristol, de Atlantische inham die Engeland en Wales scheidt. De zandstenen kliffen, de hoogste in Engeland, zijn lange tijd over het hoofd gezien door paleobotanisten, maar blijken de thuisbasis te zijn van 's werelds oudste versteende bos, dat 4 miljoen jaar ouder is dan de vorige recordhouder, schrijven onderzoekers.

De fossielen zijn ongeveer 390 miljoen jaar oud en dateren uit de Devoon-periode. Hoewel het vaak het ‘tijdperk van de vissen’ wordt genoemd omdat het samenviel met de bloei van het zeeleven in de oceanen die het grootste deel van de planeet bedekten, zag deze periode ook de ontwikkeling van de eerste bossen.

Gefossiliseerde planten verschilden heel erg van moderne planten. “Dit was een heel vreemd bos”, zegt Neil Davies, docent sedimentaire geologie aan de Universiteit van Cambridge en eerste auteur van het onderzoek. Nieuwe uitgave. “Er is nog geen noemenswaardige groei geweest en het gras is nog niet verschenen, maar er zijn wel veel takken gevallen in de buurt van deze dichte bomen, wat een enorme impact heeft gehad op het landschap.”

READ Wetenschappers krijgen een prachtige blik op het allereerste gefotografeerde zwarte gat

Bomen bekend als calamofyton, Ze waren korter dan moderne bomen, en hun stammen waren dun en hol en bevatten geen bladeren, alleen maar takachtige gezwellen die er later af vielen. Terwijl bomen groeiden, hielpen ze de wereld om hen heen vorm te geven. Hun wortelstructuren stabiliseerden de bodem, waardoor deze beter bestand was tegen overstromingen, schreven de onderzoekers. Het puin dat viel toen de bossen groeiden, creëerde nieuwe leefgebieden voor dieren, verdeelde voedingsstoffen en hielp het landschap vorm te geven.

De fossielen behouden een belangrijke fase in de evolutie van de aarde, zegt Davies in de publicatie – en herinneren eraan hoe belangrijk het is om te blijven zoeken naar bewijs van het plantenverleden van de aarde, zelfs in gebieden die voorheen als onbelangrijk werden beschouwd.

“Mensen denken soms dat Britse rotsen te weinig zijn onderzocht, maar dit laat zien dat het opnieuw bezoeken ervan tot belangrijke nieuwe ontdekkingen kan leiden”, zegt Davies.