Hoe zijn Covid-19-beleidsmaatregelen geïmplementeerd op verschillende beleidsniveaus in heel Europa? Op basis van nieuw onderzoek, Emma Martinez Sánchez En de Claudia Granaldi Bewijs vinden van veel beste praktijken die tijdens een pandemie ontstaan, met name in gedecentraliseerde gezondheidsstelsels en in onderzoek. Er is echter een sterkere en complexere coördinatie vereist in gedecentraliseerde gezondheidsstelsels, en stabiele communicatiekanalen tussen gezondheidsorganisaties en nationale beleidsvormende fora blijven essentieel om op wetenschap gebaseerde beleidsoplossingen mogelijk te maken. Ze suggereren ook dat de gezondheid van niet-mensen beter in de gezondheidszorg moet worden geïntegreerd.
“Er is geen belangrijker probleem dan het welzijn van de mensen.” Dit waren de woorden van de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, tijdens de tweede Global Summit on COVID-19 op 13 mei 2022. De zin bevestigt de mentaliteit van veel landen tijdens de pandemie: het menselijk leven eerst.
Het hoge niveau van beperkingen in veel Europese landen aan het begin van de epidemie, zoals België en Portugal, was gebaseerd op het redden van de levens van degenen die het meeste risico liepen, met name ouderen en klinisch kwetsbare patiënten met een hoger risico op ziekte. Ernstige complicaties van Covid-19. Terwijl de wandelgangen van de Europese instellingen de roep om een echte Europese gezondheidsunie hebben weergalmd die als een baken voor de Europese naties zou kunnen dienen, is de waarheid dat de acties die door elke lidstaat werden gekozen, verschilden.
Maar hoe zijn Covid-19-beleidsmaatregelen geïmplementeerd op verschillende bestuursniveaus? En hoe verschilden ze in Europa? In een studie uitgevoerd als onderdeel van Horizon 2020 Periscope-projectdat zich richt op de sociale en economische impact van Covid-19, onderzochten we hoe multi-level governance werkt tijdens de pandemie vanuit het perspectief van vier nationale academies voor geneeskunde.
De studie die hij leidde Federatie van Europese Academies voor Geneeskunde In overleg met enkele academies die lid zijn van hun netwerk heb ik gekeken naar vier landen: Nederland, Spanje, Italië en het Verenigd Koninkrijk. Aan de hand van inzichten van beleidsmedewerkers van hun nationale medische academies hebben we onderzocht hoe de respons op Europees, nationaal, regionaal en lokaal niveau plaatsvindt, waarbij we enkele van de beste praktijken en verbeterpunten naar voren brachten.
Onze case study is gepubliceerd in dit verslagDe epidemie heeft gezorgd voor spontane en innovatieve politieke oplossingen op regionaal niveau. Best practices zijn tot bloei gekomen als antwoord op de behoeften van gemeenschappen, zoals een snel communicatiesysteem tussen geografisch dicht bij elkaar liggende intensive care-afdelingen in de regio Madrid, waardoor patiënten konden worden overgeplaatst van overtollige afdelingen naar die met extra bedden.
Onze case study benadrukt ook het belang van wetenschappelijke ondersteuning voor de voorbereiding op een pandemie. Nationale multidisciplinaire onderzoeksinitiatieven hebben bijgedragen aan de voorbereiding op pandemie en het vermijden van geïsoleerd werk. In Nederland zijn het Nederlands Centrum voor Epidemie en Rampenparaatheid en het Rode Team goede voorbeelden van interdisciplinaire samenwerking.
De regionale reactie op de pandemie is echter niet zonder uitdagingen geweest. Ons bewijs geeft aan dat basisbeheer van cruciaal belang is geweest voor de implementatie en handhaving van het beleid voor pandemiecontrole. Het is niet verwonderlijk dat we structurele verschillen vonden tussen gecentraliseerde en gedecentraliseerde gezondheidsstelsels. De epidemie is vooral te vinden in de laatste, die crisisbeheer meestal delegeert aan regionale autoriteiten die meer geavanceerde coördinatie nodig hebben.
Coördinatie was bijzonder moeizaam in de vroege stadia van een pandemie, en de grondgedachte was dat regionale gezondheidsautoriteiten in gedecentraliseerde gezondheidsstelsels minder gewend zijn aan coördinatie dan in gecentraliseerde gezondheidsstelsels. In het bijzonder vereisen gedecentraliseerde gezondheidsstelsels een sterkere coördinatie op zowel lokaal als transnationaal niveau van grensoverschrijdende gezondheidsbedreigingen. De basisreactie op de pandemie heeft te lijden gehad van een verbroken verbinding tussen gezondheidsorganisaties en nationale beleidsvormende fora. In sommige gevallen is het door moeizame communicatie onmogelijk om wetenschappelijke adviezen tijdig in beleid te vertalen.
Om het citaat van de voorzitter van de Europese Commissie aan het begin van deze tekst te bevestigen, bleek uit onze studie dat de gezondheid van niet-mensen weinig aandacht krijgt in de pandemische respons. In plaats daarvan heeft de urgentie van de crisis geleid tot de prioriteitstelling van de menselijke gezondheid. Dit antwoord lijkt verrassend in het licht van de groeiende roeping van de wereld één gezondheid Een collaboratieve, multisectorale en interdisciplinaire benadering die de onderlinge relatie tussen de gezondheid van mens en dier en de gezondheid van ecosystemen erkent. Deze twijfelachtige reactie heeft mogelijk bijgedragen tot de oprichting van één geheel nieuw directoraat voor gezondheid bij DG SANTE in de loop van zijn werking Laatste reorganisatie In oktober dit jaar.
Welke oplossingen kan een meerlagig beleid in het licht van deze context bieden? Ten eerste kan een EU-mechanisme dat de lokale en regionale autoriteiten in tijden van crisis moet coördineren, het Europese bestuur helpen bij de onvermijdelijke volgende pandemie. Stabielere en consistentere communicatiekanalen kunnen ook helpen de kloof tussen gezondheids- en wetenschappelijke verenigingen en beleidsmakers te overbruggen.
In dit opzicht ondersteunt onze case study de ontwikkeling van een alomvattend debat over gezondheidsbeleid op Europees niveau. Het is echter mogelijk dat het bevorderen van het debat in Europa niet voldoende is, en er zullen openbare nationale platforms nodig zijn om de snelle uitwisseling van wetenschappelijke informatie en bewijsmateriaal te waarborgen. Ten slotte kan de gezondheid van niet-mensen niet langer worden genegeerd: de gezondheid van dieren en ecosystemen moet een integraal onderdeel worden van het beheer van de gezondheidszorg.
Dit artikel maakt deel uit van een serie waarin bijdragen aan A . worden samengevat PERISCOPE-rapport Op zoek naar best practices in pandemiebeheer op meerdere niveaus. De serie brengt bijdragen samen van vier organisaties die interdisciplinair onderzoek hebben uitgevoerd als onderdeel van het EU Horizon 2020 PERISCOPE-project: de London School of Economics, Karolinska Institutet, het Consortium of European Academies of Medicine en het Centre for European Policy Studies. Voor meer informatie over PERISCOPE, zie: Het project Locatie.
Opmerking: dit artikel geeft de mening van de auteurs weer, niet het standpunt van EUROPP – European Politics and Politics of de London School of Economics. Aanbevolen afbeeldingscredits: Giacomo Cara op mij Unsplash
