Frankrijk is in shock nu de conservatieve leider extreemrechts omarmt

De leider van de Franse Conservatieve Partij riep dinsdag op tot een alliantie met extreemrechts bij de komende vervroegde verkiezingen. Daarmee doorbrak hij een al lang bestaand taboe en bracht hij zijn partij in diepe beroering toen de schokgolven voortduurden van het besluit van president Emmanuel Macron om de lagere fracties te ontbinden. huis van het parlement. Land.

Geen enkele leider van welke Franse politieke partij dan ook heeft ooit een mogelijke alliantie omarmd met de Nationale Rally-partij onder leiding van Marine Le Pen, of de partij van het Front National die daaraan voorafging. Maar in heel Europa beginnen de barrières voor wat lange tijd werd gezien als de extreemrechtse nationalist te verdwijnen naarmate die partijen hun standpunten aanpassen en er een bredere consensus ontstaat over de noodzaak om grootschalige illegale immigratie over de poreuze grenzen van de EU te beteugelen.

De aankondiging door Eric Ciotti, hoofd van de Republikeinse Partij, markeerde een historische breuk met de oude partijlijn en haar banden met voormalig president Charles de Gaulle. De oproep van de heer Cioti werd onmiddellijk onthaald op een koor van boze afkeuring binnen zijn eigen gelederen.

Slechts enkele weken voor de Olympische Spelen die het land zal organiseren, heerst er een toestand van onzekerheid over Frankrijk. In Parijs en elders braken verspreide demonstraties uit tegen extreemrechts. Politieke partijen probeerden het besluit van Macron te begrijpen en organiseerden zich slechts 19 dagen voor de eerste verkiezingsronde, de kortste campagne in de geschiedenis van de Vijfde Republiek. Kredietbeoordelaar Moody’s waarschuwde dat vervroegde verkiezingen “de risico’s voor de financiële consolidatie vergroten” voor het met schulden beladen Frankrijk.

De verkiezingen voor de Nationale Vergadering, het lagere en machtigste huis van het Franse parlement, zijn gepland op 30 juni en 7 juli. Macron riep daar vorige week op nadat zijn partij een pijnlijke nederlaag had geleden bij de verkiezingen voor het Europees Parlement en slechts 14,6% van de stemmen kreeg. van de stemmen landelijk, vergeleken met ongeveer 31,4 procent voor de National Rally, geleid door Jordan Bardella, een leerling van Le Pen. De Republikeinen deden het nog slechter en ontvingen slechts 7,25%.

De heer Bardella, 28, die tijdens de verkiezingscampagne voor het Europees Parlement het nieuwe en zeer populaire gezicht van de Franse politiek werd, verwelkomde de aankondiging van de heer Ciotti en Hij beschreef het als “het stellen van de belangen van het Franse volk boven de belangen van onze partijen.”

De centristische Ennahda-partij van Macron, in verwarring gebracht door het verrassende besluit van de president en zonder duidelijke bondgenoten links of rechts om extreemrechts uit de macht te houden, heeft moeite gehad om een ​​samenhangend front te presenteren.

De 35-jarige Gabriel Attal, die begin dit jaar tot premier werd benoemd in een poging het fortuin van Macron nieuw leven in te blazen, verdween 24 uur lang uit het zicht na de aankondiging van Macron. Omdat hij een van de favorieten van de president was, lijkt het erop dat hij geen deel uitmaakte van de binnenste cirkel die de vervroegde verkiezingen plande.

Hij dook dinsdag weer op en zei dat hij ‘alles zou doen wat in mijn macht ligt om het ergste te voorkomen’, waarbij hij extreemrechts omschreef als ‘aan de poorten van de macht’ in Frankrijk en extreemlinks als een ‘walgelijk spektakel’.

De heer Attal zei dat de verkiezingen een keuze waren tussen ‘het afwijzen van de ander en het respecteren van het volk’. Om de risico’s nog groter te maken, verklaarde hij dat “aan de ene kant sprake is van een financiële en sociale catastrofe, en aan de andere kant van stabiliteit en opbouw.” Geconfronteerd met alle economische problemen van Frankrijk, inclusief schulden van meer dan 3 biljoen dollar, leek het antwoord van de National Rally, met weinig dekking, te zijn: uitgeven, uitgeven, uitgeven.

Maar in grote delen van Frankrijk is het gevoel gegroeid, net als in de Verenigde Staten in de aanloop naar de verkiezingen van 2016, dat het land alles heeft geprobeerd en iets nieuws moet proberen, hoe riskant ook.

De argumenten van wat gezien wordt als blanke mannelijke afgestudeerden van elitescholen die het land besturen, en die sinds mensenheugenis bestaan, spreken niet langer mensen aan die moeite hebben om in wijken te wonen waarvan zij denken dat ze zijn getransformeerd door ongecontroleerde immigratie.

In een interview op TF1 leek de heer Ciotti te erkennen dat de oude methoden niet zouden werken. Hij zei dinsdag dat zijn partij “te zwak was geworden om alleen te staan ​​en een overeenkomst moest sluiten met de National Rally om een ​​grote groep wetgevers in het Huis van Afgevaardigden te houden.”

