Er is een trilobiet gevonden die 508 miljoen jaar oud is en bewaard is gebleven in vulkanisch materiaal, waardoor nog nooit eerder vertoonde details in 3D-vorm zijn onthuld. Hun fossielen gingen zo snel dat kleine schelpen op hun plaats bleven zitten, en zachte weefsels, waaronder monddelen en inwendige organen, zijn nog steeds te zien.
De trilobieten werden begraven in lavastromen, het hete, dichte materiaal dat uit vulkanen uitbarst en soms hoge snelheden bereikt, zoals 200 meter (656 voet) per seconde. Normaal gesproken verbrandt het al het leven dat op zijn pad komt, maar in het mariene milieu kan dit veranderen.
“Het zeeoppervlak waarop de as stroomde zou dodelijk heet zijn geweest, en ja, het zou dieren tot in de diepste diepte hebben verbrand”, zegt een van de auteurs van het onderzoek. Dr. Greg Edgecombe “De as moet zich vermengd hebben met zeewater toen het werd opgepakt en gedragen door de statieven die op de zeebodem leefden”, vertelde een archeoloog van het Londense Natural History Museum aan IFLScience. “Deze vermenging door een kolom zeewater moet de as hebben afgekoeld voldoende.”
Deze oude wonderen werden verzameld in de Atlas van Marokko en kregen de naam “Pompeii” trilobieten vanwege hun voortreffelijke bewaring in as. Ze zijn ongelooflijk oud, maar het zijn niet de oudste trilobieten die ooit zijn gevonden.
Ze zijn ongeveer 508 miljoen jaar oud, jonger dan de oudste trilobieten, die dateren van ongeveer 521 miljoen jaar geleden. Er zijn ook oudere holvormige sporenfossielen, Rusophycus genaamd, waarvan wordt aangenomen dat ze het werk zijn van trilobieten en die meer dan 528 miljoen jaar oud zijn.
Vergelijkende tandbaarzen zijn echter nog steeds opmerkelijk in termen van de mate van conservering die ze vertonen.
“Wat onze exemplaren uniek en vooral ongerept maakt, is het behoud van hun driedimensionale aanhangsels,” vervolgde Edgecombe. “De aanhangsels zijn niet afgeplat, geheroriënteerd of gebroken. Ze blijven behouden in hun proximale levensoriëntatie. Omdat ze bewaard blijven als lege ruimte in de steenachtige matrix, kunnen we ze in dwarsdoorsnede in beeld brengen om ze in 3D te zien.”
Microscopische reconstructie van de trilobiet Gigoutella mauretanica in buikaanzicht.
Beeldcredits: © Arnaud MAZURIER, IC2MP, Universiteit. Poitiers
“Aanhangsels bewaard in schalie kunnen hun vorm prachtig behouden, maar de fossielen zijn zo samengedrukt dat ze bijna tweedimensionaal zijn en we moeten sloopspecimens gebruiken om de bovenste delen van het aanhangsel mechanisch uit te boren om de lagere delen te kunnen zien exemplaren zijn na studie nog net zo perfect als voorheen.”
Deze nooit eerder geziene details zorgen ervoor dat we trilobieten nu dichter bij het echte leven zien dan we ze ooit eerder hebben gezien, compleet met een spleetachtige mond en unieke verticale voedingsaanhangsels. Is ze niet mooi?
Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Wetenschappen.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
