Autopsies geven aan dat het verlies van COVID-geur wordt veroorzaakt door een ontsteking, niet door een virus

Hoewel reuk- en smaakverlies vroeg in de pandemie een duidelijk symptoom van COVID-19 werden, zijn onderzoekers nog steeds bezig om erachter te komen waarom dit gebeurt: infecteert en vernietigt het virus rechtstreeks de cellen die verantwoordelijk zijn voor deze kritische zintuigen, of is het schadelijk? kant van ons lichaam. Immuunsystemen die de binnenvallende vijand bestrijden?

naar mij Het autopsieonderzoek van deze week in JAMA Neurology, het is de laatste. De studie – die zich verdiepte in de neuzen, zenuwen en hersenen van 23 mensen die stierven aan COVID-19 – is de meest gedetailleerde kijk op de effecten van het coronavirus op geur. De onderzoekers concludeerden dat ontsteking – niet het virus – verantwoordelijk is voor het verlies van geur en smaak tijdens een aanval van COVID-19, wat in sommige opzichten goed nieuws is. Ze merkt op dat behandelingen met ontstekingsremmende medicijnen ernstige of langdurige schade aan deze kritische zintuigen kunnen voorkomen.

De ontdekking volgt op een mix van gegevens over de effecten van SARS-CoV-2 op ons reukvermogen. Sommige gegevens suggereerden dat het virus de zenuwen zou kunnen infecteren die geursignalen naar onze hersenen vervoeren – olfactorische neuronen. Zo kan sensorisch verlies worden veroorzaakt door directe infectie. Maar anderen ontdekten dat het virus Het was niet aanwezig in die neuronen bij overlijden.

Voor de nieuwe studie onderzochten onderzoekers onder leiding van patholoog Cheng Ying Ho van de Johns Hopkins University reukweefsels van 23 patiënten die waren overleden aan het COVID-19-virus, van wie negen hun reuk- en smaakzintuig geheel of gedeeltelijk hadden verloren. In het bijzonder onderzochten de onderzoekers olfactorische neuronen in het neusslijmvlies, bloedvaten en het aantal olfactorische axonen – de delen van neuronen die elektrische signalen verzenden – bij elke patiënt. Ze onderzochten ook verwondingen aan de bulbus olfactorius, het deel van de hersenen waar geursignalen worden ontvangen, en bepaalden of SARS-CoV-2 aanwezig was.

Ze vergeleken de resultaten met die van 14 mensen die stierven aan andere oorzaken die geen COVID-19 hadden en geen verlies van geur of smaak hadden.

geur volgen

Vergeleken met controles en COVID-19-patiënten zonder Veranderde reuk- en smaakzin, COVID-19-patiënten met een veranderd reuk- en smaakvermogen hebben meer verwondingen aan het neusslijmvlies, grotere schade aan bloedvaten en aanzienlijk minder reukakons.

Deze schade aan het reukweefsel was echter niet gerelateerd aan de gedocumenteerde ernst van de COVID-19-infectie bij patiënten – sommige mensen met een milde COVID-19-infectie ontwikkelden bijvoorbeeld ernstige verwondingen aan hun reukkolven. Bovendien hadden slechts drie van de 23 patiënten detecteerbare niveaus van genetisch materiaal van SARS-CoV-2 in de bulbus olfactorius. Van deze drie meldde slechts één geurverlies. De andere twee rapporteerden geen verlies van smaak of geur. De onderzoekers concludeerden dat deze bevindingen erop wijzen dat “de reukziekten niet werden veroorzaakt door directe virale infectie.”

“Eerdere onderzoeken die alleen waren gebaseerd op routinematig histopathologisch onderzoek van weefsels – en niet onze diepgaande en micro-analyses – hebben geconcludeerd dat virale infectie van reukneuronen en reukkolven een rol kan spelen bij COVID-19-geassocieerd reukverlies”, Hu zei in Verklaring. “Maar onze bevindingen suggereren dat SARS-CoV-2-infectie van het reukepitheel leidt tot ontsteking, die op zijn beurt neuronen beschadigt, het aantal beschikbare axonen vermindert om signalen naar de hersenen te sturen en leidt tot disfunctie van de bulbus olfactorius.”

Deze disfunctie kan zo ernstig zijn dat het verlies van geur en smaak langdurig kan aanhouden of blijvende schade kan veroorzaken. Maar, zo wees hij in audio-interview “Als ontsteking de belangrijkste oorzaak is van schade aan de reukstructuren, is het mogelijk dat we een ontstekingsremmend middel als behandeling kunnen gebruiken”, zei ze. “Dat is wat ik hoop dat onze studie zal inspireren – toekomstige studies om dit te onderzoeken.”