De rode vlek van Jupiter is mogelijk niet dezelfde als die waargenomen in 1665

In de jaren zestig van de zeventiende eeuw ontdekte de Italiaanse astronoom Gian Domenico Cassini iets terwijl hij naar Jupiter keek: een enorme plek die nu bekend staat als het teken van de planeet. Men denkt dat dit planetaire kenmerk, bekend als de Grote Rode Vlek of Permanente Vlek, het bewijs is van een enorme Jupiterstorm. Maar nieuw onderzoek suggereert dat de storm die astronomen vandaag de dag kunnen zien niet dezelfde storm is die Cassini bijna vier eeuwen geleden zag.

Wat vanuit de ruimte op een rode vlek lijkt, is in werkelijkheid een gigantische anticyclonische draaikolk die twee keer zo groot is als de aarde. Recente waarnemingen suggereren dat er bij de storm winden waaien met snelheden tot 650 kilometer per uur, en dat de kenmerkende kleur ervan te wijten kan zijn aan de interactie tussen elementen in de atmosfeer van Jupiter en kosmische straling of andere vormen van straling. Maar ook al is deze plek al eeuwen bekend, er zit nog zoveel meer in Geheimen Voor onderzoekers.

Cassini staat bekend als een pionier op het gebied van telescopische astronomie en was de eerste die deze ontdekte. mening De plek werd in 1665 beschreven als een donker ovaal, en ze schreef dat de plek ‘permanent was en vaak terugkeerde op dezelfde plek met dezelfde grootte en vorm’. Astronomen registreerden vlekwaarnemingen tot 1713, maar daarna stopten de waarnemingen. Het zou tot 1831 duren voordat andere wetenschappers opnieuw een locatie rapporteerden op dezelfde locatie als Cassini had geïdentificeerd.

READ Een professor van Harvard denkt stukjes buitenaardse technologie te hebben gevonden

schrijven In Geophysical Research Letters hebben hedendaagse onderzoekers historische observaties gebruikt om de omvang en beweging van de olievlek door de jaren heen te volgen, en deze oude observaties te vergelijken met moderne observaties. Vervolgens simuleerden ze de verschillende manieren waarop de vlek kon ontstaan.

Uit hun analyses blijkt dat de plek die we vandaag de dag zien meer lijkt op de plek die Cassini in de 19e eeuw heeft waargenomen dan op de plek die Cassini lang geleden heeft waargenomen. Na verloop van tijd kromp de vlek in omvang en werd ronder, misschien omdat hij sneller ronddraaide, schreven de onderzoekers. Ze concludeerden dat de plek waarschijnlijk werd gevormd door onstabiele winden die een eerste waarneembare storm veroorzaakten die vervolgens verdween en vervolgens terugkeerde.

“Het was erg motiverend en inspirerend om Cassini’s observaties en tekeningen te gebruiken”, zei Agustín Sánchez La Vega, hoogleraar toegepaste natuurkunde aan de Universiteit van Baskenland in Bilbao, Spanje, die het onderzoek leidde, tijdens een persconferentie. launch. “Anderen vóór ons hebben deze waarnemingen onderzocht en nu hebben we de resultaten gemeten”, voegde hij eraan toe.