Aan de andere kant adviseert de commissie van deskundigen borstkankerscreening op veertigjarige leeftijd

Onder verwijzing naar de stijgende cijfers van borstkanker bij jonge vrouwen heeft een panel van deskundigen dinsdag aanbevolen om op 40-jarige leeftijd met reguliere screeningsmammografieën te beginnen, waarmee verouderde en controversiële richtlijnen worden teruggedraaid die de meeste vrouwen wachten tot de leeftijd van 50 jaar.

De commissie, de US Preventive Services Task Force, heeft een ontwerpaanbeveling afgerond die vorig jaar werd gepubliceerd. De groep brengt invloedrijk advies uit over preventieve gezondheidszorg, en de aanbevelingen ervan worden in de Verenigde Staten vaak breed overgenomen.

In 2009 verhoogde de taskforce de leeftijd voor het starten van routinematige mammografieën van 40 naar 50 jaar, wat tot controverse leidde. Destijds waren onderzoekers bezorgd dat vroege screening meer kwaad dan goed zou doen, wat zou leiden tot onnodige behandeling bij jongere vrouwen, inclusief verontrustende bevindingen die zouden leiden tot procedures die angst veroorzaken maar uiteindelijk niet nodig zijn.

Maar het aantal borstkankers onder vrouwen van in de veertig stijgt en stijgt jaarlijks met 2 procent tussen 2015 en 2019, zegt dr. John Wong, vicevoorzitter van de taskforce. De commissie blijft een tweejaarlijkse screening aanbevelen voor vrouwen met een gemiddeld risico op borstkanker, hoewel veel patiënten en zorgverleners de voorkeur geven aan jaarlijkse screening.

“Er is duidelijk bewijs dat het starten van screening om de twee jaar op 40-jarige leeftijd voldoende voordelen oplevert dat we het aan alle vrouwen in dit land zouden moeten aanbevelen om hen te helpen langer te leven en een betere levenskwaliteit te hebben”, zegt Dr. Wong, een eerstelijnszorgverlener. specialist. Hij is arts bij het Tufts Medical Center en directeur vergelijkend effectiviteitsonderzoek voor het Tufts Institute for Clinical Translational Sciences.

De aanbevelingen zijn onder vuur komen te liggen van enkele voorstanders van de gezondheid van vrouwen, waaronder vertegenwoordiger Rosa DeLauro, D-Conn., en vertegenwoordiger Debbie Wasserman Schultz, D-Fla., die zeggen dat het advies niet voldoende is.

in Brief aan de taskforce in juniZe zeiden dat de richtlijnen nog steeds “niet voldoen aan de wetenschappelijke inzichten, gaten in de dekking creëren, onzekerheid creëren voor vrouwen en hun zorgverleners, en de verschillen op gezondheidsgebied verergeren.”

Omdat het wederom een ​​zeer controversieel onderwerp is, zei de taskforce ook dat er niet genoeg bewijs is om aanvullende screening, zoals echografie of MRI, voor vrouwen met dicht borstweefsel te ondersteunen.

Dit betekent dat verzekeringsmaatschappijen geen volledige dekking hoeven te bieden voor aanvullende screening voor deze vrouwen, van wie de mammografie mogelijk geen kanker kan detecteren, en die om te beginnen een groter risico lopen op het ontwikkelen van borstkanker. Ongeveer de helft van de vrouwen van 40 jaar en ouder valt in deze categorie.

De afgelopen jaren zijn steeds meer mammografieaanbieders bij wet verplicht om vrouwen te informeren wanneer zij dicht borstweefsel hebben en hen te vertellen dat mammografie voor hen mogelijk een ontoereikend screeningsinstrument is.

Vanaf september zijn alle mammografiecentra in de Verenigde Staten verplicht om patiënten van deze informatie te voorzien.

Artsen schrijven voor deze patiënten vaak aanvullende of “extra” tests voor. Maar deze patiënten komen er vaak achter dat ze de kosten geheel of gedeeltelijk zelf moeten betalen, zelfs als er aanvullende tests worden uitgevoerd als onderdeel van de preventieve zorg, die volgens de wet gratis moet worden verstrekt.

Medicare, het gezondheidsplan van de overheid voor senioren in de Verenigde Staten, dekt geen aanvullende screenings. Op de particuliere verzekeringsmarkt is de dekking schaars, onder meer afhankelijk van de staatswetten en het type en ontwerp van het plan.

