De asteroïde die de dinosauriërs doodde was niet de enige: wetenschappers hebben bewijs gevonden dat 66 miljoen jaar geleden een tweede destructieve ruimtesteen in botsing kwam met de aarde.

Het is bekend dat het tijdperk van de dinosauriërs eindigde toen een gigantische asteroïde 66 miljoen jaar geleden in botsing kwam met de aarde.

Maar een nieuwe studie geeft aan dat deze enorme asteroïde niet de enige was.

Wetenschappers van de Heriot-Watt Universiteit hebben bewijs ontdekt dat in hetzelfde jaar een tweede destructieve ruimtesteen in botsing kwam met de aarde.

Deze tweede asteroïde is ongeveer 500 meter breed en trof de aarde voor de kust van de Republiek Guinee in West-Afrika.

Dr. Oysden Nicholson, die het onderzoek leidde, zei: ‘Het dichtst bij de waarneming van zoiets als dit is de Tunguska-gebeurtenis van 1908, toen een asteroïde van 50 meter de atmosfeer van de aarde binnendrong en in de lucht boven Siberië explodeerde.’

Het eerste bewijs van deze tweede asteroïde werd ontdekt in 2022, terwijl Dr. Nicholson en zijn team seismische reflectiegegevens van de bodem van de Atlantische Oceaan bestudeerden.

De gegevens onthulden een depressie van ongeveer negen kilometer diep, waarvan het team vermoedt dat het een asteroïde-inslagkrater is.

Nu hebben onderzoekers nieuwe seismische 3D-beelden met hoge resolutie van de depressie gemaakt, wat hun vermoedens bevestigt.

Deze krater, genaamd Nadir Crater, werd ongeveer 66 miljoen jaar geleden uitgehouwen toen een asteroïde de aarde trof, even oud als de asteroïde die de dinosauriërs doodde.

Er zijn wereldwijd zo’n twintig bevestigde kraters op zee, en geen enkele daarvan is met enig detail vastgelegd. “Het is verbazingwekkend,” zei Dr. Nicholson.

Nu hebben onderzoekers nieuwe seismische 3D-beelden met hoge resolutie van de depressie gemaakt, wat hun vermoedens bevestigt

Wetenschappers van de Heriot-Watt Universiteit hebben bewijs ontdekt dat een tweede destructieve ruimtesteen in botsing kwam met de aarde in hetzelfde jaar waarin de dinosauriërs werden weggevaagd.

Kraters aan het oppervlak zijn meestal zo geërodeerd dat we alleen kunnen zien wat zichtbaar is, terwijl kraters op andere planetaire lichamen meestal alleen oppervlakte-expressie vertonen.

“Deze gegevens stellen ons in staat dit volledig in drie dimensies in beeld te brengen en de lagen sedimentair gesteente los te trekken om de krater op alle niveaus te bekijken.”

In 2022 suggereerden onderzoekers dat de asteroïde een doorsnede van ongeveer 400 meter had.

Nieuwe foto’s bevestigen echter dat het groter was dan dit.

“We denken nu dat de krater tussen de 450 en 500 meter breed was, vanwege de grotere omvang van de krater, zoals blijkt uit de 3D-gegevens”, zei dr. Nicholson.

“We kunnen zien dat het van ongeveer 20 tot 40 graden naar het noordoosten kwam, vanwege de door stuwkracht gegenereerde opwaartse rand rond de centrale top van de krater – die zich pas vormt na een schuine inslag onder een lage hoek.”

“We denken dat de aarde met een snelheid van zo’n 20 kilometer per seconde, oftewel 72.000 kilometer per uur, zou zijn ingeslagen, al moeten we dit nog bevestigen met een nieuwe reeks impactmodellen.”

READ  Waarom lijkt Venus niet op de aarde? Een nieuwe ruimtemissie moet daar achter komen

Deze tweede asteroïde heeft een doorsnede van ongeveer 500 meter en trof de aarde voor de kust van de Republiek Guinee in West-Afrika (Nadir-krater, foto).

Op basis van de gegevens hebben wetenschappers een tijdlijn gemaakt van wat zij denken dat er is gebeurd, vanaf de eerste impact tot de 800 meter hoge tsunami, die over de Atlantische Oceaan had kunnen reizen.

“Na de inslag en de vorming van de centrale stijging stroomden de zachte sedimenten rond de krater naar binnen richting de bodem van de geëvacueerde krater, waardoor een zichtbare ‘rand’ ontstond,” legde Dr. Nicholson uit.

“Seismische trillingen veroorzaakt door de inslag lijken de sedimenten onder de zeebodem over het hele plateau vloeibaar te hebben gemaakt, waardoor er breuken onder de zeebodem ontstaan.

De impact ging ook gepaard met grote aardverschuivingen toen de rand van het plateau onder de oceaan instortte.

“Bovendien zien we bewijs van een reeks tsunami-golven die zich van de krater verwijderen en vervolgens terugkeren naar de krater, met grote rollende littekens die het bewijs van deze catastrofale gebeurtenis bewaren.”

Hoewel het 116 jaar geleden is dat een asteroïde als deze werd gezien, zal het volgens NASA waarschijnlijk niet lang meer duren voordat een nieuwe enorme ruimtesteen onze planeet treft.

De US Space Agency verwacht dat de asteroïde Bennu een kans van één op 2.700 heeft om op 24 september 2182 in botsing te komen met de aarde.