De studie concludeerde dat de tegenstrijdige waarden van de Hubble-constante niet te wijten zijn aan meetfouten

Jennifer Ouellette meldt via Ars Technica: Astronomen hebben nieuwe metingen aan de planeet gedaan Hubble is gerepareerdHet is een maatstaf voor hoe snel het universum uitdijt, door gegevens van de Hubble Ruimtetelescoop en de James Webb Ruimtetelescoop te combineren. Hun resultaten Het bevestigde de nauwkeurigheid van Hubble's eerdere meting van de waarde van de constantevolgens hun recente artikel Gepubliceerd in The Astrophysical Journal Lettersmet de daaruit voortvloeiende al lang bestaande discrepantie in waarden verkregen door verschillende observatiemethoden die bekend staan ​​als de “Hubble-tensor”.

Er was een tijd dat wetenschappers dachten dat het universum statisch was, maar dat veranderde met de algemene relativiteitstheorie van Albert Einstein. Alexander Friedmann publiceerde in 1922 een reeks vergelijkingen die aantoonden dat het universum inderdaad zou kunnen uitdijen, en Georges Lemaitre maakte later een onafhankelijke afleiding om tot dezelfde conclusie te komen. Edwin Hubble bevestigde deze expansie met observatiegegevens in 1929. Voordien had Einstein geprobeerd de algemene relativiteitstheorie te wijzigen door een kosmologische constante toe te voegen om op basis van zijn theorie een vast universum te verkrijgen; Na de ontdekking van Hubble, Legende zegtHij noemde deze poging zijn grootste blunder. In het artikel wordt opgemerkt hoe wetenschappers verschillende methoden hebben gebruikt om de Hubble-constante te berekenen, waaronder het observeren van nabijgelegen hemellichamen, het analyseren van zwaartekrachtsgolven van kosmische gebeurtenissen en het onderzoeken van de kosmische microgolfachtergrond (CMB). Deze methoden leveren echter verschillende waarden op, wat de uitdaging benadrukt van het nauwkeurig definiëren van de constante. Recente inspanningen omvatten onder meer het doen van aanvullende waarnemingen van veranderlijke Cepheid-sterren en het correleren ervan met Hubble-gegevens. De resultaten bevestigden ook de nauwkeurigheid van de gegevens van Hubble.

“We hebben nu de volledige reikwijdte van wat Hubble heeft waargenomen besproken en we kunnen meetfouten als oorzaak van Hubble-jitter met zeer grote zekerheid uitsluiten.” Hij zei Co-auteur en teamleider Adam Ries, een natuurkundige aan de Johns Hopkins University. “De combinatie van Webb en Hubble geeft ons het beste van twee werelden. We ontdekken dat de metingen van Hubble betrouwbaar blijven naarmate we verder klimmen op de kosmische afstandsladder. Nu meetfouten zijn geëlimineerd, blijft er de reële en opwindende mogelijkheid over dat we het universum verkeerd hebben begrepen. ”