Brand in Zuid-Afrika: Bij een brand in Johannesburg komen zeker 74 mensen om het leven, onder wie tientallen kinderen

Volgens Magsini Chuaco, een gemeenteraadslid dat toezicht houdt op openbare gebouwen, kwam de ramp niet als een verrassing voor de bewoners, huisvestingsvoorvechters of ambtenaren in een stad met meer dan 600 verlaten en illegaal bezette gebouwen – waarvan er op 30 na allemaal particulier bezit zijn. veiligheid.

Deze gebouwen zijn de thuisbasis van talloze duizenden Zuid-Afrikanen die lijden onder een gebrek aan huisvesting en werkgelegenheid, en van immigranten uit andere landen die op zoek gaan naar kansen, maar een land aantreffen dat lijdt aan zijn eigen economische crisis. Bewoners zeggen dat deze stedelijke sloppenwijken routinematig worden ‘ontvoerd’ door georganiseerde groepen die betaling eisen.

Radeloos mensen dwaalden door de mensenmassa die ineengedoken rond het blok in de binnenstad stond, hoppend van het ene ziekenhuis naar het andere, op zoek naar dierbaren of iemand die misschien nog wat informatie had. Ambtenaren zeiden dat minstens 61 overlevenden in verschillende ziekenhuizen werden behandeld.

Op zoek naar haar vermiste broer, Kenneth Sehl Dobie, staarde Ethel Jack door het raam op de vierde verdieping, in de hoop dat de borden die ze daar nog steeds zag staan, betekenden dat zijn hoek van het gebouw niet was verwoest. Ze zag de lijken bedekt met blikken dekens op straat liggen, en ze zag de buurvrouw van haar broer, haar gezicht verbrand, geschokt en huilend.

‘Ik bid alleen dat hij uit het raam sprong en niet stierf’, zei mevrouw Jack. Hij verscheen levend in een ziekenhuis ten oosten van de stad.

Ambtenaren zeiden dat veel van de lichamen onherkenbaar verbrand waren en geïdentificeerd moesten worden door middel van genetische tests. Onder de tot nu toe geïdentificeerde mensen bevinden zich twee Malawiërs, twee Tanzanianen en minstens twee andere Zuid-Afrikanen, vertelde Nomanto Nkomo Ralehoko, de plaatselijke gezondheidsfunctionaris, aan verslaggevers.

Mensen die bekend waren met het gebouw zeiden dat nadat de brand uitbrak, kort na 01.00 uur, mensen vastzaten in het donker vanwege de beveiligingspoortjes die zich op elke verdieping bevonden – hoewel het niet duidelijk is welke op slot zat – en ook omdat de wachtpoorten. Woningen van binnen verdeeld. De heer Chuaco zei dat de lichamen opgestapeld waren in een gesloten hek op de begane grond, waardoor tenminste een deel van de slachtoffers niet kon ontsnappen.

De autoriteiten zeiden dat ze de oorzaak van de brand nog niet kenden, die leek te zijn begonnen op de begane grond van een gebouw waar volgens hen ongeveer 200 gezinnen woonden. Maar in zulke gebouwen, waar er geen formele elektriciteitsvoorziening is, vertrouwen mensen routinematig op kleine vuurtjes voor het koken, verwarmen en verlichten, en soms zelfs op gevaarlijke amateur-elektrische aansluitingen.

“Het verbaast me dat er niet meer branden zijn geweest”, zegt Marie-Gillette de Klerk, coördinator van het Homelessness Network in Johannesburg, en beschrijft de dodelijke brand als “een gebeurtenis die nog moet gebeuren”.

President Cyril Ramaphosa, die de plaats van het ongeval bezocht, beschreef de ramp als “een wake-up call om de huisvestingssituatie in de binnenstad aan te pakken”.

“De les die we leren is dat we dit probleem moeten aanpakken en de criminele elementen moeten uitroeien”, zei hij. “Het zijn dit soort gebouwen die worden overgenomen door criminelen, die vervolgens huur vragen aan kwetsbare mensen en gezinnen die in de binnenstad willen en willen wonen.”

Maar de voornaamste problemen houden verband met het politieke en economische onevenwicht. Officiële corruptie is endemisch, en ook in landen die door de Wereldbank zijn geclassificeerd De meest ongelijke ter wereldVeel van de rijken leven in afgesloten gemeenschappen met particuliere beveiliging, terwijl miljoenen armen in vervallen sloppenwijken leven. Drie decennia na het einde van de apartheid verloopt de ongelijkheid nog steeds grotendeels langs raciale lijnen.

De chronisch onstabiele regering van Johannesburg heeft in iets meer dan twee jaar tijd zes burgemeesters geïnstalleerd en is er niet in geslaagd een huizencrisis aan te pakken die sommige politici, net als andere problemen, aan immigranten hebben toegeschreven. Verschillende regeringen en politieke partijen beschuldigen elkaar van corruptie en het veroorzaken van politieke chaos en gebrek aan openbare diensten. De brandweer, die chronisch te weinig middelen had, stuurde donderdag slechts twee motoren om de brand te blussen.

