Een plant die ondergronds bloeit is nieuw voor de wetenschap, maar niet voor Borneo

Toen een groep Europese botanici zich voorbereidde om met motorboten en voertuigen met vierwielaandrijving door Borneo te reizen, hoorden ze over een palmsoort met een uiterst zeldzame eigenschap.

Hij bloeit ondergronds.

palmbomen, Ondergrondse penangais een van de 74 planten ontdekt door wetenschappers van de Royal Botanic Gardens, Kew, in Londen Het werd nieuw voor de wetenschap genoemd Vorig jaar spannend voor sommigen in de plantenwereld. Botanici die zes jaar geleden op plantenjacht gingen in Zuidoost-Azië hadden niet verwacht ze te vinden.

Maar het plantje Het is niet moeilijk te vinden: het groeit overvloedig op Borneo, het derde grootste eiland ter wereld, dat delen van Indonesië en Maleisië omvat. Het is ook niet “nieuw” omdat lokale inheemse groepen zich ervan bewust zijn, zeiden twee vertegenwoordigers van die groepen in interviews.

In deze zin is de ‘ontdekking’ van het ondergrondse gebied van Penanga een voorbeeld van conventionele wetenschap Blijf op de hoogte van inheemse kennis.

“We hebben dit beschreven als nieuw voor de wetenschap”, zegt William J. Baker, senior wetenschapper van de vlucht. “Maar de reeds bestaande kennis over deze palm bestaat uit meerdere lagen en was er al voordat we deze benaderden.”

De afgelopen dertig jaar hebben niet-inheemse wetenschappers zich meer tot inheemse kennis gewend om hun onderzoek uit te breiden of te testen, met verschillende mate van gevoeligheid.

In sommige gevallen is er sprake van culturele toe-eigening, zegt George Nicholas, een archeoloog aan de Simon Fraser Universiteit in British Columbia die dit heeft bestudeerd. Hij schreef over dit onderwerp. Hij zei dat inheemse volkeren klachten hebben geuit over wetenschappelijk kolonialisme, vooral wanneer onderzoekers medicijnen proberen te ontwikkelen die steunen op onaangeboorde bronnen van traditionele kennis.

Er zijn een aantal gezamenlijke onderzoeken geweest waarin inheemse gemeenschappen worden toegeschreven dat ze generaties aan wijsheid bezitten over onderwerpen als: Oesterproductiviteit, Beheer van grizzlyberen En Gedrag van roofvogels. In sommige gevallen leiden of nemen gemeenschappen deel aan het onderzoek.

Deze samenwerking is deels te danken aan het feit dat niet-inheemse wetenschappers lacunes in hun kennis erkennen, maar dat er binnen inheemse gemeenschappen vaak terughoudendheid bestaat om informatie met buitenstaanders te delen, zegt Lynette Russell, antropologiehistorica aan de Monash University in Australië.

“Om mee te doen, moet je de onderzoekers echt leren kennen”, voegde ze eraan toe. “Dit is niet iets wat je per se kunt doen bij een inkomend of uitgaand vliegbezoek.”

In het geval van de ondergrondse palmboom hoorden Kew-wetenschappers er niet rechtstreeks over van inheemse groepen, maar van Paul Chai, een Maleisische wetenschapper uit Borneo die hem ongeveer twintig jaar eerder voor het eerst had ontdekt. In oktober 2018 vertelde Dr. Chai hen, onder het genot van laksa en thee in Kuching, over de plant terwijl ze zich voorbereidden op een bezoek aan een natuurreservaat tijdens een niet-gerelateerde botanische expeditie.

Dr. Chai, nu 82, heeft vernomen dat leden van de plaatselijke inheemse groep, de Kenyah, soms met betelbladeren op de vrucht van de plant kauwen. De Kenianen vormen een subgroep van de inheemse Borneo-stam die bekend staat als de Dayak. Hun levensonderhoud draait om het oogsten van bosproducten, waaronder agarhout, een waardevol ingrediënt in parfums.

Dayak-mensen leren doorgaans over planten van hun ouders, en het bos is zo belangrijk voor hen dat de inheemse taal het vergelijkt met moedermelk, zei Siting Biran, lid van de Dayak-stam en regionaal voorzitter van de Inheemse Alliantie van de Archipel. , een Indonesische non-profitorganisatie die verschillende groepen vertegenwoordigt.

“Toen we als kinderen naar het bos gingen, zeiden onze ouders: ‘Eet dat niet, je wordt er misschien ziek van’ of ‘Dit kan koorts genezen’, of we kunnen het fruit meteen eten”, zegt ze. gezegd.

Wat de ondergrondse penanga betreft, waren Kew-onderzoekers niet de enige wetenschappers die deze vonden. Ongeveer tegelijkertijd leerde de Indonesische botanicus Agusti Randi lokale inheemse namen kennen en plantte hij zijn zaden in zijn tuin in een ander deel van Borneo.

Professor Baker zei dat toen de Kew-wetenschappers de heer Agosti later over hun onderzoek op Borneo vertelden, hij zei dat hij het ook had gezien. Dus werkte de Q-ploeg samen met Dr. Zhai samen met de heer Agosti om een ​​onderzoekspaper te schrijven over de plant die Vorig jaar verschenen In het wetenschappelijke tijdschrift Palms.

Het ondergrondse gebied van Penanga, zegt Scott Zona, een botanicus uit North Carolina en mederedacteur van het tijdschrift Palms Het was de “palmontdekking van 2023, zo niet het decennium.” Hij voegde eraan toe dat verder onderzoek hiernaar de evolutionaire druk zou kunnen helpen verklaren die sommige planten ondergronds duwt.

De heer Agosti, de hoofdauteur van het onderzoek, zei dat hij geloofde dat de plant ondergronds zou kunnen gedijen, waar minder roofdieren zijn, om de bloemen te beschermen. De enige andere bekende plantensoort die ondergronds bloeit en fruitt, behoort tot een obscure soort Orchidee geslacht in Australië.

Professor Baker zei dat de ondergrondse activiteiten van de fabriek het bijna onmogelijk maakten om te studeren. Hoe analyseer je het vaccinatieproces zonder het te verstoren of te beslissen op welk monster je je moet richten?

Hij voegde eraan toe: “Misschien is het de ondergrondse aanwezigheid die botanici ervan weerhield het correct te ontdekken, tussen de aanhalingstekens.” “Als we dingen gaan verzamelen, verzamelen we over het algemeen geen dingen die niet bloeien of geen vruchten dragen”, zei hij.