Het algoritme gekozen door het Nederlandse schaatsteam

In een voor de proeven aangekondigde lijst werd elk startpunt beoordeeld van 1 tot 15 (collectieve start wordt anders behandeld, met deelnemers geselecteerd door de schaatsfederatie). Zodra negen schaatsers van elk geslacht zich hebben gekwalificeerd op basis van de matrix, moeten die schaatsers worden gebruikt om de rest van hun startpunten in te vullen, ongeacht hun prestaties in de kwalificatieraces.

Omdat de mannen dit seizoen relatief slecht presteerden op de 500m, lagen het tweede en derde startpunt voor de afstand bijna onderaan de matrix. Aan het einde van de kwalificatie was N’tab echter de 8e geplaatste Nederlandse schaatser. Als de schaatsfederatie gewoon de negen beste mannelijke schaatsers had genomen – zoals bij de vrouwen – N’tab Het komt in aanmerking voor Peking.

Helaas voor N’tab, benadrukt Sierksma, is het systeem niet absoluut: het laat ook ruimte voor menselijk oordeel, wat Remy de Wit, coach van de kunstschaatsbond, koos om te oefenen. Noch Busker, noch Sven Kramer presteerden goed genoeg in proeven om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen, maar hun vaardigheden werden essentieel geacht bij de teamstart en de ploegenachtervolging, dus werden ze verkozen boven N’tab en Tijmen Snel, die als derde eindigden op de 1500m.

Vier jaar geleden zat Kroll aan het korte eind van een soortgelijke keuzepuzzel.

In 2018 eindigde hij als derde op de 1000m, waarmee hij blijkbaar zijn olympische plek behaalde. Maar aangezien Kai Verbij zich al had gekwalificeerd op de 500m maar geblesseerd raakte op de 1000m, kende de Nederlandse Skifederatie hem de plaats van Krol toe, zodat hij beide kon voltooien in Pyeongchang, Zuid-Korea. Deze keuze maakte ruimte voor een andere schaatser om het team te achtervolgen.

“Eigenlijk was iedereen daar blij mee”, zei Kroll. “Nou, iedereen kan achter het team aan gaan, Kai is een goede 1000-schaatser, dus hij kan ondanks zijn blessure gaan. En Thomas, ja, weet je, we zijn verdrietig over hem.”