En over die titels: Ja, die zijn lang. Ze zijn blij. Hij heeft Gandhi’s naam verkeerd gespeld, ja. Er valt iets te zeggen over het feit dat Andre taal alleen kan gebruiken om te zeggen en achter te houden wat hij voelt. Het is verleidelijk om een soort verhaal over instrumentale muziek te schilderen, vooral bij zoiets vaags en openlijks persoonlijks als dit. Je kunt de prachtige zuchten lezen Nieuwe blauwe zon Als commentaar op de troost van anonimiteit die Andre moet voelen, of hoe de veiligheid van een groep gelijkgestemden je in staat stelt de duisternis buiten beter te bekijken. Als je niet naar de tracklist kijkt, kun je dat doen. Maar deze songtitels leiden je af, zorgen ervoor dat je dit soort dingen niet serieus neemt en er niet te veel in leest. Je zou het een truc kunnen noemen, maar het voelt als een manier om de muziek licht en spannend te houden, en om de onderzoekende geest te beschermen die heeft geholpen de muziek te creëren.
Ondanks zijn lyrische bekwaamheid probeerde Andre altijd te krijgen wat het nummer nodig had; Overweeg de methode van de achterste helft van de “Bob‘Hij is overgegeven aan een evangelisch delirium, of hoe.’SpottieOttieDopaliscious“Een onbeschrijfelijke hook is een woordeloze trompetlijn. Hier doet hij hetzelfde, behoedzaam bewegend en alleen voor zichzelf opkomend als hij voelt dat het goed is. Hij test het ‘jargon’ op zwakke punten, streelt de stof met zijn fluit en pakt het lichtjes op uit angst de naad te scheuren. Gewapend met zijn vluchtfluit op “die avond op Hawaï, toen ik in een tijger veranderde en lage registerspinnende aantekeningen begon te maken waar ik geen controle over had… het was wild”, kreeg hij meer zelfvertrouwen. Hij beledigt als Rahsaan Roland Kirk, kromt als Eric Dolphy, zet een deuntje neer, filtert het en laat het sudderen tegen de gedempte vibratie van de drum van Deantoni Parks.
Parks is, net als de rest van de band, een volwaardige deelnemer aan de creatie van deze muziek, en overal Nieuwe blauwe zon, demonstreren andere instrumentalisten hun vermogen om spontaan nieuwe geluiden te genereren. Op ‘Ninety Three ‘Til Infinity and Beyoncé’ schraapt en smeert Matthew David dikke noise-korrels zoals tarwepasta over de track, en Botovacina doet denken aan ‘Laragi’. Visieliederen, Vol. 1 Met zijn benedenhuisorgel in “The Slang Word”. Dan is er Diego Gaeta, die piano speelt die langzaam verandert in “Gandhi, de Dalai Lama, jouw Heer en Verlosser J.C./Bundy, Jeffrey Dahmer en John Wayne Gacy” zijn de rotors in de gyro, een tegengewicht dat ervoor zorgt dat het geheel niet instort. . Hij flirt met dromerige vervulling, voegt er een stukje gospel aan toe en glijdt vervolgens weg in berustende duisternis, waarbij hij nauwelijks de toetsen aanraakt; De manier waarop zijn spel als een omgekeerd glas boven de zoemende vlieg van Andre’s deuntje zit Nieuwe blauwe zon Dichter bij de tragische ervaringen van Tim Hecker Ravidith, 1972 Van jazz of new age.
‘Organisator. Social media-nerd. Algemene communicator. Bacon-geleerde. Trotse pionier op het gebied van popcultuur.’
