Dit wezentje is slechts 6,95 millimeter lang en past op de grootte van je vinger. Het is kleiner dan veel mierensoorten. Hoewel hij op een krekel lijkt, is het geen insect: het is een heel kleine kikker.
Het nieuw ontdekte dier is een van de kleinste bekende gewervelde dieren op aarde.
“We hebben het over de omvang van het leven op aarde”, zegt Luis Felipe Toledo, een herpetoloog aan de Universiteit van Campinas in Brazilië.
Hij en zijn collega’s beschreven de kikker in A De studie werd gepubliceerd Vorige week noemden we hem in PeerJ Brachycephalus dacnis, naar Dacnis Behoudsproject Waardoor het werd gemonitord.
Dr. Toledo kreeg zijn eerste hint over de kleine kikker toen een collega verschillende audio-opnamen deelde van miniatuurkikkersoorten die hij aan het verzamelen was in het Atlantische Woud van Brazilië. Zodra hij luisterde, wist hij dat hij iets nieuws hoorde.
De Atlantische bossen van Brazilië herbergen veel kikkers van het geslacht Brachycephalus, ook wel zadelrugkikkers genoemd. Hun neiging om afstanden van ongeveer 30 keer hun lichaamslengte te springen en te springen, heeft geleid tot de bijnaam ‘vlooienkikkers’.
Omdat Brachycephalus-kikkers zo klein zijn, lijken sommige soorten erg op elkaar en kunnen ze niet alleen op zicht worden onderscheiden. Wetenschappers hebben echter ontdekt dat hun paringsoproepen zo duidelijk zijn dat vrouwtjes zich aangetrokken voelen tot het juiste mannetje van hun soort, en dat zelfs een onervaren menselijke luisteraar de verschillen kan horen.
“Je weet meteen dat het verschillende geluiden zijn”, zei Dr. Toledo, die de paringsroep van B. dacnis omschreef als korter, met minder noten, zachter van volume en een speels geluid. “Mensen denken meestal dat het een kakkerlak is, en geen kikker.”
DNA-testen bevestigden dat B. dacnis genetisch verschilt van andere soorten in zijn groep.
Dit maakt het de zevende wetenschappelijk bekende kikkersoort en de op een na kleinste bekende gewervelde soort ter wereld. Er werd een monster van een ander gevonden Brachycephalus-kikker Iets kleiner, namelijk 6,5 mm. Deze verschillen zijn volgens Dr. Toledo bijna onmerkbaar en gelden alleen voor de exemplaren die tot nu toe zijn geregistreerd; wetenschappers zouden binnenkort een exemplaar van een nieuwe B. dacnis-soort kunnen vinden die ook klein is.
“Er zijn talloze onbekende kikkervisjes”, zegt hij. Mark Scharenconservator herpetologie bij het Natuurhistorisch Museum van Denemarken, die niet bij dit onderzoek betrokken was. Hij voegde eraan toe: “Deze kleine soorten werden voorheen over het hoofd gezien vanwege de moeilijkheid om ze te vinden en te verzamelen.”
Vóór deze ontdekkingen was het wereldrecord voor de kleinste gewervelde dieren het grootste ter wereld Amau-kikker van Nieuw-Guinea7 mm lang, en Zoetwaterdwerggrondel, 7,9 mm lang.
Het team van Dr. Toledo voerde ook gespecialiseerde CT-scans met hoge resolutie uit op de kikker om meer inzicht te krijgen in de innerlijke werking van hoe een kikker een kikker blijft als hij in zo’n mate wordt geminiaturiseerd.
Terwijl kikkers gewoonlijk vier tenen aan hun handen en vijf aan hun voeten hebben, heeft B. dacnis, net als andere miniatuurkikkers, twee tenen aan zijn handen en drie tenen aan zijn voeten. Delen van zijn binnenoren ontbreken ook.
Veel soorten Brachycephalus hebben ook gefuseerde, verbeende botten in de schedel, zei hij Celio Haddad van de Sao Paulo State University, die niet bij het onderzoek betrokken was. Maar B. dacnis niet: zijn kop lijkt op die van een kikker van normale grootte. Dr. Haddad zei: “We weten niet precies waarom deze duplicatie plaatsvindt.”
B. dacnis ondergaat, net als alle Brachycephalus-kikkers, ook niet het soort amfibie-metamorfose dat gewoonlijk wordt onderwezen in de basisbiologielessen. Ze leggen slechts twee eieren per voortplantingscyclus, die uitkomen in volledig gevormde kikkers in plaats van kikkervisjes.
Hoewel miniaturisatie deze kikkers kwetsbaar maakt voor kleine roofdieren, zoals mieren en spinnen, lijkt de afweging vanuit evolutionair perspectief de moeite waard, zei hij. Judy Rowleyconservator amfibieën en reptielen bij het Australian Museum, die niet bij het onderzoek betrokken was.
“Miniaturisatie zorgt ervoor dat kikkers in een geheel nieuwe wereld kunnen leven waar grotere kikkers niet in kunnen komen,” zei Dr. Rowley. Deze ruimtes bieden niet alleen beschutting tegen roofdieren, maar zitten ook ‘vol met voedsel dat te klein is voor grotere kikkers om van te profiteren’.
Omdat het Atlantische Woud van Brazilië zo zwaar ontbost is, helpt meer kennis over deze kleine kikkers hun instandhouding.
“Een groot deel van onze biodiversiteit, bekend en onbekend, is klein en gecamoufleerd, en het is niet verrassend dat dit vaak onopgemerkt blijft”, zegt dr. Rowley.
