Het interactieve paar sterrenstelsels NGC 1512 en NGC 1510 staan centraal in deze afbeelding van de Dark Energy Camera, de nieuwste breedbeeldcamera op de Víctor M. Blanco 4-metertelescoop van de Cerro Tololo Inter-American Observatory, het NOIRLab-programma van NSF . NGC 1512 is al 400 miljoen jaar bezig met het versmelten met zijn kleinere galactische buur, en deze langdurige interactie heeft geleid tot golven van stervorming en vervormde beide sterrenstelsels. Credits: Dark Energy Survey/DOE/FNAL/DECam/CTIO/NOIRLab/NSF/AURA, Beeldverwerking: TA Rector (University of Alaska Anchorage/NSF’s NOIRLab), J. Miller (Gemini Observatory/NSF’s NOIRLab), M. De Martin (NSF’s NOIRLab)
De door het Department of Energy gefinancierde Dark Energy Camera van NSF’s NOIRLab in Chili legt een paar sterrenstelsels vast terwijl ze een zwaartekrachtverrekijker uitvoeren.
Het interactieve melkwegpaar NGC 1512 en NGC 1510 staan centraal in deze afbeelding van de Dark Energy Camera van het Amerikaanse Department of Energy, de nieuwste 570-megapixel groothoekbeeldvorming op de Víctor M. Blanco 4-metertelescoop in de Cerro Tololo Inter-American Observatorium, Het is een aangesloten programma van NSF NOIRLab. NGC 1512 is al 400 miljoen jaar bezig met het fuseren met zijn kleinere galactische buur, en deze langdurige interactie heeft geleid tot golven van stervorming.
Barrièrespiraalstelsel NGC 1512 (links) en zijn kleine sterrenstelsel NGC 1510 in deze waarneming (afbeelding bovenaan het artikel) werden vastgelegd door de 4 meter lange Víctor M. Blanco Telescope. Deze afbeelding onthult niet alleen de complexe interne structuur van NGC 1512, maar toont ook de zwakke buitenste ranken van het melkwegstelsel die zich uitstrekken en zijn kleine metgezel lijken te omringen. De stroom van sterrenlicht die de twee sterrenstelsels met elkaar verbindt, is het bewijs van de interactie tussen de twee sterrenstelsels – een luxueuze en sierlijke verbinding die 400 miljoen jaar heeft geduurd. Gravitatie-interacties tussen NGC 1512 en NGC 1510 beïnvloedden de snelheid van stervorming in beide sterrenstelsels en vervormden hun vormen. Ten slotte zullen NGC 1512 en NGC 1510 samensmelten tot één groter sterrenstelsel – een langdurig voorbeeld van galactische evolutie.
Bredere uitsnede van afbeelding NGC 1512. Credit: Dark Energy Survey/DOE/FNAL/DECam/CTIO/NOIRLab/NSF/AURA, Beeldverwerking: TA Rector (University of Alaska Anchorage/NSF’s NOIRLab), J. Miller (Gemini Observatory/NSF’s NOIRLab), M. de Martin (NSF’s NOIRLab)
Deze op elkaar inwerkende sterrenstelsels bevinden zich in de richting van het sterrenbeeld Horologium op het zuidelijk hemelhalfrond en bevinden zich op ongeveer 60 miljoen lichtjaar van de aarde. Het brede gezichtsveld van deze waarneming toont niet alleen de verwarde sterrenstelsels, maar ook hun sterrenrijke omgeving. Het frame zit vol heldere sterren aan de voorkant van binnen[{” attribute=””>Milky Way and is set against a backdrop of even more distant galaxies.
The image was taken with one of the highest-performance wide-field imaging instruments in the world, the Dark Energy Camera (DECam). This instrument is perched atop the Víctor M. Blanco 4-meter Telescope and its vantage point allows it to collect starlight reflected by the telescope’s 4-meter-wide (13-foot-wide) mirror, a massive, aluminum-coated, and precisely shaped piece of glass roughly the weight of a semi truck. After passing through the optical innards of DECam — including a corrective lens nearly a meter (3.3 feet) across — starlight is captured by a grid of 62 charge-coupled devices (CCDs). These CCDs are similar to the sensors found in ordinary digital cameras but are far more sensitive, and allow the instrument to create detailed images of faint astronomical objects such as NGC 1512 and NGC 1510.
An even wider crop of the NGC 1512 image. Credit: Dark Energy Survey/DOE/FNAL/DECam/CTIO/NOIRLab/NSF/AURA, Image processing: T.A. Rector (University of Alaska Anchorage/NSF’s NOIRLab), J. Miller (Gemini Observatory/NSF’s NOIRLab), M. Zamani & D. de Martin (NSF’s NOIRLab)
Large astronomical instruments such as DECam are custom-built masterpieces of optical engineering, requiring enormous effort from astronomers, engineers, and technicians before the first images can be captured. Funded by the US Department of Energy (DOE) with contributions from international partners, DECam was built and tested at DOE’s Fermilab, where scientists and engineers built a “telescope simulator” — a replica of the upper segments of the Víctor M. Blanco 4-meter Telescope — that allowed them to thoroughly test DECam before shipping it to Cerro Tololo in Chile.
DECam is opgericht om de Dark Energy Survey (DES) uit te voeren, een zesjarige (2013-2019) observatiecampagne waarbij meer dan 400 wetenschappers van 25 instellingen in zeven landen betrokken waren. Deze internationale samenwerking was bedoeld om honderden miljoenen sterrenstelsels in kaart te brengen, duizenden supernova’s te ontdekken en subtiele patronen van kosmische structuur te ontdekken – allemaal om de broodnodige details te verschaffen over de mysterieuze donkere energie die de uitdijing van het universum versnelt. Tegenwoordig wordt DECam nog steeds gebruikt voor software door wetenschappers van over de hele wereld om zijn erfenis van geavanceerde wetenschap voort te zetten.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
