De geheimhouding en veiligheid achter het oversteken van de meesterwerken van het surrealisme naar Te Papa

Een geheim konvooi van ongemarkeerde vrachtwagens die in het holst van de nacht op een woestijnweg reden, was de laatste stop op een geheime en veilige reis die een enorme verzameling surrealistische kunst naar Aotearoa bracht van een halve wereld verderop.

Meesterwerken van onder meer Salvador Dali, René Magritte, Marcel Duchamp, Leonora Carrington en Man Ray worden tentoongesteld in de T Papa Gallery. Surrealistische kunst: Meesterwerken uit Museum Boijmans Van Beuningen, die op 12 juni opengaat.

“We werken met het buitengewone”, zegt Charlotte Davey, Head of Art bij Te Papa.

Voor het eerst onthulde het Nationaal Museum het mysterieuze werk dat kunstwerken ter waarde van honderden miljoenen dollars ging importeren.

Lees verder:
*Te Papa gaat door met plannen om surrealisten naar Nieuw-Zeeland te halen
*Coronavirus: tentoonstellingen Picasso, Monet en Dali uitgesteld vanwege reisbeperkingen
* Surrealistische kunst, waaronder werken van Salvador Dali, komt voor het eerst naar Nieuw-Zeeland

Davie zei dat slechts een paar vertrouwde medewerkers zijn geïnformeerd over de exacte locatie van de werken om maximale veiligheid te garanderen terwijl de zending onderweg is vanuit het Boijmans Van Beuningen Museum in Nederland.

Deze mensen – waaronder gespecialiseerde medewerkers van het Rotterdams Museum die bij aankomst in de MIQ-faciliteiten moesten verblijven – zijn er om toezicht te houden en zorg te dragen voor de kunstwerken.

“Ze reizen over de hele wereld op manieren die de rest van ons niet kan”, zei Davey, eraan toevoegend dat stukken die op twee Singapore Airlines-vluchten worden gevlogen – een vrachtvlucht en een kleiner bedrijf op een passagiersvlucht – stops hebben in Singapore en Australië.

Niemand die erbij betrokken was, kreeg meer te horen dan ze moesten weten, wat betekent dat de vrachtwagenchauffeurs die vanaf Auckland Airport via de woestijnweg naar Wellington reisden, misschien geen idee hadden van de werkelijke waarde van wat ze vervoerden.

Werknemers van het Nederlandse kunsttransportbedrijf Hizkia Van Kralingen faciliteerden de douane, zodat het museum geen belastingen of leges hoefde te betalen voor de tentoonstelling, die hier pas in oktober te zien is.

De kisten die in 180 werken werden gebruikt, waren wereldberoemd Schildpad Merk. Ze zorgen voor klimaatbeheersing, zelfs bij kleine variaties in vochtigheid en temperende temperatuur, en schok-/trillingsabsorptie via lagen gespecialiseerd schokbestendig schuim.

Sommige fondsen waren bestemd voor het bedrijfsleven, terwijl andere algemene fondsen verschillende dingen bevatten. De werken werden geïnstalleerd in hun dozen, die vervolgens werden bevestigd aan grote metalen pallets voor vliegtuigen voordat ze werden afgedekt met netten en plastic. Deze kunst werd vervolgens met behulp van mechanische klemmen op de vliegtuigvloer geklikt, om ervoor te zorgen dat deze niet scheef ging, zelfs niet bij extreme turbulentie.

Het grootste gevaar van druipende verf is het rondspringen van bagagekarren op landingsbanen van luchthavens. Deze fondsen zorgen ervoor dat het bedrijf zich dezelfde deal kan veroorloven. Het is ook privé omheind, dus de binnenlucht verandert de doorvoer niet volledig – wat betekent dat een deel van de Rotterdamse atmosfeer in Nieuw-Zeeland werd vrijgegeven toen de werken voor het eerst werden uitgepakt.

“Duchamp zou het geweldig hebben gevonden”, zei Davey. “Een beetje lucht.”

De kunstwerken worden meestal begeleid door personeel op de vluchten, maar dit was niet mogelijk vanwege Covid-19-beperkingen. In plaats daarvan werden foto’s en video’s gestuurd door agenten, zodat medewerkers van Te Papa de voortgang over de hele wereld konden volgen.

Hun werkelijke geldwaarde kan niet worden bekendgemaakt voor veiligheids- en verzekeringsdoeleinden, maar Davey zei dat alle items een aanzienlijke culturele, artistieke en historische waarde hebben. De overheid compenseerde de kermis, wat verzekeringsdekking betekent. Hoewel de politie de zaak niet naar Wellington begeleidde om de aandacht niet te trekken, stonden ze stand-by.

Voordat ze Nederland verlieten, werden voor elk werk gedetailleerde statusrapporten opgesteld, en eenmaal bij Te Papa ontcijferden de medewerkers ze één voor één voordat er nieuwe rapporten werden ingediend door conserveringsprofessionals om ervoor te zorgen dat er niets veranderde tijdens het transport. Dit gebeurt op een zorgvuldige manier met behulp van een vergrootglas onder gedimd licht.

Op maat gemaakte beugels, frames en koffers worden vervaardigd om het bedrijf te ondersteunen. Details tot aan de plaatsing van de lichten en het ontwerp van de galerij was zorgvuldig gepland voor hun aankomst.

“Ze zijn erg bedrieglijk, mooi, nieuwsgierig en intrigerend. Ze zijn zelfs nog aantrekkelijker [in person]zei Davy. “We werken aan het maken van magie.”

kaartjes van tepapa.govt.nz