De Afcon van Moses Simon was een verademing

De Nigerian Eagles hebben turbulente voorbereidingen doorgemaakt om een ​​van de favorieten te worden om de Africa Cup of Nations 2021 (Afcon) te winnen. Een coach installeerde minder dan een maand om te beginnen en het verlies van een aantal belangrijke spelers betekende dat Nigeria begon te lopen in een toernooi dat ze sinds 2013 niet meer hadden gewonnen.

Maar een sterke start, die al na twee wedstrijden een plaats in de Ronde van 16 boekte, zette het scenario om en herinnerde iedereen eraan waarom ze tot de sterke Afrikaanse mogendheden behoren. Zij nemen het op 23 januari in de ronde van 16 op tegen Tunesië als kandidaten. Van de bank was er een gevoel van rechtvaardiging voor Augustin Eguafuen, die de coachende rol op zich nam te midden van twijfels over zijn managementcapaciteiten. Zijn benoeming werd door velen zelfs opgevat als een indicatie dat de Nigeriaanse voetbalbond (NFF) de competitie had afgelast.

In plaats daarvan lijkt het kalme leiderschap van Iguafuín dit team te bevrijden, en zijn bereidheid om een ​​getalenteerde groep zichzelf te laten uiten, haalt het beste in een aantal spelers naar boven.

Niemand schitterde meer dan Nantes-vleugelspeler Moses Simon, 26, die Nigeria’s sterspeler van het toernooi was. Simon scoorde en assisteerde in de groepsfase en hielp de Super Eagles de wedstrijd af te sluiten met een 100% overwinningsrecord. Dit vertelt echter niet het volledige verhaal van zijn betrokkenheid, of zelfs de reis die hij maakte om bekendheid te krijgen.

Sinds zijn internationale debuut in 2015 heeft Simon de meningen verdeeld onder zijn Nigeriaanse fanbase. Hoewel zijn kwaliteit wordt benadrukt door tot nu toe een steunpilaar te zijn onder vijf verschillende coaches voor het nationale team, raken fans steeds meer gefrustreerd door zijn gebrek aan productie. In zijn eerste 10 interlands scoorde Simon drie doelpunten. Hij had nog 34 keer nodig om dat aantal te verdubbelen.

De frustratie groeide toen Simons carrière bij de club floreerde. De uit Joss geboren vleugelspeler viel voor het eerst op toen hij in 2015 voor de Belgische club Gent speelde en werd aangeprezen als een kans van € 20 miljoen op basis van zijn aanbiedingen bij de Buffalo-kant. Dat seizoen hielp Simon de club om hun eerste en enige landstitel te behalen nadat hij zich tijdens de wintertransferperiode had aangesloten en zes doelpunten maakte in de laatste negen wedstrijden van het reguliere seizoen.

Na drie jaar en meer dan 100 wedstrijden in België, is het voor de vleugelspeler een neerwaartse wending geworden. Hij slaagde er niet in vlam te vatten nadat hij naar de Spaanse club Levante was verhuisd en na één seizoen werd hij uitgeleend aan de Franse club Nantes, die hij de optie kreeg om permanent te kopen.

In het noordwesten van Frankrijk heeft Simon zijn draai weer gevonden en is hij uitgegroeid tot een van de meest invloedrijke vleugelspelers in de competitie. Dit seizoen hebben tot nu toe slechts drie spelers meer doelpunten gemaakt dan hij heeft gegeven in de Franse Ligue 1. Hij kwam op 10 december van de bank om een ​​prachtig solo-doelpunt te scoren in een 3-2 overwinning op Lens in een wedstrijd waar de Canarische Eilanden waren. Late 2-0 in de eerste helft. Het was een effect dat coach Antoine Compoire omschreef als een “grote held”.

“Als hij gelukkig is in het leven, drukt hij dat uit op het veld”, zei de voormalige coach van Paris Saint-Germain tegen de Franse sportkrant L’Equipe. “Het is een kwestie van vertrouwen.”

