Een bijna-aardse asteroïde heeft een oppervlak als een plastic ballenbak

“Tegen de tijd dat we de stuwraketten lanceerden om het oppervlak te verlaten, waren we nog steeds aan het zinken in de asteroïde”, zei Ron Blose, een OSIRIS-Rex-wetenschapper aan het Johns Hopkins Applied Physics Laboratory in Laurel, Maryland, in een verklaring. Blues is co-auteur van een paar juli-onderzoeken die in de tijdschriften zijn gepubliceerd Wetenschappen En de wetenschappelijke vooruitgang over ontdekking.

“Als Bennu helemaal vol is, zou dat bijna massief gesteente betekenen, maar we hebben veel lege holtes aan de oppervlakte gevonden”, zei co-auteur Kevin Walsh, een lid van het OSIRIS-REx-wetenschappelijke team van het Southwest Research Institute in Boulder, Colorado. , in de huidige situatie.

Dus wat zou er zijn gebeurd als de stuwraketten van het ruimtevaartuig niet meteen waren afgevuurd?

“Osiris-Rex is mogelijk diep in de asteroïde gegaan, wat fascinerend en beangstigend is”, zegt co-auteur Patrick Michel, een OSIRIS-Rex-wetenschapper en onderzoeksdirecteur van het National Center for Scientific Research in Cote d’Or. Azure Observatorium in Nice, Frankrijk.

Benno tart de verwachtingen

Toen het ruimtevaartuig in december 2018 bij Bennu aankwam, ontdekte het OSIRIS-REx-team tot zijn verbazing dat het oppervlak van de asteroïde bedekt was met rots. Eerdere waarnemingen hadden hen voorbereid op zandig, strandachtig terrein.

Wetenschappers zagen ook hoe deeltjes van de asteroïde de ruimte in werden gelanceerd.

“Onze voorspellingen over het oppervlak van de asteroïde waren helemaal verkeerd”, zei studieauteur Dante Loretta, hoofdonderzoeker van OSIRIS-Rex aan de Universiteit van Arizona, Tucson, in een verklaring.

Het ruimtevaartuig nam foto’s van de plaats waar het een monster van Bennu verzamelde, wat het team verder verbijsterde. Hoewel Osiris Rex de asteroïde zachtjes afluisterde, dumpte hij een enorme hoeveelheid rotspuin en liet een 26 voet (8 m) brede krater achter.

“Wat we zagen was een enorme muur van puin die uit de monsterlocatie straalde”, zei Loretta, een professor in planetaire wetenschap en kosmische chemie aan het Lunar and Planetary Laboratory van de Universiteit van Arizona. We hadden zoiets van: ‘Heilige koe! “Elke keer dat we de procedure voor het vastleggen van monsters in het laboratorium hebben getest, zijn we er amper in geslaagd een opening te maken.”

Foto’s voor en na de landingsplaats laten het dramatische verschil zien. De afbeeldingen onthullen wat lijkt op een depressie in het oppervlak, met verschillende grote rotsblokken aan de basis. De bemonsteringsgebeurtenis zelf heeft waarschijnlijk deze verzonken landvorm veroorzaakt. Het donkere oppervlak van de asteroïde bevat ook reflecterend stof in de buurt van het verzamelpunt, dat laat zien waar stenen tijdens het evenement werden vervoerd. Deze wijzigingen zijn zichtbaar in onderstaande slider.

Het team analyseerde de versnellingsgegevens van het ruimtevaartuig en stelde vast dat het heel weinig weerstand ondervond, dezelfde hoeveelheid die iemand zou kunnen voelen op de zuiger in een Frans koffiezetapparaat.

Als we meer weten over de formatie van Bennu, kunnen wetenschappers andere asteroïden bestuderen, of het nu gaat om het plannen van missies zoals OSIRIS-REx of om de aarde te beschermen tegen mogelijke botsingen met ruimterotsen.

Een asteroïde als Bennu, die zichzelf nauwelijks aan elkaar bindt, zou door de atmosfeer van de aarde kunnen breken, wat andere risico’s zou kunnen opleveren, zelfs als het geen voltreffer was.

“We moeten fysieke interactie met die objecten blijven hebben, want dat is echt de enige manier om hun mechanische eigenschappen en hun reactie op externe acties te bepalen,” zei Michel. “De beelden zijn belangrijk, maar ze geven ons geen antwoord op de vraag of ze zwak of sterk zijn.”

OSIRIS-REx – wat staat voor Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification en Security-Regolith Explorer – was de eerste missie van NASA die naar een asteroïde in de buurt van de aarde werd gestuurd en eenmaal daar voerde het de dichtstbijzijnde baan van een planetair object uit door ruimtevaartuigen tot op heden. Bennu is het kleinste object waar een ruimtevaartuig ooit omheen heeft gedraaid.

Het Bennu-ruimtevaartuigmonument is het grootste monster dat door een NASA-missie is verzameld sinds Apollo-astronauten de maanrotsen terugbrachten.

Zodra Osiris Rex de aarde nadert in 2023, zal hij de capsule met het monster dumpen, die door de atmosfeer van de aarde zal schieten en met een parachute in de woestijn van Utah zal vliegen.

Als OSIRIS-REx nog steeds gezond is nadat het uit het monster is gevallen, begint het een nieuwe expeditie om andere asteroïden te bestuderen.