De Republikeinen, de partij die lange tijd een dominante kracht in de Franse politiek was onder de presidentschappen van Nicolas Sarkozy en Jacques Chirac, heeft slechts 61 afgevaardigden in de Nationale Vergadering met 577 zetels, en dat aantal zou verder kunnen afnemen.

Als een dergelijke deal wordt geformaliseerd – waarbij de National Rally ermee instemt om in bepaalde regio’s geen kandidaten tegen de Republikeinen op te stellen – zou het de eerste keer zijn dat de centrumrechtse conservatieven in Frankrijk samen met extreemrechts samenwerken. Dit zal het op zijn beurt voor Macron moeilijk maken om na de verkiezingen een coalitie te vormen die de partij van mevrouw Le Pen uit de macht zou houden.

“We hebben een alliantie nodig, terwijl we onszelf beschermen”, zei de heer Cioti. Toen journalisten op het partijhoofdkwartier hem later vroegen wat er gebeurde met de barrière die traditionele partijen in Frankrijk gewoonlijk rond extreemrechts opwerpen, maakte hij bezwaar en zei dat de vraag “volledig niet in overeenstemming was met de situatie in Frankrijk.”

“De Fransen zien het cordon sanitaire niet”, zei hij, verwijzend naar wat soms de “dam” tegen extreemrechts werd genoemd. “Ze zien de koopkracht afnemen, ze zien onzekerheid, ze zien de toestroom van migranten, en ze willen antwoorden.”

Verschillende hooggeplaatste conservatieve politici, die hadden gewaarschuwd voor elke alliantie met extreemrechts, zeiden onmiddellijk dat dit onaanvaardbaar was en riepen op tot het aftreden van de heer Ciotti.

Gérard Larchet, invloedrijke republikeinse leider en voorzitter van de Franse Senaat, Hij zei dat meneer Ciotti “Hij kan onze beweging niet langer leiden.” Valérie Pécresse, president van de regio Ile-de-France, waartoe ook Parijs behoort, ‘Hij heeft zijn ziel verkocht’, zei meneer Ciotti.

Het was niet meteen duidelijk hoeveel Republikeinse wetgevers het voorbeeld van de heer Ciotti zouden volgen en zouden instemmen met samenwerking met de NRA.

De oorsprong van de Republikeinen, die verschillende naamsveranderingen hebben ondergaan, is terug te voeren op de rechtse partij die na de Tweede Wereldoorlog door De Gaulle werd opgericht, een historische erfenis die jarenlang elke alliantie met extreemrechts verafschuwde. De Gaulle vocht en versloeg de Vichy-regering die Frankrijk van 1940 tot 1944 in samenwerking met de nazi’s leidde.

Gérald Darmanin, de minister van Binnenlandse Zaken die in 2017 ontslag nam uit de Republikeinse Partij om zich bij Macron aan te sluiten, Hij zei En dat de heer Ciotti ‘de Akkoorden van München ondertekende en de gaullistische familie te schande maakte’, een verwijzing naar het Akkoord van München uit 1938, dat een deel van Tsjechoslowakije aan Hitler overdroeg en de Britse premier Neville Chamberlain ertoe aanzette ‘Vrede in onze tijd’ uit te roepen. ” “Een jaar later brak de Tweede Wereldoorlog uit.

“Dit is een schande, Fransen, word wakker!” De heer Darmanin voegde eraan toe.

De lijn van de Republikeinse Partij is de afgelopen jaren steeds meer naar rechts verschoven, vooral op het gebied van misdaad en immigratie. Het is verscheurd geraakt tussen degenen die de voorkeur geven aan een alliantie met de centristen van Macron en degenen die verder naar rechts willen neigen.

De heer Ciotti is een wetgever die de stad Nice vertegenwoordigt, waar extreemrechts uitzonderlijk goed heeft gepresteerd. De National Rally-partij voerde daar vorige week bij de Europese verkiezingen ruim 30 procent van de stemmen aan, terwijl de Republikeinen op de zesde plaats achterbleven.

In een stortvloed aan berichten op sociale media probeerden de partijgenoten van Cioti zijn aankondiging al snel te karakteriseren als een persoonlijk standpunt, in plaats van als een officiële lijn.

“Eric Ciotti spreekt alleen voor zichzelf.” zei Jean-François CoupeBurgemeester van Mu City en voormalig minister die de partij leidde. Hij voegde eraan toe: “Hij moet onmiddellijk aftreden als Republikeins presidentschap. Zijn lof voor extreemrechts is onaanvaardbaar en in tegenspraak met alle waarden die wij verdedigen.”

Aangevraagd Op Radio Frankrijk Info Wat zijn de volgende stappen, was Florence Musalini Portelli, vice-president van de partij, openhartig.

‘We hebben hem ontslagen,’ zei ze over meneer Ciotti.

Dit lijkt misschien eenvoudig, maar de beslissing van de heer Ciotti om de deur naar extreemrechts te openen was niet alleen een persoonlijke gril. Het weerspiegelt een aanzienlijke stroming binnen zijn partij, evenals een bredere aanhoudende acceptatie van het idee dat de Nationale Rally op een dag Frankrijk legitiem zou kunnen regeren.