Er is een nestplaats voor een titanosaurus gevonden in Brazilië

Het waren de grootste aardse wezens die de aarde ooit had gekend. Maar wat miljoenen jaren van fossilisatie in een bepaalde regio van de Ponte Alta-regio in Brazilië heeft overleefd, waren niet hun enorme botten, maar eerder hun zeldzame en relatief kleine eieren. En veel van hen! De eerste broedplaats van titanosaurussen in het land werd onlangs aangekondigd in het jaar papier Gepubliceerd in wetenschappelijke rapporten.

Sauropoden, een groep herbivoren met lange nek, was een diverse dinosaurussoort die leefde van het Jura tot het Krijt, een periode die zich uitstrekte van 201 miljoen jaar geleden tot 66 miljoen jaar geleden. Titanosauriërs waren een klasse van sauropoden – een groep met een gemeenschappelijke voorouder – en waren de laatste van dergelijke ondersoorten op de planeet in het late Krijt. Hoewel hun namen terecht wijzen op een enorme omvang, waren ze niet allemaal enorm.

Zuid-Amerika staat bekend om de fossielen van titanosauriërs, vooral in Argentinië, de thuisbasis van enkele van ’s werelds meest voorkomende fossielen gewoon geweldig titanosaurus nestplaatsen En embryonale overblijfselen. Eierschalen en eierfragmenten van de titanosaurus zijn bekend uit Uruguay, Peru en Brazilië, maar het gefossiliseerde ei hier en daar levert geen bewijs van een broedplaats. Veel eierkoppelingen en veel eieren en eierfragmenten in meer dan één laag sediment.

Deze vondst vertegenwoordigt de locatie van titanosaur-nesten in het uiterste noorden van Zuid-Amerika. Hoewel we wisten dat dinosauriërs verder naar het noorden leefden, suggereert het ontbreken van bekende broedplaatsen daar dat ze naar het zuiden zijn gemigreerd om eieren te leggen. Uit de bevinding blijkt dat dit niet noodzakelijk het geval was.

verloren in kalksteen

Deze fossielen werden gevonden door een van de auteurs van het artikel, Joao Ismail da Silva, een paleontologietechnicus die werkt aan de Federale Universiteit van Triangulo Mineiro in Brazilië.

Hij zei in een persbericht: “In de jaren negentig hoorde ik van het voorkomen van dinosauruseieren in Ponte Alta. In gesprek met mijn vrienden die in de kalksteenwinning werkten, kon ik enkele geïsoleerde eieren terughalen en, ten slotte, een vereniging van tien bolvormige eieren.”

Een sleutelfactor bij de ontdekking was de kalksteenwinning, die afkomstig was van een voormalige steengroeve van Lafarge, die al 26 jaar in bedrijf was – wat betekent dat de grote lagen van de aarde nu open zijn. Maar de mijn heeft ongetwijfeld veel fossielen vernietigd die mogelijk hebben bijgedragen aan ons begrip van verloren ecosystemen. De overblijfselen van de steengroeve betekenen dat dit gebied van buitengewone fossiele waarde kan zijn geweest.

Naast eieren heeft de site fossiel bewijs geleverd van krokodillenvormen, delen van tweebenige carnivoren die bekend staan ​​​​als theropoden, titanosaurusfragmenten, vissen en buikpotigen.

Dit, zoals Dr. Thiago Marinho in een e-mail schreef, “laat zien hoe belangrijk het is” [it] is om een ​​paleontoloog te hebben in de uitgebreide fossielen van sedimentair gesteente. (Ook van de Federale Universiteit van Triângulo Mineiro, Marinho is paleontoloog en co-auteur van de krant.) “Het bestaan ​​van deze prachtig bewaarde eieren,” vervolgde hij, “legt uit[s] dat dit een uitzonderlijke plek was voor paleontologie die veel andere belangrijke materialen had kunnen opleveren als de eenvoudige maatregel van het hebben van een paleontoloog in situ Nemen.”

De best bewaarde eierkoppeling bevat 10 eieren bij elkaar gegroepeerd, acht aan de oppervlakte en twee onder de rest. Specimens, meestal verzameld door da Silva, werden gevonden in ten minste twee lagen sediment, wat aangeeft dat deze langnekreus jaar na jaar terugkeerde naar deze broedplaats.