Een nieuwe studie onthulde een controversiële fossiele ontdekking in 2015: het is helemaal geen vierpotige slang

De ontdekking van een zeldzaam fossiel uit het Krijt dat de ontbrekende schakel in de evolutie van moderne slangen zou zijn geweest, haalde in 2015 de krantenkoppen. Tetrapodovis (“viervoetige slang”) en bleek vanaf het begin controversieel, waarbij sommige paleontologen vraagtekens zetten bij de interpretatie dat het een proto-slang was. Nu zijn er sterke aanwijzingen dat deze laatste opvatting de juiste opvatting kan zijn en dat het exemplaar hoogstwaarschijnlijk een vroege hagedissoort is, nieuw papier Gepubliceerd in het Journal of Systematic Paleontology.

Paleontologen vermoeden al lang dat slangen ergens in het verre verleden uit hagedissen zijn geëvolueerd en geleidelijk hun ledematen verloren. Er moet dus een evolutionaire voorouder zijn geweest met vier ledematen. Deze verwachting is versterkt in 2006 Met de ontdekking van een overgangsfossiel dat op een slang lijkt (Ryongrina Negash) met twee achterpoten die ongeveer 95 miljoen jaar oud zijn. Er is ook een voortdurend debat gaande over de vraag of slangen afkomstig zijn uit een mariene of terrestrische omgeving, en een fossiel uit 2006 ondersteunde de laatste hypothese.

Toen, in 2015, David Martell van de Universiteit van Portsmouth en co-auteur Nicholas Longrich van de Universiteit van Bath Een beschrijving geplaatst Van een vierpotig fossiel dat volgens hen het eerste bekende voorbeeld was van een vierpotige proto-slang met voor- en achterpoten in het fossielenbestand. Martell vond het fossiel in het Solnhofen Museum in Duitsland, dat deel uitmaakt van een grotere tentoonstelling van fossielen uit het Krijt.

Volgens Martell heeft het fossiel veel van de bekende kenmerken van een slang, met uitzondering van zijn kleine armen en benen, elk met vreemd lange vingers en tenen die nuttig zouden zijn geweest bij het graven – verder bewijs ter ondersteuning van een terrestrische oorsprong . 160 wervels verschenen in de wervelkolom en nog eens 112 wervels in de cilindrische staart (in tegenstelling tot de platte staart). Er waren ook schubben die zich over de buik uitstrekten, een langwerpig lichaam, scherpe haaktanden en een schedel (ongeveer zo groot als een menselijke vingernagel) met een korte neus en een lange cerebrale basis. Botten van een ander dier in de darm gaven aan dat het wezen waarschijnlijk een carnivoor was.

Hoewel sommige paleontologen deze ontdekking als uitzonderlijk hebben bestempeld, hebben anderen scepsis geuit, met name Michael Caldwell van de Universiteit van Alberta in Edmonton, Canada, co-auteur van dit laatste onderzoeksartikel. Hij merkte destijds op dat de meeste bekende slangen en hagedissen wervels hadden met concave vooroppervlakken en convexe achterste oppervlakken, maar dit bleek niet het geval te zijn bij Tetrapodovis. De wervels van het exemplaar leken ook een klein bot te missen dat het intercentrum wordt genoemd. Caldwell stelde het voor Tetrapodovis Het behoort waarschijnlijk tot een andere grote groep amfibieën die ongeveer 251 miljoen jaar geleden is uitgestorven.

Zoom / Onderdeel en tegenhanger van Tetrapodophys.

Michael Caldwell

Caldwell leverde een officieel weerwoord op de 2016-bijeenkomst van de Society of Vertebrate Paleontology (SVP), gebaseerd op zijn aanvullende observaties over de rotsplaat met het fossiel, dat een natuurlijke cast vormde. Hierdoor kreeg hij vooral een beter zicht op de schedel, omdat deze mal veel kenmerken behield die in het oorspronkelijke onderzoek niet zichtbaar waren. als Ik noemde wetenschap Destijds: “In de schedels van slangen is een bot genaamd de kwadratische langwerpig, waardoor slangen hun kaken zeer wijd kunnen openen. Dit fossiele vierkante bot is C-vormig en omringt het gehoororgaan van het dier – een kenmerk van een groep van hagedissen genaamd kraken.” “

Er was een extra rimpel in het verhaal die bijdroeg aan de controverse. Er zijn al vragen gerezen over de bron van het fossiel. De samenstelling ervan kwam overeen met die van de opgravingen in kalksteengroeven in Brazilië, waarvan er vele in de tweede helft van de 20e eeuw plaatsvonden. De Braziliaanse wetten die in de jaren veertig werden uitgevaardigd, zorgden er echter voor dat bij opgravingen staatseigendommen werden teruggevonden, en het was niet duidelijk hoe het exemplaar zijn weg vond naar het Solnhofen-museum.

En toen Caldwell contact opnam met het museum om toegang te krijgen tot het fossiel voor verder onderzoek, werd zijn verzoek afgewezen. Het exemplaar bleek eigendom te zijn van een particuliere verzamelaar en was slechts een bruikleen aan het Museum. De eigenaar heeft het fossiel laten verwijderen nadat het beschadigd was geraakt tijdens een CT-scan bij de European Synchrotron Radiation Facility in Duitsland. Sommige onderzoekers denken dat dit verdere studie heeft opgeleverd Tetrapodovis Wetenschappelijk discutabel, omdat eventuele resultaten niet testbaar zouden zijn als het fossiel ontoegankelijk zou blijven.