Wanneer Anna Sagatoff, een onderwatercinematograaf, haar reguliere nachtduik maakt bij de La Jolla Shores in San Diego, is ze gewend ‘octopussen, naaktslakken en hoornhaaien’ te spotten. Maar wat ze zag toen het eind april zonk, was schokkend: de zeebodem werd rood door wat zij omschreef als ‘een verweven tapijt van krabben’. De wezens wervelen en veranderen in de stroming en strekken zich uit “voor zover de duiklichten kunnen oplichten”, zei ze.
De zwermende rode schaaldieren die zij en andere waarnemers aan de kust van San Diego hebben gezien, worden krabben genoemd, maar het zijn eigenlijk gedrongen kreeften. De ondiepe wateren rond Zuid-Californië zijn niet hun gebruikelijke leefgebied.
Deze dieren leven meestal op volle zee, rond de staat Baja California in Mexico. Maar dit is hun tweede optreden in de regio in zes jaar. Sommige experts zeggen dat ze mogelijk in de nabijgelegen canyons van San Diego zijn geduwd door voedselrijke stromingen gecreëerd door El Niño, wanneer warmere oceanen extra warmte in de atmosfeer afgeven, waardoor wisselende stromingen en schommelingen in de luchtdruk boven de tropische Stille Oceaan ontstaan.
Deze gebeurtenis kan wijzen op veranderingen in het klimaat in de regio. Ondertussen biedt de groep tonijnkrabben wetenschappers en duikers zoals mevrouw Sagatoff een close-up van een zeedier dat normaal gesproken in de maag van een tonijn verschijnt.
Sommige observaties namen een omslachtige wending, zoals toen ze begon op te merken wat zij ‘massakannibalisme’ noemde onder de rode reptielen. Hoewel tonijnkrabben zijn uitgerust om plankton te eten, zijn het ook opportunistische roofdieren Benthische fase van hun levenscyclus, waardoor ze zich kunnen voeden met hun eigen soort.
Tonijnkreeft wordt ook wel rode krab, krillkreeft en langostella genoemd. Ze zijn nauwer verwant aan heremietkreeften dan aan ‘echte’ krabben, hoewel ze wel bestaan Geëvolueerd Soortgelijke kenmerken. De algemene naam is afgeleid van zijn rol als geprefereerde voedselbron voor grotere soorten zoals tonijn tijdens de periode van hun levenscyclus waarin ze in de open oceaan leven.
In de laatste fase van hun levenscyclus komen krabben uit de open oceaan en leven als bodembewoners net boven de continentale korst. Op dit punt zouden ze verticale reizen door de waterkolom maken op zoek naar plankton, waardoor ze kwetsbaar werden voor wind, getijden en stromingen, die mogelijk veel dieren naar het noorden hebben geduwd.
Op de bodem van Scripps Valley vormen deze krabben kronkelende heuvels van duizenden individuen dik. Voor lokale roofdieren is dit een welkome bonus. Terwijl veel op de bodem levende tonijnkrabben worden geconsumeerd, blijven honderdduizenden individuen niet opgegeten terwijl de nieuwigheid van deze nieuwe voedselbron afneemt.
Megan Cimino, assistent-onderzoeker bij het Marine Sciences Institute van de Universiteit van Californië, Santa Cruz, zei dat deze bijeenkomst en de bijeenkomst die eraan voorafging in 2018 een mysterie voor de wetenschap vormen. Toen de tonijnkrabben voor het laatst verschenen, ontdekte haar team dat hun beweging in Californië ‘geassocieerd werd met ongewoon sterke oceaanstromingen vanuit Baja’, die soms, maar niet altijd, samenvielen met El Niño.
Ze zei dat de nieuwe gebeurtenis “suggereert dat er iets anders aan de hand is in de oceaan.”
Hoewel de relatie tussen de krabpopulaties en El Niño niet helemaal duidelijk is, “als we aan de klimaatverandering denken, is het eerste dat in ons opkomt de stijgende temperatuur, maar de klimaatverandering zou kunnen leiden tot meer variabele oceaanomstandigheden”, zei Dr. Cimino. . Ze beschreef tonijnkrabben als “indicatorsoorten” die aanwijzingen kunnen geven voor grootschalige veranderingen in de oceaanstromingen en -samenstelling, die zowel positieve als negatieve gevolgen kunnen hebben voor de dieren in de wateren van de regio.
Vanwege het koude water in de Scripps Valley zullen deze krabben niet lang blijven bestaan nadat ze zich in San Diego hebben gevestigd. Deze massale sterfte leidt tot strandingsgebeurtenissen Tonijnkrabben spoelen in grote aantallen aan op de stranden, waardoor het zand en het omringende water rood kleuren. Als alternatief kunnen dezelfde stromingen die de zwerm naar San Diego brachten, hen naar zee duwen.
Het einde van deze invasie zou wetenschappers kunnen helpen op een dag een wereld te creëren Voorspellingssysteem Voor toekomstige tonijnkrabpopulaties. Het is nog niet mogelijk om te bepalen hoe lang de tonijnkrabben zullen blijven, of wanneer ze zullen terugkeren naar de stranden van Californië. Maar met de opwarming van de oceaan kan dat eerder zijn dan iemand verwacht.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
