Buren biedt een nieuw begrip van 17e-eeuwse Nederlandse kunst – Eurasia Review

Het belang om op de hoogte te zijn van wat er in je buurt speelt en er respect voor te hebben, is minstens zo vergelijkbaar met de sociale verwachtingen op je 17e.^E-eeuws Nederland, volgens een nieuw boek van een kunsthistoricus van de Universiteit van Kansas. Veel Nederlandse schilderijen met een scala aan onderwerpen – scènes van straten, familie, industrieën en festivals – brachten die waarden over naar het hedendaagse publiek en versterkten ze.

Het werd besloten na analyse van Linda Stone-Ferrier’s bereik van 17.^E– Eeuwenoude Nederlandse schilderijen In een nieuwe context: Buurten. Haar boek, “The Little Street: een buurt van zeventiende-eeuwse Nederlandse kunst en cultuur,” Na 14 jaar onderzoek, schrijven en redigeren van Yale University Press.

Een 17-jarige professor^EBij de Stichting Kunstgeschiedenis van de Nederlandse en Vlaamse kunst aan de KU Kress realiseerde Stone-Ferrier zich dat hij onderzoek zou doen voor een boek als “Het straatje” toen hij toevallig een artikel las over 17^EDe honderdjarige Nederlandse buurten van socioloog Hermann Rutenburg.

“Ik weet dat geen enkele kunsthistoricus heeft gesproken over de buurt, die Rutenburg heel duidelijk maakte als een belangrijke organisatorische eenheid voor sociale controle en sociale uitwisseling”, zei Stone-Ferrier. “Geen enkele kunsthistoricus van Nederlandse kunst heeft ooit de buurt aangesproken als een interpretatieve context voor de studie van de Nederlandse schilderkunst.”

In het voorwoord van het boek schrijft hij dat hoewel de studies van kunsthistorici sommige werken meestal baseren op onderwerpen als landschappen of scènes uit het dagelijks leven, “elk genre interpretatieproblemen oproept die anders zijn dan de andere. In een herziening van dat paradigma betoog ik dat sommige schijnbaar ongelijksoortige onderwerpen een buurt delen als een zinvolle context voor analyse.”

Bovendien, schrijft Stone-Ferrier, kenmerkt haar boek de aannames van geleerden die “figuren in schilderijen categoriseren binnen het binaire kader van ‘privé’, opgevat als de vrouwelijke huiselijke sfeer, en ‘publiek’, synoniem met het mannelijke domein van de stad …”

Een buurt, schrijft hij, is een “afgebakende ruimte” tussen huis en stad die mensen van elk geslacht, religie, sociale klasse, nationaliteit en politieke overtuiging omvat. In feite waren Nederlandse burgers van de jaren 1600 officieel verplicht om lid te zijn van en deel te nemen aan hun buurtorganisaties – net zoals de huidige woningbouwverenigingen – die lidmaatschapsgelden in rekening brachten, buurtregels oplegden en verplichte vergaderingen en jaarlijkse groepsmaaltijden hielden. Dankzij minutieuze opnamen van eeuwen geleden en de huidige digitale bronnen kon Stone-Ferrier onder meer onderzoek doen naar de schilderijen en de identiteit en beroepen van Nederlandse burgers. Stone-Ferrier zei dat het verzamelen van kunst belangrijk was voor de brede en diepe stedelijke middenklasse die de rijkdom creëerde van handelsbedrijven zoals de Nederlandse Oost- en West-Indische Compagnie.

Uit een analyse van die kunst en een reeks documenten blijkt dat wat er op straat en om de hoek gebeurde belangrijk was voor de toenmalige Nederlanders – net als voor mensen over de hele wereld van nu.

“Eer is een woord dat de Nederlanders hebben gebruikt in termen van hun buurt en andere contexten,” zei Stone-Ferrier. “Er moet respect zijn voor hoe iemand zich gedraagt. Eervol handelen bij alle inspanningen – persoonlijk, thuis, in uw bedrijf – wordt zeer gewaardeerd. De eer of oneer van een individu straalt af op de hele buurt. Het was een gecombineerde stropdas. Daarom waren er geruchten en gedocumenteerde getuigenverklaringen over het gedrag van buren.

Een hoofdstuk heeft als ondertitel “Sightings, Glimpses and Gossips” omdat mensen – net als vandaag – nieuwsgierig zijn naar wat de buurman verderop op zijn oprit doet, of wat er aan de hand is met die Rottweilers om de hoek, maar ze willen het wel. Er moet voor worden gezorgd dat mensen zich niet misdragen of gemeenschappelijke regels overtreden.

Schilderijen die scènes tonen van mensen die buurtdeugden hooghouden, weerspiegelen en versterken die waarden, schrijft Stone-Ferrier.