Zelfs de coaches die enig succes hadden, leefden niet lang. Alleen Martin Jol, de voormalige manager van Tottenham Hotspur en Fulham, heeft meer dan 200 Premier League-wedstrijden geleid.
De geschiedenis heeft ons laten zien dat Nederlandse managers het moeilijk hebben gevonden om de Engelse voetbalcultuur naar hun hand te zetten en vorm te geven, ondanks dat enkele giganten van het voetbal de kans hebben gekregen om aan deze kusten te schitteren.
Het waren allemaal verschillende persoonlijkheden, ze hadden allemaal verschillende sterke en zwakke punten, en sommige hadden, althans aanvankelijk, een positieve impact, maar Guus Hiddink, Louis van Gaal, Ronald Koeman, Dick Advocaat, Ruud Gullit en uiteraard Erik ten Hag hadden, in wisselende mate, graden slaagden er allemaal niet in hun eerdere succes in het buitenland te repliceren tijdens hun regering in Engeland
Het is niet alleen Ten Hag, die in vijf succesvolle jaren aan het roer van Ajax zijn reputatie als een van de beste coaches van Europa heeft opgebouwd, die moeite heeft om zijn visie en ideeën te verwezenlijken.
Ten Hag deed het goed in zijn eerste seizoen bij Manchester United, kwalificeerde zich voor de Champions League en won de Carabao Cup, maar hij had moeite om die te redden in zijn tweede seizoen, ondanks dat hij voor het tweede jaar op rij de FA Cup-finale bereikte.
Een deel van de kritiek op Ten Hag is overdreven. Ze hebben geen team dat goed genoeg is om de competitie te winnen, en de strijd om de vierde plaats is nu aantoonbaar intenser dan ooit tevoren.
Het bereiken van drie nationale bekerfinales in een tijdsbestek van twee jaar is een nog opmerkelijkere prestatie, als je deze loslaat van al het andere waarmee hij als Manchester United-manager te maken krijgt, in termen van het karakter, de motivatie en de defensieve zwakheden van zijn spelers.
Maar zou een vergelijkbaar record, gezien de maat van Slotts schoenen, goed bij hem passen bij Liverpool? Het is onwaarschijnlijk dat dit als een succes zal worden gezien als hij de League Cup pas over twee jaar op Anfield wint, gezien alles wat Klopp heeft bereikt en de kwaliteit van de ploeg die hij zal erven.
Om eerlijk te zijn tegenover Ten Hag: hij heeft al één titel gewonnen en heeft nog steeds een kans op een tweede, zij het tegen de trofee-winnende moloch, Pep Guardiola’s Manchester City. Jose Mourinho is de enige die twee titels heeft gewonnen met Manchester United in de elf jaar sinds het pensioen van Sir Alex Ferguson.
Maar dit is dezelfde omgeving waarin Slott zal moeten overleven en hopelijk zal gedijen, en Ten Hag heeft in Nederland meer gewonnen dan de nieuwe manager van Liverpool.
Zelfs Nederlandse coaches die goed presteren, zoals Hiddink in twee interim-periodes bij Chelsea, of Koeman die zesde eindigde met Southampton of Gullit die met Chelsea de FA Cup won en met Newcastle United de finale bereikte, zijn Van. Gal die met Manchester United dezelfde beker won en als vierde eindigde in de competitie – dat hielden ze lange tijd niet vol.
Eerlijk spreken in het Nederlands kan spanning creëren bij spelers
Wat het gebrek aan succes zo vreemd maakt, is dat Nederlanders op het eerste gezicht misschien wel het meest ontvankelijk zijn voor de Britse cultuur in Europa. De taalbarrière is minder ernstig, gezien de prevalentie van Engelssprekenden in Nederland, en geen van de bovengenoemde managers had tolken nodig om met de kleedkamer te communiceren.
Er is echter een grofheid tegenover de Nederlanders die sommigen misschien niet zal aanspreken. Ze zijn heel direct en direct in de manier waarop ze praten. Wanneer je dat combineert met de traditionele, rigide en gedisciplineerde benadering van managementmethoden, zal dat wrijving veroorzaken.
Spelers uit Newcastle die met hem speelden, zeggen dat het Gullit’s arrogantie en gebrek aan vaardigheden op het gebied van people-management waren die hem op Tyneside verdoemden, en niet zijn tactiek of voetbalkennis. Het minst gezegd over de desastreuze korte periode van Frank de Boer bij Crystal Palace is hoe beter.
Maar breder gezien zijn Nederlandse managers misschien niet geneigd om het lang vol te houden in de Premier League, omdat spelers het moeilijk vinden om met plezier voor hen te spelen als de maanden in jaren worden geteld.
Ook is er in Nederland een heel ander gevoel voor humor dan in Groot-Brittannië. Dit lijkt misschien simpel, maar in de kleedkamer en op het trainingsveld is humor belangrijk om het teammoreel te verbeteren.
Het is moeilijk voor te stellen dat een van de in dit artikel genoemde managers lacht en grappen maakt met hun spelers en staf om de spanning te verlichten. Zou het kunnen dat je een werkomgeving kunt creëren die zo intens en veeleisend is dat gamers in dit land niet kunnen gedijen?
Wellicht heeft het ook te maken met de manier waarop voetbal in Nederland wordt gecoacht. Voor een land met slechts 17,7 miljoen inwoners hebben de Nederlanders altijd boven hun gewicht gepresteerd als het gaat om de kwaliteit van de spelers die zij voortbrengen.
Een groot deel hiervan is te danken aan de manier waarop ze spelers vanaf jonge leeftijd ontwikkelen, waarbij de nadruk ligt op technische vaardigheden in plaats van op fysieke fitheid en atletisch vermogen. De trainingsmethoden zijn ook bij de topspelers vergelijkbaar. Niet iedereen vindt het leuk om zo gedetailleerd te horen waar hij moet staan, waar hij moet passeren en waar hij moet rennen.
Er is een subtiel maar cruciaal verschil tussen het opleggen van uw ideeën en het presenteren ervan. Nederlanders zijn geneigd te denken dat hun manier de enige manier is; Dat er een correcte manier is om het spel te spelen en dat hun ideeën en methoden de basis hebben gelegd voor het moderne voetbal. Eerlijk gezegd maken ze ook een goed punt, gezien de erfenis van Johan Cruijff en Ajax en hun blijvende invloed op de manier waarop het spel wordt gespeeld.
Het is mogelijk, en dit is een gedurfde en duidelijke uitspraak, dat spelers die hier zijn opgegroeid of zich eraan hebben aangepast het moeilijk zullen vinden om de Nederlandse stijl van management en coaching gedurende een lange periode over te nemen.
