Een nieuwe studie constateert dat de rotatie van de binnenste kern van de aarde mogelijk is gestopt en in de tegenovergestelde richting zou kunnen gaan. (Sigdim Simsek, Kosmopolitisch)
Geschatte leestijd: 3-4 minuten
ATLANTA – Nieuw onderzoek heeft uitgewezen dat de rotatie van de binnenste kern van de aarde mogelijk is gestopt en in de tegenovergestelde richting zou kunnen gaan.
De aarde bestaat uit de korst, mantel en binnen- en buitenkernen. De vaste binnenkern ligt ongeveer 3.200 mijl onder de aardkorst en wordt gescheiden van de halfvaste mantel door de vloeibare buitenkern, waardoor de binnenkern met een andere snelheid kan draaien dan de aarde zelf.
Met een straal van ongeveer 2200 mijl is de kern van de aarde ongeveer zo groot als Mars. Het bestaat voornamelijk uit ijzer en nikkel en bevat ongeveer een derde van de massa van de aarde.
In een artikel dat maandag in het tijdschrift Nature Geoscience is gepubliceerd, bestudeerden Yi Yang, een associate research scientist aan de Universiteit van Peking, en Xiaodong Song, een universitair hoofddocent aan de Universiteit van Peking, seismische golven van aardbevingen die langs vergelijkbare paden door de binnenste kern van de aarde zijn gegaan sinds de jaren 1960 om af te leiden hoe snel de planeet draait.
Ze zeiden dat wat ze vonden onverwacht was. Sinds 2009 laten seismische records, die voorheen in de loop van de tijd veranderden, weinig variatie zien. Ze zeiden dat dit aangaf dat de rotatie van de binnenste kern was gestopt.
“We doen verrassende observaties dat de binnenste kern in het afgelopen decennium bijna is gestopt met draaien en mogelijk omkeert”, schreven ze in het onderzoek.
“Als je kijkt naar het decennium tussen 1980 en 1990, zie je duidelijke veranderingen, maar als je 2010 tot 2020 ziet, zie je niet veel verandering”, voegde Song eraan toe.
De rotatie van de binnenkern wordt aangedreven door het magnetische veld dat in de buitenkern wordt gegenereerd en in evenwicht gehouden door de zwaartekrachteffecten van de mantel. Weten hoe de binnenste kern roteert, zou licht kunnen werpen op hoe deze lagen en andere processen diep in de aarde op elkaar inwerken.
De snelheid van deze rotatie, en of deze variabel is, staat echter ter discussie, zei Hrvoje Tkalczyk, een geofysicus aan de Australian National University die niet betrokken was bij het onderzoek.
“De innerlijke kern stopt niet helemaal,” zei hij. Hij zei dat de bevindingen van de studie “betekenen dat de binnenste kern nu meer synchroon loopt met de rest van de planeet dan tien jaar geleden, toen hij wat sneller ronddraaide.”
“Er gebeurt niets catastrofaal”, voegde hij eraan toe.
Song en Yang beweren dat op basis van hun berekeningen een kleine onbalans in de elektromagnetische en zwaartekracht de rotatie van de binnenste kern zou kunnen vertragen of zelfs omkeren. Ze geloven dat dit deel uitmaakt van een cyclus van zeven decennia en dat het keerpunt voorafgaand aan het keerpunt dat ze in hun gegevens voor 2009/10 ontdekten, in het begin van de jaren zeventig plaatsvond.
“De gegevensanalyse in het onderzoek is goed”, zegt Tkalcik, auteur van Earth’s Inner Core: Detection of Observed Earthquakes. De bevindingen van de studie moeten echter “met de nodige voorzichtigheid worden genomen” omdat “er meer gegevens en innovatieve methoden nodig zijn om licht te werpen op dit intrigerende probleem.”
Song en Yang waren het erover eens dat er meer onderzoek nodig was.
Studie van de kern van de aarde
Tkalcic, die een heel hoofdstuk van zijn boek wijdt aan de interne kerncirculatie, suggereerde dat de interne kerncyclus elke 20 tot 30 jaar is, in plaats van de zeventig die in de laatste studie werden gesuggereerd. Hij legde uit waarom zulke verschillen zich voordeden en waarom het zo moeilijk was om te begrijpen wat er in de binnenste regionen van de planeet gebeurde.
“De lichamen van onze studies zijn duizenden kilometers onder onze voeten begraven”, zei hij.
Hij legde uit: “We gebruiken geofysische inferentiemethoden om interne kenmerken van de aarde af te leiden, en er moet voor worden gezorgd dat interdisciplinaire resultaten onze hypothesen en conceptuele kaders bevestigen.”
“Je kunt seismologen zien als artsen die de interne organen van het lichaam van patiënten bestuderen met onvolmaakte of beperkte apparatuur. Dus ondanks de vooruitgang is ons beeld van het binnenste van de aarde nog steeds wazig en bevinden we ons nog steeds in de ontdekkingsfase.”
Laatste wetenschappelijke verhalen
Meer verhalen waarin u mogelijk geïnteresseerd bent
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