Het betekent naar huis gaan

Er was een scherp contrast tussen Simone’s kampioenschapsprestaties voor Nantes en zijn prestaties met het nationale team. Zijn onvermogen om de vorm van zijn club over te dragen aan internationale dienst heeft ertoe geleid dat velen zijn kwaliteit in twijfel hebben getrokken en, erger nog, zijn toewijding aan Nigeria in twijfel hebben getrokken.

Het belangrijkste aandachtspunt waren de kruisen. Hoewel de meeste van zijn passes in de Ligue 1 afkomstig zijn van leveringen met een vliegtuig in het strafschopgebied, zijn zijn ballen in het strafschopgebied vaak onnauwkeurig als hij op weg is naar Nigeria.

Negatieve pers bereikte zijn hoogtepunt aan de vooravond van de Africa Cup of Nations, met oproepen om hem te laten vallen ten gunste van andere steraanvallers zoals Emmanuel Denis van Watford. Desondanks behield hij het vertrouwen van de nieuwe coach en bloeit nu voor het eerst in lange tijd in de internationale kleuren.

“Ik moet toegeven dat het spel echt [against Egypt on 11 January] Simon zegt. “Elke coach heeft zijn mentaliteit en invloed. De vorige coach speelde ik volgens zijn instructies. Met de nieuwe coach geeft hij ons vrijheid en stelt hij ons in staat om onze speelstijl met onze clubs mee te nemen.”

Het viel al op hoe dynamisch Simone speelt vanaf links, in dezelfde rol als bij Nantes. Onder de voormalige Nigeriaanse coach Gernot Rohr speelt hij vaak aan de rechterkant en geeft hij hem meer verdedigende tackle als het team uit balbezit is. De Duitser prees zelfs zijn vermogen om als rechtsback te spelen en beschreef hem als “veel pezen in zijn boog”.

Voor Simon zou Afcon de ultieme rechtvaardiging zijn. Het zal ook heel interessant zijn voor een speler die tijdens zijn carrière gewend is geweest aan teleurstellingen in de grote toernooien. Hoewel Nigeria zich in 2013 en 2015 kwalificeerde voor de U-20 Wereldbekerfinales, is hij niet één keer verschenen in Turkije of Nieuw-Zeeland. Vooruitlopend op het WK van 2018 had de vleugelspeler zich gevestigd als een essentieel onderdeel van een Nigeriaans team dat de hele kwalificatiereeks ongeslagen had doorstaan, en hij zou het toernooi spelen totdat hij minder dan drie weken voor de wedstrijd werd uitgeschakeld door een dijblessure. Het begin van het toernooi.

In de vorige editie van de Africa Cup of Nations betrad Simon eindelijk het veld voor Nigeria in een groot toernooi. Hij begon echter slechts twee van hun zeven wedstrijden en verloor zijn plaats in de basisopstelling aan de jonge Samuel Chukwueze.

welkome verandering

Deze Africa Cup of Nations is dan ook een mijlpaal voor de man die eindelijk de ster van Nigeria op het grote podium zal worden. Tot nu toe heeft hij de kans gerechtvaardigd en gedijt hij op het vertrouwen en geloof van het nieuwe technische team. Daarmee won hij de harten van Nigeriaanse fans over de hele wereld.

Het meest verbazingwekkende aan deze zwijgzame speler is dat alles heel anders had kunnen zijn. Simon groeide op in een militaire kazerne en kreeg thuis te maken met tegenstand terwijl zijn vader Simon Egba zijn wenkbrauwen fronste over zijn atletische inspanningen. Militaire discipline en achtervolging waren de prioriteit, terwijl voetbal een passie was die zijn vader omschreef als “onverwacht en onzeker”. Simon onthulde de bezorgdheid van zijn vader over het niet betreden van de sport en drong er bij hem op aan in zijn militaire voetsporen te treden.

