Chopin en architectuur ontmoeten elkaar in het veelzijdige werk van Alice Sarah Ott

Het liep snel tegen middernacht in München, Duitsland, maar de veelgeprezen pianiste Alice Sarah Ott was wakker tijdens een recent telefonisch interview ’s avonds laat. Ze sprak enthousiast over muziek, architectuur, haar aanstaande multimediaconcert in San Diego, leven met multiple sclerose en haar zoektocht om klassieke muziek aantrekkelijk te maken voor een nieuw publiek.

Als wonderkind heeft Ott meer dan 10 albums uitgebracht en internationaal getourd. In maart lanceerde Apple zijn nieuwe app, Apple Music Classical, met een advertentie met Ott, 34, en Karina Kanilakis, 41.

De twee vrouwen toonden een digitale opname van Beethovens Pianoconcert nr. 1, alleen beschikbaar via de nieuwe app van Apple. Het brengt hen samen met het Radio Filharmonisch Orkest, dat Kanylakis dirigeert als chef-dirigent.

Deze zomer brengt Deutsche Grammophon onder meer het album Ott uit met het orkeststuk van Beethoven.

Pianist Alice Sarah Ott treedt op 21 april op met de La Jolla Music Society in de Baker-Boom Concert Hall.

(Met dank aan Pascal Albandopoulos)

Ott’s solo-pianoconcert vrijdag in de Baker-Boom Concert Hall van de La Jolla Music Association zal zich concentreren op haar album “Echoes of Life” uit 2021. Voor haar debuut in San Diego speelt ze terwijl architectuurfoto’s op een groot scherm worden geprojecteerd.

“Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor vormen en ruimtes en hoe het voelt in die ruimtes”, zegt Ott, wiens concertreizen haar in staat hebben gesteld om vele architectonische wonderen te zien.

Tijdens de pandemie – met al haar shows geannuleerd – plande Ott haar album “Echoes of Life” en werkte ze samen met de Turkse architect Hakan Demirel, die in Istanbul en Zürich woont. Ze werkten, meestal via Zoom, mee aan de digitale displays die het Ott-concert hier zullen begeleiden.

READ De Nederlandse overheid is van plan de BTW op veel vrijetijdsactiviteiten te verhogen

“Ik denk dat er een zekere overeenkomst is tussen muziek en architectuur, omdat architectuur ook herinneringen bevat”, zei ze.

“Wanneer je een plaats bezoekt en je ervaart iets, bezoek je ook je herinneringen wanneer je de plaats opnieuw bezoekt. Muziek heeft een vergelijkbare soort kracht, waar – wanneer je naar een bepaald lied of muziekstuk luistert, wanneer je in een bepaalde stemming – het zal je altijd helpen het exacte gevoel te onthouden. ” “.

identiteit in de muziek

In 2019 deelde Ott op sociale media dat bij haar multiple sclerose was vastgesteld. Ze kondigde dit aan om zichzelf en haar familie te beschermen tegen speculatie en om licht te werpen op wat zij beschouwt als een verkeerd begrepen ziekte.

Ott beschrijft de vooruitgang die de afgelopen tien jaar is geboekt in de medische behandeling van MS als ‘ongelooflijk’.

“Zodra ik het aankondigde, kwamen minstens een of twee muzikanten van elk orkest waarmee ik heb gespeeld naar me toe en zeiden dat ze ook deze aandoening hadden”, zei Ott. “Ze vertelden me hoe ze ermee omgingen, wat voor behandelingen ze probeerden. Ik denk dat dat heel belangrijk is.”

“Sinds 2019 ben ik episode- en symptoomvrij. MS neemt mijn leven helemaal niet over. Daar ben ik zo dankbaar voor”, zei ze.

Voorafgaand aan haar concert hier zal Ott in Washington D.C. zijn om NPR’s “Tiny Desk Concert” te presenteren. Na La Jolla toert ze in de zomer door Europa, met in juli een trip naar Seoul.

Ott staat bekend om haar atletische energie en optredens op blote voeten en moedigt het publiek aan om te komen zoals ze zijn. Het heeft in sommige concertzalen exclusieve en elite stands gezien. Ze heeft een hekel aan de verwachting dat het publiek zich moet aankleden of van tevoren weet wanneer ze moeten klappen en wanneer ze hun mond moeten houden.

READ MTV VMA's 2023: Bekijk de volledige lijst met winnaars

‘Dat probeer ik niet op mijn privéfeestjes,’ zei Ott. “Het is in mijn handen hoe ik door de avond moet navigeren. Het is mijn prioriteit dat het publiek zich opgenomen voelt en niet buitengesloten. Ik geloof in inclusie.”

Ze begrijpt heel goed hoe het voelt om buitengesloten te worden. Ott werd geboren in München als zoon van een Duitse vader en een Japanse moeder, en groeide op in Duitsland.

Een van de stukken op haar album Echoes of Life is van de Japanse componist Toru Takemitsu, die zijn vroege jeugd in Mantsjoerije doorbracht.

“Hij zei dat zijn identiteit in de muziek zat”, zei Ott. “Dit is iets wat ik heel goed begrijp. Ik heb nog nooit in Japan gewoond, maar door hoe ik eruit zie, voel ik me altijd ‘anders’. Ik zal nooit als een local worden gezien, waar ik ook ga, maar dat is oké, want ik doe niet identificeer me niet met een nationaliteit.”

levend mechanisme

Voor Echoes of Life vervulde Ott haar lang gekoesterde wens door Chopins cyclus van 24 Preludes op te nemen. Wetende dat de intro’s geen heel album zouden vullen, maakten ze gebruik van de pandemische lockdown om de juiste muziek te vinden.

Veel playlists en uren speurwerk resulteerden in haar dubbelstukken van hedendaagse componisten met diverse preludes van Chopin.

Takemitsu’s Litany I. Adagio gaat bijvoorbeeld vooraf aan Chopins Preludes 19-20, terwijl Arvo Pärts Für Alina vóór Preludes 21-24 komt. Tot de levende componisten op het album behoren Francesco Tristano uit Luxemburg, de Canadese Chileense Gonzalez en Ott zelf.

READ Werknemers van Disneyland-parken stemmen over het al dan niet toestaan van een mogelijke staking

“Ik begon het te combineren met introducties”, herinnert ze zich. “Hoe past het in het stuk ervoor?” “Hoe pas je dan in het stuk?”

“Ik realiseerde me dat hedendaagse stukken versterkten hoe fris en tijdloos de muziek van Chopin was… Hij bewees me eens te meer dat muziek iets is dat geen chronologisch karakter heeft.”

In haar ‘echo’s van het leven’-concerten wordt dit concept versterkt door kleurrijke projecties van beelden van architectuur.

“Ik kreeg veel persoonlijke, hartverwarmende berichten over hoe het publiek zich verhoudt tot deze ervaring”, zei Ott. “Ze vinden zichzelf terug in herinneringen aan hun vakantie, ergens in Europa of in hun jeugd. Het opent deze herinneringen in de luisteraar, en ik vind het fascinerend.”

“Elke keer als ik hem aanzet – en met de feedback die ik krijg – (de muziek) verandert. Daarna ga ik terug naar (architect) Hakan Demirel en wanneer hij tijd heeft, werken we aan (het aanpassen of veranderen) van een bepaald beeld. .. Dus, het is mechanisch. Een beetje levend.’

Wood is een freelance schrijver.