Nog niet zo lang geleden was ik een van de duizenden Meestromen met de menigte richting Skystadion.
Ik heb deze wandeling al vele malen eerder gedaan, hoewel de menigte altijd in het zwart gekleed was, klaar om Nieuw-Zeeland aan te moedigen. Dit keer oranje, rood, Wit en blauw waren zijn favoriete kleuren.
Ik was bij een FIFA Women’s World Cup-wedstrijd wedstrijden – VS versus Nederland in Wellington – Als ik het stadion binnenkom, vallen mij de verschillen op sinds ik hier voor het laatst was: verschillende gezangen, dialecten en talen, en liedjes. Het mondiale spel is naar Nieuw-Zeeland gekomen.
Ik ging zitten en nam alles in me op.
2023 was het jaar dat voetbal op bezoek kwam. Toen het WK aanbrak, verwelkomden we teams uit verschillende landen en internationale toeristen, en zagen we hoe supporters uit etnische gemeenschappen en expats trots waren op hun land en cultuur.
nuNu we afscheid nemen van de negende FIFA Women’s World Cup, die werd georganiseerd door Nieuw-Zeeland en Australië, kunnen we dit toernooi als een succes beschouwen. Records stortten in toen toeschouwers stadions in heel Nieuw-Zeeland vulden en de wereldwijde kijkcijfers eerdere toernooien overtroffen.
Maar succes gaat niet alleen over cijfers.
als Programmadirecteur (Sport) Voor de Asia and New Zealand Foundation Te Whītau Tuhono gaat mijn werk over de verbindingen die we maken door middel van sport. Of het nu op het veld is of daarbuiten, sport kan mensen samenbrengen.
Fans in de FIFA Fan Zone in Auckland tijdens de beker. afbeelding: Onbeperkt Tataki Auckland
Ik weet dit zeker. Eind vorig jaar bracht de stichting haar eerste sportonderzoeksrapport uit, De groeiende invloed van Azië op de sport in Nieuw-Zeeland. Onze zoektocht leverde een hele reeks resultaten op – De rol van Azië bij het vormgeven van sporttrends, en hoe Nieuw-Zeelandse atleten hier het beste van kunnen maken. Een opmerkelijke bevinding is hoe nuttig het is voor Nieuw-Zeeland, of welk ander land dan ook, om mondiale evenementen als deze te organiseren: ceentjeHet helpen van mensen en culturen door middel van sport, het opbouwen van een nieuw publiek en het vieren van de diversiteit van participatie dragen allemaal bij aan het opbouwen van mondiaal verbonden gemeenschappen.
Wij keken vooral buiten het veld Deze verbindingen gebeuren. Lokale etnische gemeenschappen en expats Ze veranderden de straten en stadions in feestelijke gebieden, met kostuums, liederen en dansen, die allemaal kleur en geluid toevoegden ter ondersteuning van hun teams.
We hebben dit gezien bij de Filippijnse gemeenschap: Gemeenschapskampioen Carlo Espejo, die in 2009 vanuit de Filippijnen naar Auckland verhuisde, maakte van de gelegenheid gebruik om de lokale Filippijnse gemeenschap bij het toernooi te betrekken. Hij hielp de fancultuur van de Filippijnse gemeenschap voorafgaand aan de laatste groepsfasewedstrijd van het team.
De gemeenschap is gekomen om de Filippino’s, het Filippijnse nationale damesvoetbalteam, te steunen.
“We zijn erg trots om te zeggen dat het aantal Filippino’s dat de Filippino’s hun laatste groepsfasewedstrijd heeft zien spelen veruit het grootste is van alle sportevenementen in Nieuw-Zeeland, en we hebben ervoor gezorgd dat het onze thuiswedstrijd werd. ” Hij zei.
De teams zelf hielpen ook bij het opbouwen van relaties. Nieuw-Zeeland heeft tijdens zijn poulewedstrijden 16 teams ontvangen, verspreid over 9 steden, van Auckland tot Dunedin. Het was interessant voor mij en de drie oprichters die hierheen reisden vanuit Azië: Japan, de Filippijnen en Vietnam. Alle drie trokken om verschillende redenen de aandacht.
Voor de Filippijnen en Vietnam was dit het eerste WK vrouwenvoetbal.
De Filippijnen haalden niet alleen de krantenkoppen door Football Ferns te verslaan in een van de tegenslagen van het toernooi, maar slaagden er ook in de fans van het veld te krijgen. Ze maakten van de openingstraining een meet-and-greet, waarbij ze de tijd namen om hun respect te betuigen aan de enthousiaste fans die hen verwelkomden in Aotearoa.
De Filippijnen zijn een land dat uitblinkt in alle drie de sporten (basketbal, boksen en schoonheidswedstrijden), maar hun voetbalteam liet meisjes overal zien dat schimmels doorbroken kunnen worden.
Filippijnse fans tijdens de FIFA Women’s World Cup.
Het Vietnamese team opende het toernooi met wat het onmogelijk leek: tegenover de VS. Met de wedstrijden tegen Portugal en Nederland werd het er niet makkelijker op. Omdat ze geen doelpunt konden scoren of winnen, leerden ze veel van hun eerste WK-optreden en zouden ze veel jonge meisjes inspireren om op een dag het shirt van hun land te dragen en in hun voetsporen te treden.
Nadeshiko (het Japanse team), zoals het liefkozend wordt genoemd, heeft een goede staat van dienst in het toernooi, nadat het in 2011 werd gewonnen en in 2015 als tweede eindigde. Het team begon sterk en schoof op naar de top 16, maar viel ten prooi aan het Zweedse team. , hoewel. Ze zullen ook herinnerd worden voor hun acties buiten het veld.
Het Japanse team won de fans op en buiten het veld.
Net als bij eerdere Wereldkampioenschappen toonden het Japanse team en de fans hun waardering voor hun gastheren en het spel door hun culturele beoefening van atarimae: dankbaarheid tonen door de kleedkamers en stadions schoner achter te laten dan ze waren.
Het organiseren van de FIFA Women’s World Cup was een kans om meer over elkaar te leren. De Nieuw-Zeelanders bevonden zich in de minderheid in de stadions, verdiept in het spektakel Het was geen rugby, korfbal of cricket. Buiten het veld zagen we teams en fans feestvieren en met elkaar delen.
Het was een interessante maand En velen van ons zullen wensen dat we niet zo lang hoefden te wachten voordat het plezier terugkeerde.
Bannerafbeelding: Onbeperkt Tataki Auckland
– Aziatisch mediacentrum
‘Social media-expert. Bekroonde koffie-nerd. Algemene ontdekkingsreiziger. Probleemoplosser.’