De taskforce stelt normen vast voor preventieve zorgdiensten die kosteloos door zorgverzekeraars door de wet moeten worden gedekt.

Robert Trenham, woordvoerder van AHIP, de vereniging die zorgverzekeraars vertegenwoordigt, zei dat het besluit van de commissie om aanvullende screenings niet goed te keuren grote gevolgen heeft voor patiënten.

“Wat dat betekent voor de dekking is dat er geen mandaat is om deze specifieke screenings voor vrouwen met dichte borsten te dekken voor een kostendeling van nul dollar,” zei hij.

Hoewel sommige werkgevers ervoor kunnen kiezen om dit door hun ziekteverzekeringsplannen te laten doen, is dit niet wettelijk verplicht, zei de heer Trenham.

Kathleen Costello, een gepensioneerde uit Zuid-Californië bij wie in 2017 op 59-jarige leeftijd de diagnose borstkanker werd gesteld, zei dat ze ervan overtuigd is dat haar mammografieën haar kanker jarenlang hebben gemist.

Ze werd jaarlijks gescreend en elk jaar ontving ze een brief waarin stond dat ze kankervrij was. In de brieven stond ook dat ze dicht borstweefsel had en dat aanvullende screening mogelijk was, maar niet door de verzekering werd gedekt.

Zes maanden na haar mammografie in 2016 vertelde ze haar arts dat haar rechterborst hard aanvoelde. De dokter bestelde een mammografie en echografie.

“Binnen 30 seconden detecteerde de echografie de kanker,” zei Costello in een interview, eraan toevoegend dat ze het wist omdat “de technicus doorbrandde en de kamer verliet.”

Mevrouw Costello voegde eraan toe dat de grootte van de knobbel vier centimeter was: “Het is moeilijk voor mij om te accepteren dat het in zes maanden tijd is gegroeid van niet-detecteerbaar naar vier centimeter.”

Maar Dr. Wong van de taskforce zei dat er geen wetenschappelijk bewijs is dat aanvullende beeldvorming, hetzij door middel van MRI of echografie, de ontwikkeling van borstkanker vermindert en de levens van vrouwen met dicht borstweefsel verlengt.

Aan de andere kant is er voldoende bewijs dat aanvullende tests kunnen leiden tot frequente vals-positieve resultaten en biopsieën, wat kan bijdragen aan stress en onnodige invasieve procedures.

“Het is tragisch,” zei Dr. Wong. “Wij zijn net zo gefrustreerd als vrouwen. Ze verdienen het om te weten of aanvullende screenings nuttig zullen zijn.”

Maar medische organisaties zoals het American College of Radiology ondersteunen aanvullende screening voor vrouwen met dicht borstweefsel. Dr. Stamatia Destonis, voorzitter van de Breast Imaging Committee van de universiteit, zei dat er onderzoek is dat aantoont dat echografie in combinatie met mammografie extra vormen van kanker detecteert bij patiënten met dicht weefsel.

Voor vrouwen met dichte borsten die een gemiddeld risico lopen op borstkanker blijkt uit recent onderzoek dat MRI de beste aanvullende screening is, zei Dr. Destonis, “met een veel betere kankerdetectie en gunstiger positief voorspellende waarden.”

Het college beveelt ook jaarlijkse screening aan voor vrouwen met een gemiddeld risico op kanker, in plaats van elke twee jaar een screening zoals de commissie heeft aanbevolen. De groep radiologen dringt aan op een aanbeveling dat alle vrouwen vóór de leeftijd van 25 jaar moeten worden beoordeeld op het risico op borstkanker, zodat vrouwen met een hoog risico al vóór hun 40e kunnen beginnen met screening.

Uit steeds meer bewijsmateriaal blijkt dat zwarte, Joodse en andere minderheidsvrouwen vaker vóór de leeftijd van 50 jaar borstkanker ontwikkelen en eraan overlijden dan andere vrouwen, merkte Dr. Destonis op.

Ze voegde eraan toe dat transmannen die geen borstamputatie hebben ondergaan zich moeten blijven screenen op borstkanker, en dat transvrouwen, wier gebruik van hormonen hen een hoger risico op borstkanker oplevert dan de gemiddelde man, de screening met hun arts moeten bespreken.

Hoewel het advies van de commissie om op 40-jarige leeftijd met screening te beginnen een “verbetering” is, zei Dr. Destonis, gaan de uiteindelijke aanbevelingen “niet ver genoeg om de levens van vrouwen te redden”.