De binnenste kern van de aarde stopte en keerde toen zijn rotatie om. dit is goed.

Wat is er aan de hand? Een idee is dat twee gigantische machten vechten om controle over de kern van de wereld. Het aardmagnetisch veld, gegenereerd door de wervelende ijzerstromen in de vloeibare buitenkern, trekt aan de binnenkern, waardoor deze gaat draaien. Deze stuwkracht wordt tegengegaan door de mantel, de slijmlaag boven de buitenste kern en onder de aardkorst, door het enorme zwaartekrachtveld dat de binnenste kern vasthoudt en de rotatie ervan vertraagt.

Door de onderliggende seismische subductiegolven te bestuderen die zijn geregistreerd vanaf de jaren zestig tot heden, stelt Dr. Song Wei Yang, een andere seismoloog aan de Universiteit van Peking en co-auteur van de studie, dat dit enorme touwtrekken ervoor zorgt dat de binnenste kern naar achteren draait. En heen en weer in een cyclus van ongeveer 70 jaar.

Begin jaren zeventig draaide de binnenste kern van een persoon die op het aardoppervlak stond niet rond. Sindsdien is de binnenste kern geleidelijk sneller naar het oosten gedraaid, uiteindelijk sneller dan de rotatiesnelheid van het aardoppervlak. Daarna vertraagde de rotatie van de binnenste kern totdat deze ergens tussen 2009 en 2011 leek te zijn gestopt.

De binnenste kern draait nu geleidelijk naar het westen ten opzichte van het aardoppervlak. Het zal waarschijnlijk versnellen en dan weer vertragen, opnieuw een schijnbare stilstand bereiken in de jaren 40 en zijn laatste oost-west spin voltooien.

Dit 70-jarige ritme, als het bestaat, zou een meetbare impact kunnen hebben op delen van de aarde. diepere darmen. Maar ze kunnen misschien alleen relatief kleine verstoringen aan de oppervlakte veroorzaken – misschien door kleine verschuivingen in het magnetische veld van de planeet te veroorzaken, of zelfs door de lengte van de dag enigszins aan te passen, waarvan bekend is dat deze met een fractie van een milliseconde toeneemt en afneemt. elke zes jaar.

Dit is slechts een van de vele concurrerende modellen die de reizen van de onregelmatige golven naar de kern verklaren. Het is ook mogelijk dat de diepere laag van de aarde aanwezig is oscilleren. Omgekeerd kan de ijzeren kern van de aarde een verschoven oppervlak hebben, waardoor eventuele seismische golven die erdoorheen dringen kromtrekken. “Het maakt niet uit welk model u leuk vindt, er zijn enkele gegevens waarmee u het niet eens bent”, zei Dr. Vidal.

Vanwege de ontoegankelijkheid van dit Immemorial Realm, zou hij voor altijd aan interpretatie kunnen ontsnappen. “Het is zeker mogelijk dat we er nooit achter zullen komen,” zei dr. Vidal. Maar hij voegde eraan toe: “Ik ben optimistisch. De stukjes zullen op een dag op hun plaats vallen.”