Aan de mannenkant versloeg Nederland de VS gemakkelijk, mede dankzij de belachelijk ervaren coach Louis van Gaal, die een spelplan uit het boekje leverde: tegenstanders in een net lokken terwijl ze de bal achtervolgen, op de vleugels spelen, ze uitspreiden en dan aanvallen. Amerika trapte erin, wist niet hoe te ontsnappen, probeerde het tempo nog hoger te trappen en raakte zonder benzine en ideeën.
In het WWC-toernooi kunnen de VS vergelijkbare strategische uitdagingen verwachten, aangezien de Nederlandse coach Andries Jonger een Van Gaal-discipel is die als zijn assistent dient bij FC Barcelona en Bayern München. Nederlandse vrouwen missen echter het vermogen om dergelijke trucs uit te halen. Ik kan niet verwachten dat de Amerikaanse buitenstaanders Crystal Dunn en Emily Fox op de vleugels gaan domineren, zeker niet als Lyneth Bierenstein niet herstelt van een blessure. Zonder Vivian Miedema (voorste kruisband), die tweemaal scoorde in het 2-2-gelijkspel met de USA op de Olympische Spelen in Tokio, was Oranje in de aanval beperkt.
Ook speelde het team van Van Gaal zelfverzekerd tegen de VS, een team met een succesvol verleden dat een geschiedenis heeft van het bepalen van de standaard in het voetbal en het terroriseren van tegenstanders door pure tactische en technische bekwaamheid. Het team van Jonker heeft misschien niet dezelfde referenties, maar het kan een vergelijkbare mentale instelling hebben.
“We zijn niet bang voor Amerika”, zei Jonker na de 1-0-zege op Portugal. “Maar dit is een heel belangrijke wedstrijd en Portugal heeft bewezen een taaie tegenstander te zijn.”
Als onderdeel van de rolomkering zouden de VS zich in de bullebakpositie bevinden tegen de Nederlanders. In de vrouwensport hebben de Verenigde Staten een geschiedenis van enkele decennia; De Amerikanen bepalen het tempo van het spel, en meestal jaagt iedereen.
Nederland was fysiek niet opgewassen tegen de VS, qua kracht of snelheid, en ze waren niet zo bekwaam. Bovendien krijgen de Amerikanen een extra dag rust en voorbereiding – iets wat ze niet nodig hebben na een 3-0 overwinning in Vietnam.
Als de VS hoopt een derde opeenvolgende toernooi te winnen, zou de eerste ronde energiebesparend moeten zijn, afgezien van blessures en schorsingen. En nu coach Vladko Antonovski blijkbaar de line-up herschikt, moet het team aanvallend op elkaar afstemmen.
Zeker, de VS versloegen Vietnam met 28-0, maar dat maakte het grotendeels niet op dezelfde golflengte, omdat het team gewoon zijn tegenstander te slim af was. De Amerikaanse verdediging is niet echt uitgedaagd, maar heeft laten zien dat ze opgewassen is tegen de Europese tegenstanders. Hoewel middenvelder Jill Roord en de 19-jarige flankaanvaller Esme Brooks dreigend zouden kunnen zijn, zouden het Amerikaanse middenveld en de achterlijn weinig problemen moeten opleveren voor Oranje.
Het winnen van Groep E zal niet zo belangrijk zijn voor de VS als geen van de tegenstanders van de volgende ronde indruk heeft gemaakt. Maar de eerste plaats brengt Amerika in gunstige tv-sporttijden.
De WK-wedstrijden hebben tot nu toe voor drama gezorgd, met verrassende resultaten zoals een 0-0 gelijkspel Frankrijk-Jamaica en de 1-0 overwinning van Engeland op Haïti. Maar er zijn inconsistenties, die vragen oproepen over het uitbreiden van het veld naar 32. Er zijn niet veel buitensporige scorelijnen, maar de statistieken laten zien dat landen buiten hun diepte zijn: Spanje versloeg Costa Rica met 46-1; Brazilië versloeg Panama met 32-6; Japan versloeg Zambia met 25-0.
Als reactie op de inspanningen van de FIFA om de blessuretijd te beperken, werd de wedstrijd VS-Vietnam met 21 minuten verlengd. Iets meer dan vier minuten voordat Alex Morgan een strafschop in de eerste helft probeerde, viel er een beslissing van de VAR. Tijdens de blessuretijd werd het tweede doelpunt van Sophia Smith aan de beoordeling toegevoegd en bleef de goedkeuring in het geding.
Men hoopte dat de organisatoren zouden leren van de fouten van het WK voor mannen. Maar tot nu toe is de vertraging niet vermeden. Deze overvallen vinden plaats in de openingsronde voordat er beslissingen worden genomen in de meer genuanceerde fase van het eliminatiespel.
De meest controversiële officiële beslissing was het wegsturen van de Jamaicaanse aanvaller Khadijah “Bunny” Shaw, die in de wedstrijd tegen Frankrijk twee waarschuwingen kreeg van de Chileense scheidsrechter Maria Carvaj.
Bij de eerste waarschuwing kwam Shaw te laat en vond het moeilijk om de uitnodiging te weigeren. Maar enkele seconden voor het contact protesteerden de Jamaicanen terecht dat een knappe uitdaging hun speler had neergehaald – normaal gesproken een honkslag.
Door een tweede gele kaart te ontvangen, plaatste Shaw zichzelf in een zwakke positie, maakte een lange aanloop en probeerde in de tweede minuut van de extra tijd de Franse Wendy Renard te blokkeren. Shaw krijgt weinig als Renard een lange ontruiming lanceert.
Op dat moment trok de Jamaica-coach Lorne Donaldson naar voren en probeerde het resultaat te consolideren. Shaw, als eenzame spits, zou de controle moeten hebben en ervoor moeten zorgen dat hij beschikbaar was tegen Panama en Brazilië.
Met Hartford-zussen Allison (voorheen van Boston College) en Chantal Swaby die belangrijke verdedigende rollen spelen, hebben de Reggae-meisjes een kans om buiten door te gaan, maar ze zullen in de komende twee wedstrijden aanvallen moeten opbouwen.
Frank Dell’Apa is te bereiken via [email protected].
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
