De Franse president Emmanuel Macron kondigde zijn nieuwe regering aan bijna drie maanden na vervroegde algemene verkiezingen die resulteerden in een opgehangen parlement.
De langverwachte nieuwe regeringsformatie, onder leiding van premier Michel Barnier, betekent een beslissende verschuiving naar rechts, ondanks het feit dat een linkse coalitie een meerderheid van de parlementszetels heeft veroverd.
Ondanks het partnerschap tussen de centristische partij van Macron en de rechtse partijen blijft het parlement verdeeld en zal het op de steun van andere partijen vertrouwen om wetgeving aan te nemen.
Dit komt op een moment dat de Europese Unie Frankrijk waarschuwt vanwege zijn stijgende schuldenlast, die nu de EU-regels ver overtreft.
Onder degenen die een positie in de nieuwe regering hebben veiliggesteld, bevindt zich Bruno Ritello, een belangrijk lid van de conservatieve Republikeinse partij, opgericht door voormalig president Nicolas Sarkozy.
Hij werd benoemd tot minister van Binnenlandse Zaken, een portefeuille die ook immigratie omvat.
In totaal kregen tien Republikeinse politici ministeriële posten, hoewel Macron een aantal vertrekkende ministers op sleutelposities behield.
Sébastien Lecornu, een nauwe bondgenoot van Macron, werd behouden als minister van Defensie, en Jean-Noel Barrot, de vertrekkende minister van Europa, werd gepromoveerd tot minister van Buitenlandse Zaken.
Slechts één linkse politicus kreeg een positie in de regering, de onafhankelijke Didier Migod, die tot minister van Justitie werd benoemd.
De functie van minister van Financiën ging naar Antoine Armand, lid van Macrons Ennahda-partij, die tot nu toe weinig politieke bekendheid genoot.
Armand is verantwoordelijk voor het opstellen van een ontwerpbegrotingswet vóór het nieuwe jaar om het grote begrotingstekort van Frankrijk aan te pakken.
Vóór de vervroegde verkiezingen waarschuwde de uitvoerende macht van de Europese Unie Frankrijk dat het land onderworpen zou worden aan disciplinaire maatregelen wegens het overtreden van de financiële regels van het blok.
Het tekort in de Franse publieke sector zal dit jaar naar verwachting ongeveer 5,6% van het bbp bedragen en in 2025 de 6% overschrijden. De Europese Unie hanteert een maximumtekort van 3%.
Michel Barnier, een ervaren conservatief, werd eerder deze maand benoemd tot premier in de regering van Macron.
Barnier was de hoofdonderhandelaar van de EU over het vertrek van Groot-Brittannië uit de Europese Unie, en hij was het die de taak op zich nam om een nieuwe regering te vormen die in staat zou zijn de verdeelde Nationale Vergadering te overleven.
Leden van de linkse coalitie Nieuw Volksfront dreigden een motie van wantrouwen in de nieuwe regering in te dienen.
Bij de verkiezingen van juli won het Nationaal Progressief Front het grootste aantal parlementszetels van welk politiek blok dan ook, maar niet genoeg om een algemene meerderheid te behalen.
De uiterst linkse leider Jean-Luc Mélenchon riep op tot het zo snel mogelijk ‘afschaffen’ van de nieuwe regering.
Zaterdag, voordat de regeringsformatie werd aangekondigd, demonstreerden duizenden linkse aanhangers in Parijs tegen de nieuwe regering, waarbij ze beweerden dat er geen rekening was gehouden met de prestaties van links bij de verkiezingen.
De alliantie tussen de centristische en conservatieve partijen in de regering is niet voldoende om op zichzelf wetgeving aan te nemen.
Het zal van anderen afhangen, zoals de extreemrechtse National Rally van Marine Le Pen, om aan de macht te blijven en wetsvoorstellen aan te nemen.
“Trotse twitterliefhebber. Introvert. Hardcore alcoholverslaafde. Levenslange voedselspecialist. Internetgoeroe.”
