Cricket op de Olympische Spelen? Het is al eerder gebeurd

***

Het is officieel – de campagne om cricket terug te brengen naar de Olympische Spelen gaat door.

Het ICC heeft zijn bedoelingen duidelijk gemaakt en heeft dinsdag zijn ambities aangekondigd om cricket deel te laten uitmaken van de toekomstige Olympische Spelen, en bereidt een bod voor op de terugkeer van de sport met als doel een evenement in 2028 in Los Angeles.

Als het lukt, ziet ze haar voor het eerst in 128 jaar weer sporten op het beroemde sportfestival.

Cricket werd slechts één keer gespeeld op de Olympische Spelen, in 1900 in Parijs, en gastland Groot-Brittannië en Frankrijk waren de enige deelnemers.

Cricket’s weg naar zijn Olympisch debuut was veelbewogen. Het was oorspronkelijk gepland om te worden opgenomen in de inaugurele moderne Olympische Spelen in 1896 in Athene, maar werd geannuleerd vanwege een gebrek aan deelnemers. Vier jaar later maakte ze haar debuut in Parijs, maar dat was ook veelbewogen.

Het was de bedoeling dat cricketteams uit Groot-Brittannië, Frankrijk, Nederland en België zouden deelnemen aan het toernooi. Helaas trokken zowel Nederland als België zich terug uit cricket nadat hun bod om de Olympische Spelen te organiseren was afgewezen.

Als gevolg hiervan was de wedstrijd tussen Groot-Brittannië en Frankrijk de eerste cricketwedstrijd, zoals het nu is, de laatste.

De deelnemers wisten waarschijnlijk niet eens dat het onderdeel was van de Olympische Spelen, aangezien de wedstrijd destijds werd gespeeld onder de vlag van de Wereldtentoonstelling van 1900, een wereldtentoonstelling in Parijs. Pas in 1912 kreeg de confrontatie de status van een officieel Olympisch evenement.

Geen van beide teams had een nationaal team, waarbij Groot-Brittannië herinnerde aan de diensten van Devon Club en Somerset Wanderers, die op dat moment op tournee waren door Frankrijk. Frankrijk vertegenwoordigde het team “All Paris”, waarvan de 12-koppige groep grotendeels bestond uit voormalige Britse sponsors.

De twee teams kwamen met elkaar in botsing op het Vélodrome de Vincennes in een tweedaagse wedstrijd met elk twee strikeouts. Met goedkeuring van de twee aanvoerders had elk team 12 spelers in plaats van 11, wat de organisatoren verraste. Nadat de wedstrijdscorekaarten al waren afgedrukt, werden handmatig extra namen ingetypt.

De confrontatie bleek uiteindelijk ingehouden, want Groot-Brittannië eindigde met 158 ​​zegevierend. Terecht moesten ze racen om de overwinning, waarbij het laatste wicket slechts vijf minuten voor het einde van het spel op de laatste dag viel.

Door als eerste te raken, scoorde Engeland in totaal 117 goals, en Frederic Cumming scoorde het hoogste met 38. Als reactie daarop stond Frankrijk op de 78e plaats, waarbij Frederic Christian zeven wickets verzamelde.

De jaren 1950 Charles Beechcroft en Alfred Bowermann duwden Groot-Brittannië naar 145/5 bij de tweede opgraving, en een verbluffende 7/9 overwinning van Montagu Toller pakte de overwinning vanaf daar toen Frankrijk 26 keer omdraaide.

Groot-Brittannië kreeg een zilveren medaille voor het winnen van de wedstrijd, Frankrijk kreeg brons en beide teams kregen de Eiffeltoren-miniaturen. Pas in 1912, toen de wedstrijd de status van Olympisch evenement kreeg, werden de medailles omgezet in goud en zilver.

Bij de volgende Olympische Spelen, in 1904 in St. Louis, VS, werd cricket uitgesloten van het programma. Wat een betere locatie voor de sport om terug te keren naar de Spelen dan Los Angeles, VS, vier jaar later dan Parijs 2024.