De goedgekeurde limiet voor het stadion? Golfbalhuizen over de hele wereld

Avid golfers beschouwen de sport als meer dan alleen een hobby. Waar heeft een liefhebber van een huis op een golfbaan, groen niet ooit van gedroomd? Of ze kunnen een beter huis kopen: een huis dat eruitziet als een gigantische golfbal. Er zijn veel van dergelijke structuren over de hele wereld. Maar het aantrekken van golfers was niet het punt.

Neem een ​​geodetische bal in Yucca, Arizona, bijgenaamd het Golf Ball House. “Het irriteerde me, omdat mensen niet echt zien wat het is”, zegt John Grady, eigenaar. “Of ze spelen golf, of er wordt niet veel kritisch nagedacht.”

Grady en zijn moeder kochten het pand, officieel Area 66 genaamd, in 2005, en veranderden het in een cadeauwinkel en museum in UFO-stijl, verwijzend naar de futuristische vorm en de nabijgelegen US Air Force-faciliteit, Area 51. Dit gebouw was ‘ t opgebracht door een gekke miljonair Als eerbetoon aan zijn favoriete sport, was het eerder een marketingtruc voor een twijfelachtig vastgoedproject dat bekend staat als Lake Havasu Estates.

Deze koepel werd pas gebouwd voordat het project in 1972 werd stopgezet: de zogenaamde Dinesphere werd bestemd om een ​​restaurant en nachtclub te huisvesten. Opgeheven op een paal, moest het worden omringd door een kunstmatig meer, dus het lijkt op water te drijven.

Een stel redde het verlaten terrein eind jaren zeventig en veranderde het in een huis. Daarna verkochten ze het aan Grady, nadat het door onderhoudskosten was versleten. “Boven lekte als een zeef als het regende”, zegt hij. Het glasvezelfineer was niet geschikt voor het weer in Arizona, waar de zon constant scheuren veroorzaakte. Het kostte hem tot dit jaar om een ​​manier te bedenken om het te voorkomen: het bekleden van de romp met rubberverf. Kies grijs in plaats van wit. Was het een poging om de gelijkenis met een golfbal te verminderen? “Het was gemakkelijker, omdat het grijs het vuil zou verbergen.”

Onderhoud is een probleem voor dergelijke constructies – vraag het maar aan de gemeente in Den Bosch, in Nederland, die een groep van 50 bezit en exploiteert. bolwoningen of “balhuizen”. Met een diameter van ongeveer 6 meter werd het gebouwd als sociale woning en is het nog steeds bedoeld voor huurders met een laag inkomen, die elk € 437 per maand aan huur betalen.

“Het is erg duur in onderhoud”, zegt Annalies de Graaf, werkzaam bij de plaatselijke erfgoedafdeling. “Er liep altijd water in de kozijnen voordat we ze opknappen.” De gemeente wees het eerder dit jaar echter aan als historisch monument, waardoor het werd beschermd tegen herontwikkeling of sloop.

Architect Dries Krieggkamp presenteerde het idee aan de Nederlandse overheid toen deze vier decennia geleden experimentele ontwerpen voor sociale woningbouw uitnodigde – het project werd voltooid in 1984. “Het ging niet om golf”, zegt de Graaf, “hij zei dat we allemaal op een planeet zo rond als een bal, dus waarom gaan we niet ook op één planeet wonen? Mensen zullen zich meer op hun gemak voelen in de ronde huizen.”

Kriegkamps inspiraties waren onder meer lemen hutten en lemen hutten; Elk huis dat hij ontwierp, staat op een stamachtige plint, waardoor een ruimte ontstaat die wordt gebruikt voor opslag. De woonkamer en keuken bevinden zich boven om beter gebruik te maken van de dakramen. Ik dien de huurder hier sinds januari 1985, slechts acht maanden na de opening van de site. “Een nieuwe huurder vinden is helemaal geen probleem”, zegt de Graaf. Er is inderdaad een wachtlijst.

Het bleek erg moeilijk om een ​​nieuwe eigenaar te vinden voor een bolvormige constructie in Schotland: de golfbal in Balado Bridge, Kinross-shire. De in Edinburgh woonachtige Bob Ferguson heeft de verkoop van het gebouw zien dalen, nadat het Space Museum niet in staat was £ 950.000 op te halen om het te kopen.

Dit gebouw begon als een NAVO-luisterstation, officieel ingehuldigd door prinses Anne in 1985; De bal van glasvezel met een diameter van 60 voet verbergt schotels en antennes en bevindt zich naast verschillende bijgebouwen die deel uitmaakten van het complex. Het werd in 2006 buiten gebruik gesteld en werd kort daarna gekocht door Ferguson, geïntrigeerd door zijn excentriciteiten. Hij kreeg zijn bijnaam van feestvierders die naar het nabijgelegen T in the Park-festival kwamen, die het oriëntatiepunt gebruikten als bewegwijzering.

Dit is niet de eerste verkoop die is mislukt, zegt Ferguson, en hij hoopt nog steeds dat iemand het zal snappen en de site creatief zal gebruiken. “Ik dacht dat ik er geen probleem mee had deze plek te verkopen, omdat het in het hart van Schotland ligt”, zegt hij. “Ik wil dat iemand iets anders met het gebouw komt doen. Ik kreeg alleen maar problemen.”

Maar ook golfballen zijn inspiratie voor nieuwe architectuur. Jin Young-sung is een assistent-professor aan de Universiteit van Buffalo en een praktiserend architect. Hij bladerde door een tijdschrift toen hij een verhaal tegenkwam over de aerodynamica van een golfbal – dankzij het opgeklopte oppervlak kan hij veel verder gaan dan een perfecte bal.

Hij vroeg zich af of dezelfde wetenschap kan worden toegepast op het dak van een wolkenkrabber om de windbelasting te verminderen? Song en collega Bonghwan Kim voerden modellen uit om te begrijpen hoe het idee kon worden geschaald. Ze hebben geleerd dat de ideale maat voor kuiltjes afhangt van het totale vloeroppervlak en de hoogte van het gebouw.

Het resulterende prototype, de Embus-toren, was finalist in de 2030 Architecture Challenge, een ontwerpwedstrijd die innovatie in de bouw benadrukt om de uitdagingen van klimaatverandering aan te gaan. Dergelijke inkepingen verminderen de hoeveelheid zonnestraling die het gebouw absorbeert en dus de benodigde hoeveelheid airconditioning, zegt Song.

“Het creëert een schaduwrijk oppervlak naar de hemel gericht en een naar de straat gericht”, zegt hij. Het is een op golf geïnspireerd gebouw, hoewel verre van de gelijke van de baan.

Lees eerst onze nieuwste verhalen – blijf op de hoogte Tweet insluiten op Twitter of Tweet insluiten op Instagram