De greep van de technologie op het moderne leven duwt ons op een vaag pad van digitale mijnen

SAN FRANCISCO (AP) – ‘Beweeg snel en maak dingen kapot’, een hightech slogan die twintig jaar geleden door Facebook-oprichter Mark Zuckerberg werd gepopulariseerd, had een strijdkreet moeten zijn voor baanbrekende creativiteit. Maar nu lijkt het meer op een klaagzang voor een digitaal gebaseerde samenleving die zo kwetsbaar is dat ze zich geen gebrekkig softwareprogramma kan veroorloven dat computers moest helpen beschermen en niet uitschakelen.

De daaruit voortvloeiende mondiale technologische ineenstorting Eerder deze maand werd een foutieve update geïnstalleerd Op pc’s met het door Microsoft gedomineerde Windows van CrowdStrike cybersecurity-specialist Het was zo ernstig dat sommige bedrijven werden getroffen Zoals Delta Airlines Dagen later waren ze er nog steeds van aan het herstellen.

Het is een onthullend moment – ​​een moment dat de digitale gevaren illustreert die opdoemen in een cultuur die de magie van technologie als vanzelfsprekend beschouwt totdat deze ontploft in een horrorshow die onze onwetendheid en kwetsbaarheid blootlegt.

“We zijn volledig afhankelijk van systemen waarvan we niet eens weten dat ze bestaan ​​totdat ze kapot gaan”, zegt Paul Saffo, voorspeller en historicus uit Silicon Valley. “We lijken een beetje op Blanche Du Bois.” In deze scène Uit A Streetcar Named Desire, waar ze zegt: “Ik heb altijd vertrouwd op de vriendelijkheid van vreemden.”

“Kauwgom en schoenveters” en de gevaren van de verbonden wereld

Deze afhankelijkheid – en extreme kwetsbaarheid – begint met de verbindingen tussen computers, telefoons en andere apparaten. Dit maakt het leven meestal gemakkelijker en handiger, maar het betekent ook dat storingen verstrekkende gevolgen kunnen hebben, ongeacht of deze worden veroorzaakt door een fout zoals die van CrowdStrike of door kwade bedoelingen van een hacker.

“Misschien is het tijd om te kijken hoe het internet werkt en je dan af te vragen waarom het werkt zoals het werkt”, zegt Gregory Falco, universitair docent techniek aan de Cornell University. “Omdat er veel kauwgom en schoenveters zijn die dingen bij elkaar houden.”

De risico’s worden vergroot door het verscherpte toezicht door een groep bedrijven die in de volksmond bekend staat als ‘Big Tech’: Microsoft, wiens software de meeste computers ter wereld bestuurt; Apple en Google, wiens software bijna alle smartphones ter wereld ondersteunt; Amazon, dat toezicht houdt op de datacentra die verantwoordelijk zijn voor het runnen van websites (een andere grote dienst die Microsoft en Google ook aanbieden, naast de e-commercemarkt); en Meta Platforms, de krachtpatser op het gebied van sociale netwerken die eigenaar is van Facebook, Instagram en WhatsApp.

Het is een zeer geconcentreerd imperium met weinig mogelijkheden voor een netwerk van kleinere bedrijven als CrowdStrike – een bedrijf met een jaaromzet van 3 miljard dollar, een fractie van de ongeveer 250 miljard dollar aan jaarlijkse omzet die Microsoft genereert. Alle grote spelers hebben nog steeds de neiging om prioriteit te geven aan het maken van winst in plaats van zich in te zetten voor kwaliteit, zegt Isaac Nti Asar, mededirecteur van het Cybersecurity and Global Policy Program aan de Universiteit van Indiana.

“We hebben een cultus van creativiteit opgebouwd, een systeem dat zegt: ‘Geef de technologie zo snel mogelijk aan mensen, en repareer het als je ontdekt dat je een probleem hebt’”, aldus Nti Asar. “We moeten langzamer handelen en betere technologie eisen in plaats van ons over te geven aan deze feodale heren.”

Hoe zijn we hier gekomen?

Maar zijn grote technologiebedrijven verantwoordelijk voor deze situatie? Of is het de samenleving van de 21e eeuw die ons onbewust tot dit punt heeft laten komen – consumenten die gretig hun glimmende nieuwe gadgets kopen terwijl ze er vrolijk foto’s van online plaatsen, en ogenschijnlijk niet-competitieve wetgevers die ervoor kiezen om waarborgen af ​​te dwingen?

“Iedereen wil anderen de schuld geven, maar ik zeg dat het beter is om te beginnen door in de spiegel te kijken”, zei Safo.

Maar moeten we van koers veranderen als onze digitale evolutie de verkeerde kant op lijkt te gaan? Of is dit zelfs mogelijk onder omstandigheden waarin sommige creditcardbedrijven kosten in rekening brengen aan hun klanten als zij er de voorkeur aan geven hun maandelijkse factureringssystemen te laten bezorgen door de US Postal Service, die bekend is geworden als ‘slakkenpost’ omdat deze zo langzaam beweegt?

Vast blijven zitten in een ander tijdperk werkte goed voor Southwest Airlines tijdens de CrowdStrike-crisis, omdat het systeem nog steeds op Windows-software uit de jaren negentig draaide. Het is zo oude technologie dat Southwest voor de veiligheid niet op CrowdStrike vertrouwt. Dit zwaard heeft echter nog een ander, minder aantrekkelijk voordeel: het optreden als een Luddiet houdt Southwest tegen Tijdens het vakantiereisseizoen 2022 Toen duizenden vluchten werden geannuleerd omdat de technologie de bemanningsschema’s niet goed kon aanpassen.

Maar een terugkeer naar het vroege analoge en digitale tijdperk van dertig of veertig jaar geleden, toen meer taken met de hand werden gedaan en meer documenten met pen en papier werden afgehandeld, wordt steeds onaanvaardbaarder. De technologie lijkt nu op weg om steeds wijdverbreider te worden, omdat kunstmatige intelligentie op het punt staat meer taken te automatiseren, waaronder het schrijven van code voor software-updates die door de ene computer worden gecontroleerd – die vervolgens door een andere computer zal worden gecontroleerd om ervoor te zorgen dat dat breek het niet.

Maar dat betekent niet dat individuele huishoudens niet nog steeds kunnen terugvallen op een aantal oude trucjes als back-up als de technologie hapert, zegt Matt Mittelstedt, onderzoeker bij het Mercatus Center, een denktank aan de George Mason University. “We komen langzamerhand tot het besef dat sommige dingen waar we ooit grapjes over maakten, zoals het zetten van een wachtwoord op een notitieblok, niet per se het slechtste idee zijn.”

Op dit moment zijn experts van mening dat de overheid en de particuliere sector meer tijd moeten besteden aan het in kaart brengen van het digitale ecosysteem om de kwetsbaarheden van het systeem beter te begrijpen. Anders zou de samenleving als geheel geblinddoekt door een veld van digitale landmijnen kunnen navigeren. “We beschikken niet over enige informatie over de omgeving waarin we momenteel opereren, afgezien van de enorme hoeveelheid tijdbommen die er zijn”, zegt Mittelstedt.