Hoe arbeidsrechten Nederland hebben ondermijnd

De Resolution Foundation, een linkse denktank waarvan de voormalige topman Torsten Bell Labour-parlementslid was, wijst erop dat Nederland een veel lagere werkgelegenheidsgraad heeft dan Groot-Brittannië en een veel groter gebruik van tijdelijk personeel.

Dit betekent dat een veel kleiner deel van de mensen elk jaar van baan wisselt of nieuw werk vindt, wat erop wijst dat de economie ook een deel van haar dynamiek verliest als gevolg van de strikte regels.

Het resultaat is een ongemakkelijke arbeidsmarkt met twee niveaus, zegt Marcel Klok, econoom bij de Nederlandse bank ING, waarin mensen met lagere vaardigheden en lonen vaak het onderspit delven.

“De arbeidsmarkt wordt gezien als tweeledig: de permanente kant, die veel bescherming biedt, en de flexibele werknemers, die relatief weinig bescherming genieten”, zegt hij.

“Er zijn mensen die zich gedwongen voelen om flexibele contracten aan te gaan of zelfs als zelfstandige te gaan werken – mensen die voor hele lage lonen werken. Ze worden daar misschien toe gedwongen omdat ze goedkoper zijn en alleen in loondienst zouden kunnen werken als ze als zelfstandige zouden werken is gebruikelijk in de bouwsector.

“Maar er zijn ook mensen die als zelfstandige werken omdat ze van flexibele uren houden, en niet van een baas. Er zijn veel consultants die dat doen, omdat ze denken dat ze meer geld kunnen verdienen door voor zichzelf te werken. We zien een enorme toename van het aantal life coaches “Mensen die echt zelfstandig willen worden.”

Van der Velde zegt dat de toename van het aantal zelfstandigen zorgen heeft doen ontstaan ​​over de manier waarop Nederlandse pensioenfondsen in de toekomst gefinancierd zullen worden, omdat deze categorie werknemers niet verplicht is premies te betalen.

“Op een beroepsbevolking van ongeveer 9 miljoen mensen staan ​​er naar schatting ongeveer 1,5 miljoen mensen geregistreerd als zelfstandige”, zegt hij.

“Als het aantal zzp’ers blijft groeien, wordt het lastiger om pensioenfondsen en sociale zekerheidsfondsen intact te houden.”

Hij voegt eraan toe dat Nederland sinds het uitbreken van de pandemie getuige is geweest van een personeelsgroei die vergelijkbaar is met die in Groot-Brittannië, waardoor werknemers meer onderhandelingsmacht hebben gekregen om hogere lonen en een vast contract af te dwingen.

Maar dit was niet het geval toen de arbeidsmarkt zwakker was.

In het geval van Groot-Brittannië vertoont de werkgelegenheid een dalende trend.