Vermoeidheid is een van de meest voorkomende en invaliderende symptomen van een lange Covid-19-periode, maar ook een van de moeilijkste om objectief te meten.
Een nieuwe studie suggereert dat de extreme mentale en fysieke vermoeidheid die veel coronaviruspatiënten al lange tijd ervaren, daadwerkelijk kan worden waargenomen in het centrale zenuwstelsel.
Door de hersenen van 127 lange Covid-patiënten te scannen, ontdekten wetenschappers dat sommige delen van de hersenen op een enigszins gewijzigde manier met andere communiceren.
Deze gebieden omvatten de frontale kwabben, de temporale kwabben en het cerebellum, en hoewel het niet duidelijk is hoe lang de veranderingen kunnen duren, kan het patroon worden gebruikt om mensen met aanhoudende vermoeidheid te identificeren.
“Deze bevindingen suggereren een rol voor de betrokkenheid van het CZS bij de pathofysiologie van vermoeidheid bij het post-COVID-syndroom.” Hij schrijft Onderzoekers aan de Complutense Universiteit van Madrid, Spanje.
“Er zijn verschillende hersenkenmerken die verband houden met de ernst van de waargenomen vermoeidheid Magnetische resonantie beeldvorming Het kan een neuroimaging-biomarker vormen om deze symptomen objectief te evalueren Klinische onderzoeken“.
De frontale kwab is het deel van de hersenen dat geassocieerd is met hogere uitvoerende functies, zoals plannen, denken en probleemoplossing. Ondertussen wordt de temporale kwab geassocieerd met geheugen en verwerking, en het cerebellum met beweging, houding en evenwicht.
Alle drie de gebieden hebben het eerder Er treden veranderingen op in de communicatie tussen patiënten met Chronisch vermoeidheidssyndroom of Myalgische encefalomyelitis (Commissie voor Wereldvoedselzekerheid/ME).
CVS/ME gaat gepaard met veel van dezelfde symptomen als het langdurige coronavirus; Het is echter nog steeds onduidelijk hoe de twee ziekten met elkaar verband houden.
Recente bevindingen suggereren dat hersenveranderingen geassocieerd met lange Covid-19 overeenkomen met die gezien bij ME/cvs, maar verder onderzoek met grotere en meer diverse steekproefomvang is nodig.
De nieuwe studie over het langetermijncoronavirus, geleid door neuropsycholoog María des Cerarda, houdt geen rekening met CVS/ME, maar analyseert hersenscans van 127 mensen die de ziekte hadden. SARS-CoV-2 Minstens drie maanden geleden. Ongeveer 74% van de deelnemers was vrouw en de meesten van hen hadden een ziekte COVID-19 Eenmaal.
Bijna 87% rapporteerde symptomen van algemene vermoeidheid, waaronder fysieke of mentale vermoeidheid, en 86% zei cognitieve klachten te hebben, zoals geheugen-, aandachts- of verwerkingsproblemen.
Uiteindelijk vertoonden degenen met globale vermoeidheid, fysieke vermoeidheid of cognitieve klachten een verminderde connectiviteit tussen frontale en occipitale hersengebieden. Ze toonden ook een verhoogde connectiviteit tussen de cerebellaire en temporale gebieden.
Maar de mentale vermoeidheid sloeg toe. Het ging gepaard met uitgesproken veranderingen in de gebieden van de linker frontale kwab, het voorste cingulaat en de linker insula – de centrale axonen van het lichaam. Het bekende mentale vermoeidheidsnetwerk.
Er zijn ook veranderingen in de witte stof gevonden in de hersenen van langdurige coronaviruspatiënten die last hebben van aanhoudende vermoeidheid. Witte stof bevat zenuwvezels die zenuwcellen met elkaar verbinden, en is bedekt met witte omhulsels, die beschermen en ervoor zorgen dat berichten sneller worden verzonden.
Bij lange Covid-patiënten, de nieuwste studie suggereert Die fysieke en mentale vermoeidheid “houdt gedeeltelijk verband met veel subtiele structurele veranderingen, waaronder demyelinisatie.”
Demyelinisatie treedt op wanneer het isolerende omhulsel dat de zenuwcellen beschermt en elektrische signalen doorgeeft beschadigd raakt, wat leidt tot… Verminderde functionaliteitZoals spierzwakte, wazig zicht of onduidelijke spraak.
Interessant genoeg vond het huidige hersenonderzoek geen veranderingen in de grijze massa die de zenuwcellichamen bevat. Eerdere onderzoeken hebben een afname van de grijze massa bij COVID-19-patiënten aangetoond, maar deze krimp werd tijdens of kort na de infectie geregistreerd en zal op de lange termijn mogelijk niet aanhouden.
Gezien hoe plastic de hersenen zijn, is het voor toekomstige studies belangrijk om veranderingen te onderzoeken die optreden bij langdurig coronavirus over langere perioden. Meer onderzoek zou ook kunnen kijken naar hoe langdurige vermoeidheid door het coronavirus zich verhoudt tot andere aandoeningen, zoals ME/cvs of multiple sclerose.
“De betrokkenheid van het centrale zenuwstelsel bij de pathofysiologie van vermoeidheid bij het post-coronavirussyndroom maakt de weg vrij voor het gebruik van niet-invasieve hersenstimulatietechnieken om vermoeidheid bij deze patiënten te verlichten”, aldus de onderzoekers. besluiten.
Het onderzoek is gepubliceerd in Psychiatrisch onderzoek.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
