Onze vaste columniste Molly Quel Hasa brengt de laatste tijd veel tijd in het buitenland door. Als mensen horen dat ze uit Nederland komt, zitten ze soms met heel vreemde vragen.
“Maar het land werd toch overgenomen door de moslims?” Een willekeurige man vroeg het mij op het vliegveld van Warschau nadat hij hoorde dat ik uit Nederland kwam. ‘Niet dat het mij is opgevallen,’ snauwde ik, voordat ik bewust de koptelefoon opzette.
Als ik eerlijk ben, vermoed ik dat iemand die zulke vragen stelt aan een vreemdeling in de rij op een luchthaven, een problematische mening zou hebben over de meeste landen. Maar ik vind Nederland vreemder dan andere landen.
Elk land heeft zeker zijn stereotypen. De Fransen dragen baretten. Alle Canadezen zijn fatsoenlijk. Egyptenaren rijden op kamelen voor hun werk. Duitsers zijn getalenteerd.
Nederlanders trekken echter een groter aandeel naar zich toe. Nederlandse skibaan. Iedereen rookt de hele tijd wiet. We vermoorden alle oude mensen. Klompen zijn gewone schoenen. Iedereen is tolerant. Grote delen van het land zijn verboden gebieden. Het is gebruikelijk om sekswerkers te zien. Vastgoed bestaat uit allemaal tulpenvelden. Het is een geweldig land. Het eten is slecht.
Nou ja, sommige zijn waar.
Misschien is dit een gril van de Nederlandse geschiedenis. Ten eerste is er het homohuwelijk. Gelegaliseerde (soort van) cannabis en sekswerk. Veel bekende schilders. “The Hack” is waar je de slechteriken naartoe stuurt. Grote delen van het land liggen onder zeeniveau.
Veel dingen aan Nederland zijn uniek, of het land had ze oorspronkelijk, waardoor de krantenkoppen en stadslegendes werden gehaald.
Iedereen die hier woont, heeft verhalen over vreemde vragen over de plek. “Kun je in dollars betalen?” Dat zei een van mijn Nederlandse Nieuwscollega’s dat hem werd gevraagd. Of vraag de routebeschrijving naar “Led Zeppelin plein” (Leidseplein).
Toeristen kunnen overal dom zijn. De reputatie van Amsterdam als een stad die voortdurend gehuld is in wietsmog overschaduwt enigszins de ramen vol naakte meisjes die te koop zijn, wat toeristen aantrekt die beslist aan de slechte kant zitten.
Mijn Poolse luchthavenvriend zag er echter uit als een typische zakenman, en niet als de organisator van een vrijgezellenfeest. Lookalikes hebben mij gevraagd naar de no-go-gebieden van het land. Voormalig Amerikaanse ambassadeur Politici worden verbrand in wijken die in Nederland zijn overgenomen door moslimjongeren.
Er zijn beslist plaatsen waar Nederlanders niet komen. Damrock bijvoorbeeld. Keukenhof. In de zomer is het overal in het centrum van Amsterdam prachtig. Winkels die € 15,- verkopen stroopwafel.
Nederlanders krijgen ook veel rare vragen over hun euthanasiebeleid. Ik zag ooit een uitzending van Fox News over ouderen in Nederland die armbanden droegen met de tekst ‘Euthanaseer mij niet’.
Veel landen hebben hulp bij zelfdoding en euthanasie inmiddels gedecriminaliseerd of gelegaliseerd, maar Nederlanders lijken op de een of andere manier nog steeds met deze praktijk in verband te worden gebracht. De Zwitsers hebben misschien soortgelijke vragen gesteld, maar minder vaak dan de Nederlanders, dus het kan moeilijker zijn om aan een Zwitser te vragen.
Dergelijke vragen zijn toegenomen sinds ik Nederlander ben geworden en nu met een Nederlands paspoort reis. Mensen buiten Nederland zien mij vaak als een echte Nederlander en willen dat ik deze mensen en hun vreemde praktijken verdedig.
Het enige probleem met het bewerken ervan is dat ik gedwongen zal worden mijn geboortenationaliteit bekend te maken. En alleen Amerikanen hebben meer stereotypen dan Nederlanders.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