“Ik neem het hem niet kwalijk dat hij wil wat hij denkt dat goed voor me is”, zei Simon. “Er waren meer mensen in de gemeenschap die faalden in hun streven naar voetbal dan degenen die erin slaagden. Hij vond dat ik geen kans maakte en hij had het juiste standpunt.

“Mijn moeder [Martha Ijegba] Ze was meer ondersteunend omdat ze het ontwerp vanaf het begin had gezien. Mijn vader was gewoon een liefhebbende vader en dat is wat elke vader doet.”

De tegenstand zakte weg toen Simon in 2013 de kans kreeg om naar Nederland af te reizen om daar uit te proberen voor de Nederlandse giganten Ajax Amsterdam. tussenpersoon. U gaat akkoord met de voorwaarden.

“Misschien was de teleurstelling bij de jeugd een duidelijk signaal voor mij om op te geven, maar het eerste licht kwam met die reis naar Ajax”, herinnert Simon zich. “Dat ik na een paar maanden naar de Slowaakse club Trenchen kon verhuizen, was de grootste kans om een ​​droom te realiseren en mijn voetbalcarrière voort te zetten.”

Zijn carrière heeft hem misschien via een teleurstellende Amsterdamse route naar de Ligue 1 lichten gebracht door Slowakije, België en Spanje, maar thuis is echt Simons hart.

bescheiden man

Buiten het veld is hij discreet. Hij spreekt zelden voor zichzelf en kent snel individuele onderscheidingen toe voor teamsucces. Terwijl sommige voetballers graag pronken met hun rijkdom, snelle auto’s en geweldige levensstijl op sociale media, geeft Simon er de voorkeur aan zijn vrouw Ipokon en twee dochters te prijzen voor zijn succes.

“Familie is alles voor mij. In het begin waren het mijn vader en mijn broers, en dat is uitgegroeid met mijn directe familie.” “Ik denk niet dat het mogelijk is om een ​​succesvolle carrière en een helder hoofd te hebben zonder de steun van mijn vrouw en kinderen. Ze motiveren me dagelijks.”

Terwijl het coronavirus zich in 2020 over de hele wereld verspreidt, heeft Super Eagle financiële en voedseldonaties gedaan aan worstelende families die vastzitten in de Nigeriaanse steden Jos en Kaduna. In april 2021 voelde hij zich genoodzaakt om de installatie van een drainagesysteem en de aanleg van een weg te helpen financieren om overstromingen in Obagaji Agatu in de staat Benue, centraal Nigeria, aan te pakken.

Zeven maanden eerder had hij de gemeenschap van zijn vader te hulp geschoten door de bouw van waterpompen in het dorp te financieren om hun langdurige afhankelijkheid van een beek voor drinkwater te stoppen. Het gebrek aan toegang tot enkele basisbehoeften in de geboorteplaats van zijn vader, Obagaji Agato en andere omliggende gemeenschappen, baarde Simon zorgen.

“Het is belangrijk dat we ingrijpen aangezien de politici besloten niet te helpen”, vertelde Simon, die nu zijn straatnaam heeft gegeven, aan BBC Sport Africa. “Stel je voor dat we in 2021 praten over mensen die geen drinkbaar water hebben en dat we hard bidden voor bescherming tegen de regens en overstromingen.

Deze mensen verdienen meer van de overheid omdat ze al hun vertrouwen in hen stellen om vervolgens teleurgesteld te worden. Als atleten kunnen we allemaal meer doen om onze mensen gelukkig te maken. Sommigen doen het al [a lot] En zeer ondersteunend voor hun gemeenschap, maar we kunnen niet stoppen.”

The Flying Wing zal zeker meer dan genoeg doen voor zijn land en mensen, zowel op als naast het veld.

Dit artikel verscheen voor het eerst in nieuw frame.