Het uitgestrekte gebouw dat donderdag afbrandde, huisvestte de kantoren van de apartheidsregering. Controlepunt Om de beweging van zwarte arbeiders in en uit de stad te controleren. Burgemeester Cabello Guamanda, die in mei aantrad, zei dat de stad het de afgelopen jaren heeft verhuurd aan een non-profitorganisatie die noodopvang biedt aan vrouwen en kinderen. Het herbergt ook een medische kliniek.

De laatste keer dat de stad een veiligheidscontrole uitvoerde, was in juni 2019, rond de tijd dat de non-profitorganisatie verhuisde. De inspecteurs keerden niet terug “omdat we niet in een vijandige omgeving terecht willen komen”, vertelde Rabulan Monageng, waarnemend hoofd van de noodbeheerdiensten van de stad, op een persconferentie.

Afikile Madea woonde in het vrouwenopvangcentrum toen ze de non-profitorganisatie verliet, en tientallen mannen kwamen er wonen en bezetten lege kantoren op de bovenverdieping. Ze voegde eraan toe dat ze de vrouwen een vergoeding eisten en meer mensen begonnen te verhuizen, waarbij ze tot wel tien mensen in een kamer propten en deze verdeelden met karton, golfplaten of soms gewoon een plank. En al snel stapte ik eruit.

In oktober 2019 vielen de autoriteiten het gebouw binnen en arresteerden 140 mensen in een illegaal huurproject, zei stadsmanager Floyd Brink, maar de zaak werd in 2022 gesloten wegens gebrek aan bewijs.

Journalisten van de New York Times bezochten het inmiddels verwoeste gebouw in mei terwijl ze een artikel aan het voorbereiden waren over de chaotische toestand van Johannesburg. Ze zagen afval uit de ramen op de tweede verdieping lekken, een stapel afval blokkeerde gedeeltelijk de ingang en een tuin vol golfplaten hutten waar nog meer mensen woonden.

Buren beschreven het gebouw als een nachtmerrieachtige sloppenwijk die bezocht werd door drugsdealers, waar vorig jaar een vrouw van de vierde verdieping werd gegooid. Ze zeiden dat zakkenrollers en dieven zich zouden verstoppen in het smerige gebouw, dat onmogelijk te vinden was, terwijl er ’s nachts geschreeuw klonk en wat klonk als geweerschoten.

Na het einde van de apartheid migreerden veel zwarten van het platteland en de steden naar de binnenstad, waar ze niet meer konden wonen, wat leidde tot een huizencrisis. Maar sindsdien, zo zeggen voorstanders, heeft de regering prioriteit gegeven aan het bouwen van particuliere huurwoningen tegen prijzen die buiten het bereik van de meeste Zuid-Afrikanen en studentenhuisvesting liggen, terwijl bewoners met een laag inkomen lange wachtlijsten vullen voor plaatsen in de sociale woningbouw.

“Er worden genoeg huizen gebouwd voor degenen die het zich kunnen veroorloven”, zegt Thami Hokoi, coördinator van het Housing Crisis Committee, een groep inwoners in de provincie Gauteng, waartoe ook Johannesburg behoort. Hij zei dat zwarte inwoners het zwaarst getroffen worden door de huizencrisis.

“We krijgen geen prioriteit, vooral niet de arme gemeenschappen en de arbeidersklasse”, voegde hij eraan toe.

Vanaf de jaren negentig verlieten veel huisbazen, bang voor de richting van het nieuwe Zuid-Afrika, hun gebouwen in het stadscentrum en lieten ze in verval achter, zegt Khololewi Bengu, een senior advocaat bij de Nieuw-Zuid-Afrikaanse regering. Instituut voor sociale en economische rechten van Zuid-Afrika, non-profit organisatie. De gebouwen stroomden langzaam vol met kolonisten, en functionarissen zeggen dat criminele bendes het gebied binnentrokken en betaling eisten van de nieuwe bewoners.

“Mensen bezetten deze gebouwen omdat ze nergens anders in de stad kunnen komen“,” zei mevrouw Bingo.

De heer Chuaco, een gemeenteraadslid, zei dat hij dit jaar een programma is gestart om dergelijke gebouwen te inspecteren en mensen aan te sporen weg te gaan. Tot nu toe zijn 14 van de ruim 600 gebouwen doorzocht, maar het is niet duidelijk hoeveel mensen zijn verplaatst.

Deze inspanningen worden belemmerd door het feit dat ambtenaren volgens de wet mensen niet uit hun huizen kunnen verwijderen, zelfs niet als ze illegaal aanwezig zijn, zonder voor alternatieve huisvesting te zorgen, als bewoners aantonen dat ze niet in staat zijn zelf een nieuw huis te vinden.