Baanbrekende rechtszaak daagt Utah’s beheer van het Great Salt Lake uit | Holland & Hart LLP

Een coalitie van milieugroeperingen heeft een baanbrekende rechtszaak aangespannen tegen het Utah Department of Natural Resources, het Department of Forestry, Fire and State Lands en de Division of Water Rights (de agentschappen), waarbij ze beweren dat de agentschappen er niet in zijn geslaagd ervoor te zorgen dat de Great Salt De waterstanden van het meer bleven op een niveau dat de systemen kon ondersteunen. Belangrijke milieuproblemen en het vermogen van burgers om het meer te gebruiken.

De eisers zijn de lokale milieugroeperingen Utah Physicians for a Healthy Environment en de Utah Rivers Council, vergezeld door nationale groepen het Center for Biological Diversity, de American Bird Conservancy en de Sierra Club. De eisers hebben een rechtszaak aangespannen op grond van de public trust-doctrine, die in het algemeen vereist dat de staat bevaarbare wateren, inclusief het Great Salt Lake, reserveert voor gebruik en voordeel van Utah. Ze beweren dat buitensporige omleidingen stroomopwaarts, waarvan ze beweren dat ze bijna tweederde van het water dat van nature stroomopwaarts in het Great Salt Lake stroomt, ertoe hebben geleid dat de waterstanden van het meer tot gevaarlijke niveaus zijn gedaald, met gevolgen voor belangrijke habitats. omgeving. De economie en het vermogen van burgers om te vissen en het leven te herstellen. De rechten op het omleiden van water worden afgehandeld via de Division of Water Rights, terwijl de Division of Forestry, Fire, and State Lands verantwoordelijk is voor het beheer van de soevereine gebieden van Utah, inclusief de bodem van het Great Salt Lake.

In de op 6 september ingediende rechtszaak proberen de eisers de instanties verantwoordelijk te houden voor het in stand houden van het Salt Lake op een minimumhoogte van 1.200 meter, een niveau dat volgens de eisers het minimum is dat nodig is om een ​​gezond meer te behouden, vergeleken met de hoogte van het meer. niveau. Het huidige niveau is 4192 voet. Met dat doel voor ogen eisen de aanklagers een verklaring voor recht, waarin wordt gespecificeerd dat de agentschappen plichten van publiek vertrouwen hebben en deze plichten hebben geschonden, en een voorlopige voorziening die de agentschappen zou verplichten om “voldoende actie te ondernemen om ervoor te zorgen dat elke verdere daling van de gemiddelde jaarlijkse hoogte van het meer binnen twee jaar wordt stopgezet” en om binnen tien jaar te handelen “Herstel het Great Salt Lake tot ten minste de minimale hoogte” van 1.200 meter. Verder vragen de eisers de rechtbank om van de agentschappen te eisen dat zij:

• Bekijk alle bestaande wateromleidingen vanuit het stroomgebied van Great Salt Lake;
• Pas omleidingen aan die het herstel en onderhoud van meren belemmeren;
• Blijf het watergebruik monitoren om de waterstanden van meren te beschermen; En
• Faciliteer de deelname van het publiek aan dit proces.

Deze rechtszaak heeft het potentieel om aanzienlijke gevolgen te hebben voor individuen en industrieën die betrokken zijn bij een breed scala aan activiteiten die het Great Salt Lake beïnvloeden. Bij een herziening en wijziging van de bestaande wateromleidingen in het stroomgebied van Great Salt Lake zouden tienduizenden bestaande waterrechten van burgers van Utah betrokken zijn, met name de waterrechten van landbouwactiviteiten en winningsindustrieën, aangezien deze vormen van gebruik een aanzienlijk deel van de huidige waterrechten vertegenwoordigen. . Hoewel veel bestaande waterrechten worden gekarakteriseerd als vastgoedbelangen, zal deze rechtszaak het Hof dwingen de spanning tussen de publieke vertrouwensdoctrine en grondwettelijk beschermde particuliere eigendomsrechten aan te pakken. De rechtszaak kan ook gevolgen hebben voor andere belangen in het Great Salt Lake, waaronder afvalwaterzuiveringsinstallaties, industriële entiteiten die water in het meer lozen, of industrieën die door hun activiteiten afhankelijk zijn van het meer of er invloed op hebben. De rechtszaak volgt op uitgebreide nationale en lokale berichtgeving over de mogelijke ineenstorting van het ecosysteem en de gevolgen voor de volksgezondheid veroorzaakt door dalende meren, evenals op ongekende inspanningen van de wetgevende macht van Utah om actie te ondernemen om dergelijke gevolgen te voorkomen. Gezien de implicaties ervan en het potentieel om een ​​nieuw juridisch precedent te scheppen, verdient deze kwestie bijzondere aandacht van degenen die afhankelijk zijn van of invloed hebben op het Great Salt Lake door hun activiteiten.